ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

5/4/2002 (135)

Λέω: Μόνο η γνώμη εκείνων που καταδικάζουν τις άδίκες πράξεις της δικιάς τους θρησκείας, ιδεολογίας, του δικού τους έθνους, λαού, ομάδας και προπάντων του εαυτού τους, αξίζει να προσέχουμε. Οι μη ανήκοντες σε αυτήν την κατηγορία λένε μισές αλήθειες. Δηλαδή ολόκληρα ψέματα.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

29/3/2002 (132)

 Σκέφτομαι: Ήταν μεγάλο λάθος των θρησκειών που φόρτωσαν τον άνθρωπο με το βάρος της υπαρξιακής ενοχής.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

25/3/2002 (131)

 Σκέφτομαι: Η Βουδιστική Νιρβάνα (το λυτρωτικό σβήσιμο της ανθρώπινης ύπαρξης στο Μηδέν) δεν είναι τόσο μία αμφισβήτηση της ύπαρξης του Θεού, όσο μία σιωπηλή εξέγερση ενάντιά Του, για τον πόνο των όντων.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

23/4/2002 (141)

 Η απάντηση του γηραιού της παρέας στο ερώτημα το σχετικό με τα’ αποτελέσματα των γαλλικών εκλογών ήταν: «Δεν με προβληματίζει το μέγεθος της ψήφου των φασιστών. Με τρομάζει, όμως, ο φασιστικός τρόπος ζωής των δημοκρατών, των σοσιαλιστών, των αριστερών, των αναρχικών, κ.λπ, όλων μας τελικά»

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

297/2002 (164)

 Κατανόηση και συγνώμη προς εκείνους που γκρεμίστηκαν στο μέσα τους χάος του Κακού, πρότεινε ο στοχαστής Στέλιος Ράμφος απόψε από τον τηλεοπτικό σταθμό του Μέγα, αναφερόμενος στον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αντιδράσουμε προς τα πρόσωπα της 17Ν.
Και ήταν τα λόγια του ένα άρωμα που σκέπασε όλες τις εμετικές οσμές των τηλεσκουπιδιών που αναδύουν τα περισσότερα ΜΜΕ.
Τώρα, εκείνο που μένει να ειπωθεί είναι αυτό: Το μέσα μας χάος του Κακού (αυτός ο μέγιστος τρομοκράτης της ανθρώπινης ύπαρξης) χρειάζεται και αυτό, για να αυτόκαταλυθεί, τη συγνώμη μας. Να ποιο είναι το έσχατο σύνορο της Αγάπης.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

11/5/2002 (147)

 Σκέφτομαι: Η πατρίδα μας (το σύμπαν) είναι απέραντη για να ερμηνευτεί, αλλά μικρή για να χωρέσει τα πιο ωραία μας όνειρα.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

9/5/2002 (146)

 Αναρωτιέμαι (με αφορμή τον φόνο δύο και τον βαρύτατο τραυματισμό είκοσι άλλων ανθρώπων –παιδιών στη συντριπτική πλειοψηφία τους-, από τον Μεξικάνο που οργίστηκε γιατί δεν τον άφηναν να περάσει με το φορτηγό του από το σημείο συγκέντρωσής τους!!!): Είναι η ψυχασθένεια αυτή που προκαλεί τη μέσα μας κόλαση, ή αυτή που την απελευθερώνει; (Τι γνωρίζει, ή νομίζει πως γνωρίζει, το υποσυνείδητό μας και είναι τόσο ερεβώδες;).

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

23/5/2002 (150)

 Διάβασα πως σε πόλεις της Βραζιλίας, της Νότιας Αφρικής χτίζονται συγκροτήματα πολυκατοικιών με υψηλά τείχη, ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα, τάφρους, ηλεκτρονικά συστήματα ασφαλείας, τα οποία είναι επανδρωμένα με φρουρούς ειδικά εκπαιδευμένους για τη φύλαξη τέτοιων χώρων. Πρόκειται για μικροσκοπικές πόλεις, κρατίδια πλουσίων πολιτών που προκειμένου να προφυλάξουν τις ζωές και τις περιουσίες τους, οχυρώνονται στα σύγχρονα κάστρα, όπως παλαιότερα οι βασιλιάδες και οι ευγενείς.
Η είδηση αυτή με έκανε να σκεφτώ αυτό: Πράγματι, η ιστορία δεν διδάσκει. Όλοι εκείνοι οι τρομοκρατημένοι έγκλειστοι ελπίζουν πως δεν είναι οι τελευταίοι βασιλιάδες, ευγενείς όπως εκείνοι που χάθηκαν μαζί με τα κάστρα τους. Όμως, κάποτε κάποιοι σίγουρα θα διαψευστούν. Κάποιος πρέπει να τους πει ότι η κοινωνική αλληλεγγύη κοστίζει φτηνότερα. Ιδιαίτερα σε αίμα και πόνο.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

