κι άλλα αποσπάσματα από τον Καιάδα.

(Αυτό το ερώτημα αφορά και το σήμερα, γιατί το κάθε χτες, ξέρουμε πολύ καλά, πως ήταν μια παραποίηση της πραγματικότητας, όπως α­πέδειξε το κάθε σήμερα. Θυμηθείτε τις ερμηνείες του παρελθό­ντος, ακόμα και τις επιστημονικές, που είχαμε για το πραγματι­κό).

. (Όλα μας τα ερωτήματα περιέχονται σ’ ένα. Αυτό: Υπάρχει ή όχι Θεός; Και όσο δεν μπορούμε ν’ απαντήσουμε με αισθητή βεβαιότητα σ’ αυτό το ερώτημα, οι απαντήσεις που θα δίνουμε στα όποια άλλα ερωτήματα, θα ’ναι χωρίς σημασία, χωρίς διάρκεια. Κανονικά, ο άνθρωπος δε θα ’πρεπε να προχωρήσει σ’ άλλα, πέρα απ’ αυτό το  κυρίαρχο ερώτημα. Εκεί έπρεπε να σταθεί, μέχρι την άκρη το. χρόνου και της Ιστορίας του. Εκεί έπρεπε να στρέψει όλο το δυναμικό του, για να φέρει το Ναι ή τ’ Όχι της Απάντησης στη αισθητηριακή του αντίληψη. Πήραμε τον εύκολο δρόμο. Και βέβαια, ενώ ο χρόνος είναι ανεπαρκής για μια μαθηματική απάντηση, σίγουρα τώρα θα είχαμε ζήσει άπειρες διαστάσεις αυτού του ερωτηματικού. Θα είχαμε βαθιά σκάψει μέσα στο σύμπαν\ Θα είχαμε ξεπεράσει τα όρια του υπεράνθρωπου. Μπορεί, ποιος ξέρει, να είχαμε δει και το πρόσωπό μας. Και οπωσδήποτε, θα είχαμε λύσει όλα εκείνα τα αινίγματα, που για χάρη τους, εγκαταλείψαμε το ένα και κυρίαρχο. Και προπάντων, θα είχαμε εγκαθιδρύσει την αδελφότητα των όντων της Μέγιστης Απορίας. Ήγουν, θα είχαμε διαγράψει τις λέξεις: αντιπαράθεση, εγώ, πόνος, αίμα και τόσες άλλες).