Έχει μια μέγιστη αληθοφάνεια το Επέκεινά μου. Ομολογώ
πως δεν εκπέμπει δυνατή, στέρεα αίσθηση της αλήθειας.
Πάντως, αν δεν βρίσκομαι στο
Επέκεινα αλλά εγκλωβισμένος σε κάποιο όνειρό μου. Τότε αυτά όλα που ονειρεύτηκα
μπορούν να είναι μια πρόταση προς τη Σιωπηλή, Αινιγματική, αμέτοχη στα
τεκταινόμενα του αισθητού Κόσμου, Αιτία
της Δημιουργίας. Μια υπόδειξη. Ακόμα και στις θρησκείες που φαντάζονται τους
θεούς τους τόσο μικρούς, ώστε να απαιτούν τη λατρεία, την υποταγή (των
εγκαταλειμμένων στη μοίρα των προδιαγραφών τους δημιουργημάτων τους) στερημένους από την απόλυτη Αγάπη και
δημιουργούς ενός αινιγματικού, όλο δάκρυα, πόνο και αίμα Κόσμου.
(Εδώ τελειώνει ένα ακόμα όνειρό μου. Το τελευταίο;).