27/112002 (186)

Ø Σκέφτομαι: Ο Ενδοκόσμιος Θεός του Σπινόζα, άραγε, θεοποιεί την ύλη, ή αποιδεοποιεί το θείο;

16 μυθιστορήματά μου ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν μέσα στο 2013 στις συσκευές σας και στους Η/Υ



ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

352/20/12/12

Οι μέρες που έρχονται μου φέρνουν στη μνήμη τους στίχους του Ζήσιμου Λορεντζάτου: …Όταν όλα τα αρμαθιάσεις μέσα σου και τα αποσώσεις –προφητεία, μυστήριο, γνώση, πίστη (ακόμα και την πίστη)- στο τέλος τι απομένει στον κόσμο αυτόν, άλλο από μια αγάπη; Τι απομένει;

………………………………………………………………………………………………………………………………

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

15/1/2003 (201)

Ø Κάποιοι, ιδιαίτερα οι ψυχαναγκαστικά ενεργούντες, ξεχνούν πως και η αλήθεια έχει κάποια δύναμη. Είναι ικανή πολλές φορές να δραπετεύσει από τα μπουντρούμια του ψεύδους. (Με αφορμή τις πρώτες αποκαλύψεις σχετικά με τους μαύρους εκβιασμούς κάποιων που πίστευαν σε αυτό: «Μην αναρωτιέσαι πως θα φτάσουμε. Προχώρα»).

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

25/2/2003 (217)

Ø Σκέφτομαι: Το δομικό υλικό των πολέμων θεμελιώνεται, χτίζεται από τον τρόπο που ο καθένας από εμάς βλέπει τους συνανθρώπους του. Τα «γεράκια» των κρατών, απλώς ολοκληρώνουν τη ματιά μας, το έργο μας. Αν όλοι εμείς που αποτελούμε αυτό που ονομάζεται λαοί, μπορούσαμε να νιώσουμε τον διπλανό μας ως συνταξιδιώτη στην αινιγματική (και όχι μόνο) περιπέτεια της ύπαρξης, τότε κανένα «γεράκι» δεν θα κρατούσε στα χέρια του την τύχη της Ειρήνης. Η ενοχή της αλληλοσφαγής ανήκει σε όλους μας.

Δείτε το!

http://www.videoman.gr/25786

Τα αστυνομικά μου (και όχι μόνο) Νο: 5

Για να δείτε τι θάβουν τα πολιτικά, λογοτεχνικά, δημοσιογραφικά κατεστημένα:

Τα αστυνομικά μου (και όχι μόνο) Νο: 4

Για να δείτε τι θάβουν τα πολιτικά, λογοτεχνικά, δημοσιογραφικά κατεστημένα:

Τα αστυνομικά μου (και όχι μόνο) Νο: 3. Για να δείτε τι θάβουν τα πολιτικά, λογοτεχνικά, δημοσιογραφικά κατεστηνένα

Τα αστυνιμικά μου Νο: 2. Για να δείτε τι θάβουν τα γνωστά κατεστημένα.

Με το ψευδώνυμο ARIS MAVRIDIS

Για να δείτε τι θάβουν τα πολιτικά, λογοτεχνικά, δημοσιογραφικά κατεστημένα: 1

Τα αστυνομικά μου: 1ον

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

13/10/2003 (244)

Ø Σήμερα Ξαναθυμήθηκα τα λόγια του γηραιού της παρέας:»Βλέπε τους άλλους σαν να είναι η τελευταία φορά. Αυτή είναι η τελειότερη ανθρώπινη ματιά».

ponotrons

My book "The Ponotrons and the Anarchists of the Absolute" is free for


today: http://amzn.to/UQ2LSE (cc @kindlefreebook @kindleebooks)

THE PONOTRONS

Απο σήμερα τα ΠΟΝΟΤΡΟΝΙΑ της αγγλικής έκδοσης είναι στο KINDLE του AMAZON:http://www.amazon.com/dp/B00ALHJBH0

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

14/12/2002 (190)

Ø Σκέφτομαι: Η αναλγησία και η σκληρότητα των ισχυρών προκαλεί σαμψώνειο σύνδρομο στους αδύναμους, στους ταπεινωμένους. Και τότε αρχίζει να πλημμυρίζει από αίμα και δάκρυα ο πλανήτης. Είναι ολοφάνερο ποιοι μπορούν να σπάσουν αυτόν τον φαύλο κύκλο.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

10/4/2002 (137)

 Σκέφτομαι: Ποτέ καμία κρατική δύναμη δεν άντεξε τεστ ηθικής κόπωσης.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

5/5/2002 (144)

 Ο νεαρός ποιητής είπε: Πού βλέπουν τον Θεό μέσα σ’ αυτόν τον αιματηρό κόσμο του μίσους, του αίματος, της αδικίας, της φθοράς και, εντέλει, του θανάτου;
«Κοίταξε μέσα σ’ ένα δάκρυ συμπόνιας για να δεις αυτό που ψάχνεις», είπε ο γηραιός της παρέας. «Εκεί ο Θεός και η Ανάσταση».

