Απόσπασμα 171 από το θεατρικό:

«ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ»:

 

Η είδηση ερχόταν, μάλλον, από την Αμερική (δεν ανέφερε λεπτομερή στοιχεία η εφημερίδα) και έλεγε, σε λίγες γραμμές, πως ένας σκύλος, ο "Σοκολάτας", είχε σώσει, με τίμημα τη ζωή του, τον μικρό αφεντικό του από μία επίθεση σμήνους μελισσών σκεπάζοντάς τον με το σώμα του!!

Αχ, Σοκολάτα! Πολύ ψηλά μας έβαλες τον πήχη. Εδώ δεν μπορούμε να υπερβούμε το ύψος της μη επιθετικότητας, της αλληλεγγύης κι εσύ μας ζητάς να υπερβούμε το ύψος της θυσίας, για να φανούμε αντάξιοί σου;

Στοιχηματίζω πως αν οι ειδικοί επιστήμονες, που ασχολούνται με την ανίχνευση του ανθρώπινου γονιδιώματος, έψαχναν τον γονότυπο του Σοκολάτα, σίγουρα θα ανακάλυπταν εκεί πλεόνασμα αλτρουιστικών γονιδίων. Αφού καμία θρησκεία, καμία φιλοσοφία, παιδεία, οικογένεια, κοινωνία δεν δίδαξαν τη θυσία στον Σοκολάτα, δεν απομένουν παρά μόνο τα γονίδια ως μοναδική εξήγηση της υπέρτατης ηθικής πράξης ενός σκύλου, την οποία, πράξη, ελάχιστοι από το ανθρώπινο είδος θα μπορούσαμε να επαναλάβουμε.