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

2/7/2002 (159)

Σκέφτομαι: η συνειδητοποίηση πως είμαστε όλοι έγκλειστοι του ίδιου αιματηρού αινίγματος, είναι η πιο ισχυρή αιτία δημιουργίας αισθημάτων αλληλεγγύης. Ακόμα και προς το ίδιο το Αίνιγμα.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

25/6/2004 (261)

Ø Σκέφτομαι: Η «παγκοσμιοποίηση του αίματος» ολοκληρώνεται ταχύτερα από την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας κι ακόμα ταχύτερα από εκείνη της αλληλεγγύης.
Όμως, ο χρόνος είναι εκείνος που θα ανακηρύξει τελικά τον πιο ανθεκτικό «κινητήρα» από τους υπάρχοντες τρεις που κινούν τις ισάριθμες μορφές παγκοσμιοποίησης.
Δεν έχει μέλλον το Κακό. Δεν έχει παρόν το Καλό.

Η Αγάπη των όντων:

http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/planet-voice/%CE%B7-%CE%BB%CE%AF%CE%BB%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%BF%CE%B4%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

23/1/2002 (115)

Ø Ηταν ανυπαρξία της αυτοαιτίας του Τίποτα, η αιτία της αυτοαιτίας του Θεού ή της Ύλης.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

13/5/2002 (148)

 Πιστεύω πως: Τέχνη είναι ό,τι κατευνάζει τα κακά ανθρώπινα ένστικτα, μας κάνει περισσότερο ανθρώπους, μετά από την επαφή μας με το αντικείμενο της Τέχνης (Κάτι, δηλαδή, που με άλλα λόγια πρώτος διατύπωσε ο Αριστοτέλης). Αυτό είναι το μοναδικό κριτήριο που πρέπει να χρησιμοποιεί ο κριτικός προκειμένου να αξιολογήσει ένα λογοτεχνικό, ή άλλο έργο. Αυτό και το κριτήριο για να αξιολογήσουμε έναν κριτικό. Οτιδήποτε πέρα από αυτό το κριτήριο (πάντα σχετικά με λογοτεχνία) είναι τέχνη (με ταυ μικρό) ή «τέχνη», ή σκουπίδια, ή τυπωμένο χαρτί.

the "Back to the Future" today FREE on Amazon kindle

the "Back to the Future" today FREE on Amazon kindle

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

13/2/2001 (72)

Ø "Η αγάπη του ανθρώπου για τον άνθρωπο, χωρίς την αγάπη του ανθρώπου προς τον Θεό, καταλήγει σε ολοκληρωτισμό. Μόνο η ελεύθερη αγάπη του ανθρώπου προς τον Θεό, μπορεί να φέρει την αληθινή αγάπη του ανθρώπου προς τον άνθρωπο", πίστευε ο Ντοστογιέφσκι (κατά τον Μπερδιάγεφ).

Η αποτυχία του μαρξιστικού ανθρωπισμού επαλήθευσε κατά το ήμισυ τα λόγια του μεγάλου συγγραφέα. Όμως, τί συμβαίνει και η πραγματικότητα, μέχρι στιγμής, δεν υλοποίησε την ελπίδα των λόγων του;

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

5/12/00 (61)

Ø Σκέφτομαι: Αυτό που χρειάζεται η ανθρώπινη Ιστορία, είναι μία "εισβολή" του Ονείρου. Το σοκ που θα της προκαλούσε αυτή η εισβολή. Αλλά, αλίμονο, το "Πραγματικό" είναι ένας ανίκητος φονιάς Ονείρων.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

351/29/11/12

Σκέφτομαι τη ρήση του Ερημίτη της Ενγκαντίν, του Σιλς Μαρία (του Νίτσε δηλαδή): «Μοναξιά. Μοναξιά πατρίδα μου».

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

13/3/2000 (27)

Έγραφα κάπου: Αλλάζεις τον Κόσμο, στον βαθμό που αλλάζεις τον εαυτόν σου. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για ν' αλωθεί ο εγωτικός τρόπος ζωής των κοινωνιών του "Εγώ".
Κι αυτό συμβαίνει ήδη. Συνέβαινε πάντα. Κανένα σύστημα δεν μπορεί να μας απαγορεύσει να ζήσουμε σε οικογενειακό επίπεδο, ή σ' επίπεδο ομάδας σύμφωνα με το "αντι-εγώ" πιστεύω μας. Ο ουμανιστικός σοσιαλισμός λειτουργεί σε μικρές νησίδες. Σε πολυάριθμα "οικογενειακά κρατίδια" του πλανήτη μας.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

17/5/2000 (36)

"Οι χρηματιστηριακές φούσκες έχουν ζωή λίγων μόνο μηνών. Οι λογοτεχνικές, όμως, διαρκούν χρόνια", μου έλεγε σήμερα κάποιος νέος συγγραφέας.

"Η ελπίδα βρίσκεται στο ότι δεν είναι αθάνατες", του είπα.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

15/5/2000 (35)

"Ο Καλλιτέχνης αντιμάχεται το πραγματικό", λεει κάποιος φιλόσοφος. Σοφή ρήση, η οποία μπορεί ν' αποτελέσει και μέσο αναγνώρισης.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

27/3/2000 (31)

Σκέφτομαι: Η λογική της Παγκοσμιοποίησης είναι ο Καιάδας της περιθωριοποίησης, μπορεί και της εξόντωσης των ασθενέστερων (κρατών, ομάδων, ατόμων). Κάπου μέσα σ' αυτόν τον Καιάδα βλέπω να κυοφορείται η επόμενη επανάσταση.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

14/2/2000 (24)

Αν θυμάμαι καλά, οι σοφιστές ισχυριζόντουσαν πως δεν υπάρχει μία αλήθεια, αλλά πολλές, εκ των οποίων πολλών, μία είναι και η δική μας, την οποία πρέπει να μάθουμε να υπερασπιζόμαστε και αποτελεσματικά να την μεταδίδουμε προς ίδιον όφελος. Παρακολουθώντας κάποιες συζητήσεις πολιτικών μας, κατέληξα στη βεβαιότητα πως όλοι οι πολιτικοί μας, είναι σοφιστές.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

7/3/2000 (25)

170 εκατομμύρια νεκρούς (οι περισσότεροι άμαχοι) ήταν το κόστος των πολέμων του αιώνα που έφυγε. Μήπως ο ΟΗΕ θα έπρεπε να στήσει κάπου το μνημείο "Του Άγνωστου Δολοφονημένου Ανθρώπου" και να καθιερώσει μία ημέρα του χρόνου ως ημέρα πένθους, ενοχής, υπόσχεσής μας για ποτέ πια, έστω ανακωχής;

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

12/9/2001 (93)

Ø Εύχομαι: έγκαιρα να συνειδητοποιήσουμε πως είμαστε όλοι δεμένοι στο ίδιο σχοινί. Γιατί το Σαμψώνειο Σύνδρομο έχει δυνατότητες για ακόμα περισσότερο πόνο, αίμα, δάκρυα και θάνατο.

Αυτούς χρειαζόμαστε. Δείτε:

http://www.tovima.gr/world/article/?aid=485022

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

23/7/06 (290)

Ø Σκέφτομαι (με αφορμή τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή): Ένα με ατελή ηθικό εξοπλισμό, από ό,τι το δημιούργησε, είδος (ο Άνθρωπος) συνεχίζει τη μαρτυρική πορεία του στον Γολγοθά που του τάχθηκε.

Ένας Ωραίος Άνθρωπος.

Δείτε: http://www.lifo.gr/team/readersdigest/33836

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

21/12/2004 (270)

Ø Σήμερα άκουσα αυτό: «Όταν οι ανθρώπινες αρετές δοκιμαστούν από το συμφέρον, παθαίνουν ό,τι και τα ποτάμια που καταλήγουν στη θάλασσα».

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

1/9/2002 (168)

 Σκέφτομαι: Αυτοί που φαντάστηκαν την Αιώνια Επανάληψη, ή αλλιώς την Αιώνια Επιστροφή, δεν υπολόγισαν 1ον: Πώς η έλλειψη μνήμης που θα κατέγραφε τις άπειρες, μάταιες επαναλήψεις του γίγνεσθαι, ουσιαστικά κατεβάζει στο επίπεδο της μονάδας το μαρτυρικό άπειρο των επαναλήψεων. Οπότε προς τι η διδασκαλία για την κατάκτηση της μηδενιστικής Νιρβάνας (έξοδος από την οδύνη των επαναλήψεων της ζωής και είσοδος στο λυτρωτικό Μηδέν). Και 2ον: Προς τι η προτροπή για τη δημιουργία του υπεράνθρωπου (Νίτσε) μέσω της βούλησης για δύναμη, αφού η δομή της Αιώνιας Επιστροφής δεν επιτρέπει στη βούληση των όντων την ελευθερία να ορίσουν το γίγνεσθαι;

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

9/5/2006 (284)

 Ξανασκέφτομαι: Εκείνο που έχουμε ανάγκη δεν είναι μία νέα θρησκευτική/φιλοσοφική/πολιτική πρόταση, αλλά η ανακάλυψη των αιτίων της μη αποτελεσματικής, επαρκώς, εφαρμογής των προτάσεων που προηγήθηκαν. Ό,τι αντιστάθηκε στις γνωστές προτάσεις θα αντισταθεί και στις όποιες επόμενες ακολουθήσουν. Με την ίδια επιτυχία.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

25/9/2002 (173)

 Σκέφτομαι: Αυτά όλα έγιναν για να υπάρχουμε, ή υπάρχουμε επειδή έγιναν;

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

15/5/07 (308)

Ø Ρωτήσαμε τον γηραιό της παρέας: «Πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε το άδικο;».
«Δεν πρέπει η άδικη πράξη να μας κάνει να χάνουμε την πίστη μας στον Άνθρωπο. Να λέμε: Δεν πειράζει. Να προσπαθούμε να μπούμε στην ενδοχώρα αυτής της φράσης», μας απάντησε.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

2/7/2002 (159)

 Σκέφτομαι: η συνειδητοποίηση πως είμαστε όλοι έγκλειστοι του ίδιου αιματηρού αινίγματος, είναι η πιο ισχυρή αιτία δημιουργίας αισθημάτων αλληλεγγύης. Ακόμα και προς το ίδιο το Αίνιγμα.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

19/6/06 (287)

Ø Διάβασα πρόσφατα πως ο Μπιλ Γκέιτς, ο πλουσιότερος άνθρωπος του πλανήτη (50 δις δολάρια περιουσία) αποφάσισε να αποσυρθεί σταδιακά από τη διοίκηση της Microsoft, προκειμένου να ασχοληθεί αποκλειστικά με το φιλανθρωπικό έργο του. «Θέλουμε, η γυναίκα μου κι εγώ, να επιστρέψουμε στους έχοντες την μεγαλύτερη ανάγκη βοήθειας συνανθρώπους μας, τα όσα μας έδωσε η ανθρωπότητα», δήλωσε.
Αυτός ο τεχνοκράτης καπιταλιστής δεν είναι η πρώτη φορά που με τις πράξεις του αποδεικνύει πως κατέχει και εκπληρώνει τη μέγιστη υποχρέωση, αλλά και σκοπό του ανθρώπου σε αυτόν τον αινιγματικό κόσμο που υποχρεωτικά βρεθήκαμε, και που είναι: η προσπάθειά μας να μειώσουμε τον πόνο των υπάρξεων.
Ταχύρυθμα μαθήματα κατάκτησης της Μέγιστης Αλήθειας παραδίδει ο Γκειτς, πιστεύω.

αποσπασμα απο το ηλεκτρονικο μου ημερολογιο

1/12/09 (328)

Το ερώτημα ήταν: «Αφού είμαστε όλοι μελλοθάνατοι, γιατί φερόμαστε σαν αθάνατοι;”.
Ακριβώς για αυτό φερόμαστε έτσι. Για να ξεχνάμε το πεπρωμένο μας, τους είπα. Κι αυτό ήταν, εκτός των άλλων, και μία συνηγορία του ασήμαντου. Της μπούρδας, της σαχλαμάρας. Ακόμα και της κακής τηλεόρασης.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

18/12/2000 (65)

Ø Πρόσφατα μία ελληνοαμερικανίδα η οποία ασχολείται με φιλανθρωπικό έργο και της οποίας, δυστυχώς το όνομα δεν συγκράτησα, είπε σε συνέντευξή της σε πρωινή εφημερίδα: εκείνο που θέλουν οι πονεμένοι άνθρωποι είναι, πριν απ' όλα, να τους ακούς".
Σοφή πρόταση. Ας σιωπήσουμε για να ακούσουμε τον πόνο των άλλων. Τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους.

Σύντομα κι αυτό το βιβλίο στο Αμαζόν ως e-book

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

16/12/2002 (191)

Ø Χτες έψαχνα να βρω λέξεις για να εκφράσω τα συναισθήματά μου προς τις οικογένειες των αθώων θυμάτων της τρομοκρατίας. Μετά από ώρα μου βγήκε αυτό: «Αχ και να μοιραζόταν ο πόνος όπως το ψωμί, το νερό, το κρασί…».

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

26/10/2003 (245)

Ø Σκέφτομαι: Τελικά, αυτοί που σώζονται από τον «άλλο άνθρωπο» είναι περισσότεροι από εκείνους που καταστρέφονται;

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

26/8/2003 (241)

Ø Διάβασα κάπου αυτό: «Ο Θεός δημιούργησε τον Κόσμο γιατί Του αρέσει να ακούει ιστορίες».

Προσωπικά θα προτιμούσα να ακούει ιστορίες ονείρων. Κάτι τέτοιο θα ήταν καλύτερο για όλους. Θα ταίριαζε με κάποια βασικά μεγέθη. Με κάποιες ιδιότητες. Ιδιαίτερα του Θεού.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

18/4/08 (318)

Ø «Η σημαντικότερη, διαρκής νίκη του Ανθρώπου ενάντια στη φύση είναι πως την εμπλουτίζει με ηθικό περιεχόμενο. Κι αυτό μοιάζει με εντελέχεια της φύσης και ως σκοπός του Ανθρώπου», τους είπα.

FREE μέχρι 9 π.μ της 7/11/12 τo RETURN TO THE FUTURE

Για KINDLE και όχι μόνο. Αλλά και για PC αν κατεβάσετε το πρόγραμμα που σας επισυνάπτω πάρα κάτω μαζί με τη διεύθυνση της σελίδας του Αμαζόν (πρώτο λινκ):

http://www.amazon.com/Return-to-the-Future-ebook/dp/B009Y79N6M/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1352107614&sr=8-1




http://www.amazon.com/gp/feature.html/ref=kcp_pc_mkt_lnd?docId=1000426311

Ένα κείμενο του Οδ. Ελύτη.

Αναρωτιέμαι μερικές φορές: είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;

Μούτρα. Ν' αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Τη μέρα, την κάθε σου μέρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές. Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.
Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.
Και να μη βλέπεις πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους. Σ' εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους. Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.
Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα. Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς. Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.
Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω. Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.
Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.


Όσο κι αν κανείς προσέχει

όσο κι αν το κυνηγά

πάντα, πάντα θα 'ναι αργά

δεύτερη ζωή δεν έχει.


(από Το Παράπονο, του Οδ. Ελύτη)

Ένα καταπληκτικό βίντεο

http://www.videoman.gr/?p=2263

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

14/5/2001 (80)

Ø Τί ήθελε να πει, μέσω του Ιβάν Καραμαζώφ, ο Ντοστογιέφκη, στον μύθο του Μεγάλου Ιεροεξεταστή; Τι σήμαινε η σιωπή Του Ιησού; Το φιλί Του προς τον Μεγάλο Ιεροεξεταστή;.

Μια τίμια δημοσιογραφική φωνή.

Επιτέλους! μια τίμια δημοσιογραφική φωνή (ο Διόδωρος) γράφει (μεταξύ των άλλων ληστειών) για τη μεγάλη ληστεία του Αγγελιόσημου σε βάρος του ελληνικού λαού στο σημερινό ΒΗΜΑ. Για να δούμε ποιοι υποστηρίζουν τους προνομιούχους της κοινωνίας μας, που τάχα υπηρετούν το δίκαιο, τους φτωχούς και αδικημένους . Δείτε τη συμπαιγνία των κομμάτων με τις προνομιούχες ομάδες σε βάρος του λαού:


http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=482377

Συνέντευξη.

Περιοδικό: ΜΕΤΡΟ (τεύχος 75 Φεβρουάριος/2002)

(από μία συνέντευξη στην κ. Άντζελα-Λου Πέτρου)

Ένας από τους καλύτερους συγγραφείς Ε.Φ. στην Ελλάδα είναι ο Διαμαντής Φλωράκης ο οποίος έχει ανοίξει τους ορίζοντες της εγχώριας λογοτεχνίας του φανταστικού. Ο ίδιος προτιμά να έχει «300 αναγνώστες που θα με διαβάσουν σε βάθος παρά 1.000 που θα σταθούν στην επιφάνεια των γραφτών μου». Επεκτείνει τον ορισμό της Ε.Φ. σαν ένα μέσο που «δίνει στο συγγραφέα τη δυνατότητα να προσεγγίσει θέματα τα οποία η “συμβατική“ λογοτεχνία δυσκολεύεται να πραγματευτεί. Τέτοια θέματα αφορούν κυρίως οντολογικούς προβληματισμούς και ερωτήματα που αφορούν τη σχέση του ανθρώπου με την πραγματικότητα που τον περιβάλλει».

Πιστεύει όμως ότι «η πραγματικότητα είναι νοητικά και φαντασιακά απροσέγγιστη στην ουσία της» επειδή περιέχει τα πάντα, ακόμα και τη φαντασία. Θεωρεί ως το πλέον αντιπροσωπευτικό του έργο το δεύτερο τόμο της δεκαλογίας του «Τα Πονοτρόνια Και οι Αναρχικοί Του Απόλυτου» διότι προσεγγίζει περισσότερο εκείνα που θέλει να εκφράσει. Παραδέχεται ότι δεν διαβάζει πολλή επιστημονική φαντασία, ξεχωρίζει όμως στις προτιμήσεις του το “Solaris” του Στανισλάβ Λεμ. Αυτό που προσπαθεί να εκφράσει μέσα από το έργο του είναι «η ελπίδα ότι το επέκεινα θα αποδειχτεί αντάξιο ή και καλύτερο από τα όνειρά μας».

Μια κριτική για την 10/λογία (τώρα 11/λογία) της Υπαρξιακής Αναρχίας/ Εσχατολογικής Ουτοπίας.

Ø Δημήτρης Χορόσκελης: (περιοδικό «ΕΞΩΣΤΗΣ» Θεσσαλονίκης, τεύχος 296 26/10/95 για τη δεκαλογία της: «ΑΝΑΡΧΙΑ»): Με το δέκατο μυθιστόρημα, με τον τίτλο «ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ», ολοκληρώνεται η φιλόδοξη δεκαλογία «Εσχατολογικής Ουτοπίας» του Διαμαντή Φλωράκη. Η περίπτωση του συγγραφέα μοιάζει με διάττοντα αστέρα, τόσο στο ελληνικό, όσο και στο παγκόσμιο λογοτεχνικό στερέωμα. Εδώ και 23 χρόνια ασχολείται, μοναχικά και μεθοδικά, με βασικά και ουσιώδη θέματα που έχουν σχέση με τη φιλοσοφία, την οντολογία, τη μεταφυσική, την ηθική και τη θεολογία. Το είδος –πρόσχημα μέσα στα πλαίσια του οποίου εντάσσει τη δράση των βιβλίων του, είναι αναπόφευκτα η επιστημονική φαντασία, αλλά δοσμένη μέσα από μία εντελώς ιδιότυπη οπτική γωνία και θεώρηση. Ο συγγραφέας ξεκαθαρίζει την αγγλοσαξωνική εκδοχή αυτού του είδους από τα πολυάριθμα πρόσωπα και τα φουτουριστικά σκηνικά, και επιδίδεται κυρίως σε μία φιλοσοφική σκηνοθεσία ιδεών κι εννοιών, χρησιμοποιώντας ένα ελάχιστο δράσης, πλοκής και πρωταγωνιστών. Τα βασικά χαρακτηριστικά του έργου του Διαμαντή Φλωράκη είναι κυρίως δύο:


α: Η φιλοσοφική – θεολογική θεματολογία. Ο πρωταγωνιστής ενός παλιότερου έργου του συγγραφέα αναρωτιέται: «Θα την τελειώσει κάποτε ο θεός την Ιστορία του Κόσμου; Κι αν την τελειώσει, στο τέρμα της θα υπάρχει η Ερμηνεία; Κι αν υπάρχει θα είναι στο ύψος μας; Κι αν είναι στο ύψος μας, θα είναι στο χθεσινό, το σημερινό ή το αυριανό; Ρωτώ για να ξέρω αν ήδη είμαστε, ή πρόκειται να γίνουμε ισοϋψείς , ή πρόκειται να γίνουμε ισοϋψείς με το Απόλυτο».

Παρόμοια μεταφυσικά ερωτήματα, ο πόνος σαν βασικό συστατικό των όντων, η ύπαρξη, ή η ανυπαρξία του θεού, η κόλαση της ύλης, η πάλη του Καλού και του Κακού, είναι τα κύρια θέματα που πρωταγωνιστούν σε όλα τα έργα του συγγραφέα. Στη «Νοσταλγία Του Τίποτα» διαπραγματεύεται μία τηλεοπτική επίθεση του Καλού εναντίον του Κακού. Στο «Επιστροφή στο Μέλλον» περιγράφει μία ιδανική κοινωνία που φθίνει από την υπερβολική τελειότητα και όπου η ζωή αποκτά ενδιαφέρον ύστερα από μία αναζωπύρωση του Κακού. Στα «Πονοτρόνια Και Οι Αναρχικοί Του Απόλυτου» σκηνοθετεί την εξέγερση μίας ομάδας ανθρώπων ενάντια σε ένα παράλογο Σύμπαν κάποιου σαδιστή θεού. Στην «Έσχατη Αναρχία» φαντάζεται την πλήρη ανατροπή των φυσικών νόμων και την αλληλοεισδοχή δύο παράλληλων και διαμετρικά αντίθετων κόσμων. Στον «Εχθρό», ο ήρωας, ένας φαινομενικά αιμοσταγής και κυνικός εξολοθρευτής, ωθεί στα άκρα τις φονικές του παρορμήσεις, καταστρέφοντας τελικά ολόκληρη τη Γη. Όλα τα όντα είναι παγιδευμένα σε ένα αιματηρό παιχνίδι. «Κάποια στιγμή, όχι μακρινή, θα καταλάβεις πως ο εχθρός είναι οι άλλοι», λέει κάπου χαρακτηριστικά. Έχοντας τελικά εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες του κακού και καταστρέφοντας τη Δημιουργία, εκδικείται τον ίδιο το Θεό, που μας έπλασε κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωσή Του. Στο τελευταίο βιβλίο της δεκ Του. Στο τελευταίο βιβλίο της δεκαλογίας, «Το Σύνδρομο Του Χάους», μία μυστηριώδη ασθένεια εξαπλώνεται, πλήττοντας κι εξολοθρεύοντας τους τελευταίους καλούς του Κόσμου. Μία σε βάθος έρευνα του ήρωα – ντετέκτιβ, αποκαλύπτει την ύπουλη σκευωρία του Κακού, με σκοπό την τελική επικράτησή του.

β: η μινιμαλιστική – χαοτική γραφή. Το κύριο χαρακτηριστική της γραφής του Διαμαντή Φλωράκη, είναι ο λεκτικός μινιμαλισμός (ολιγοσέλιδα αλλά νοηματικά πυκνά βιβλία) και η χαοτική δομή της. Ενώ τα έργα του αρχίζουν με μία σταθερά δομημένη ιστορία και με συγκεκριμένα ερωτήματα, συχνά καταλήγουν χαοτικά, χωρίς παγιωμένα συμπεράσματα και δίχως οριστικές απαντήσεις γιατί, όπως είναι γνωστό, «το χάος γεννά τάξη και η τάξη χάος». Ο συγγραφέας καταλύει, περιγράφοντάς τα, όλα τα πιθανά σύμπαντα και τις οντολογικές εκδοχές τους, σαν να πρόκειται μέσα από αυτή την αποκαλυπτική και γενικευμένη ιδεατή αποδόμηση να αναδυθούν αυθόρμητα οι απαντήσεις του θεού, το μοντέλο του ιδανικού Σύμπαντος, ή ακόμη η επικράτεια των άφθαρτων και τέλειων πλατωνικών ιδεών. Κάθε βιβλίο της δεκαλογίας είναι ένα fraktal, απόσπασμα που καθρεφτίζει μία εκτενέστερη πιθανή πραγματικότητα, απειροστό κομμάτι ενός γιγαντιαίου καλειδοσκόπου, όπου οι αντανακλάσεις όλων των εσχατολογικών πιθανοτήτων, συνθέτουν την Ολική Πραγματικότητα. Ο Διαμαντής Φλωράκης χαρακτηρίζει τα βιβλία του εσχατολογικές ουτοπίες, αλλά σήμερα γνωρίζουμε περισσότερο από ποτέ , ότι η έννοια αυτή συνεχώς αποδυναμώνεται. Ο γνωστός άγγλος φυσικός Τζων Γκρίμπιν, στο βιβλίο του «Τα Μυστήρια του Χρόνου», υποστηρίζει τη θέση ότι ζούμε σε ένα Σύμπαν όπου όλα είναι πιθανά. Ίσως ακόμη και αυτές οι «εσχατολογικές Ουτοπίες», του ερευνητή του Απόλυτου, του Διαμαντή Φλωράκη.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

18/2/2001 (74)

Ø Και το ανθρώπινο γονιδίωμα, υποχρεώνει, μοιραία, όλες τις υλιστικές ερμηνείες στην παραδοχή αυτής της αντιλογικής θέσης: Το Τυχαίο (με την επικουρία του άπειρου χρόνου, βέβαια) είναι αίτιο του Λογικού. Των Νόμων! Και του εαυτού του!

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

24/4/2006 (283)

Ø Ο γηραιός της παρέας είπε: Τον Θεό τον φαντάζομαι ως την απόλυτη έκφραση της Αγάπης που αγκαλιάζει ακόμα και το Κακό (κι αυτό θα αποτελέσει την αιτία της αυτοκατάλυσης του Κακού). Φαντάζομαι ακόμα πως η Απόλυτη Αγάπη έχει μία επαρκή εξήγηση (που δεν μπορώ να φανταστώ) στο γιατί της ύπαρξης του σφαγείου του Κόσμου.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

1/11/12 (352)

Σκέφτομαι: Θα πληρώσουμε αυτό που είμαστε και ο τελικός λογαριασμός που θα έρθει θα δείξει αλάνθαστα τι ακριβώς είμαστε.

Αυτοί που μας κυβερνούσαν χρειάστηκαν περίπου 30 χρόνια για να μας φέρουν μέχρι το χείλος του γκρεμού. Αυτοί που ετοιμάζονται να μας κυβερνήσουν (που ποτέ δεν μας είπαν για πού βαδίζουμε) θα χρειαστούν λίγες μόνο ώρες για να μας στείλουν να μετρήσουμε το βάθος της πτώσης μας.

Το Σαμψώνειο σύνδρομο των συντεχνιών θα φέρει τους νέους σωτήρες που θα μας «σώσουν». Θα βρεθούμε μαζί τους στο βάθος του γκρεμού, μόνο που αυτοί θα είναι όπως πάντα από πάνω μας.

Είχα γράψει πως αυτά που συμβαίνουν εδώ και παντού, σήμερα, χτες, από πάντα είναι απόρροια του ελλείμματος επαρκούς ηθικού δυναμικού. Είχα ακόμα πει πως ο άνθρωπος διάγει την παιδική ηλικία της Ηθικής του για να εξηγήσω το γεγονός της αντιπαράθεσης (φονικής κάποιες φορές) του ανθρώπου με τον άλλον άνθρωπο. Δεν ερμηνεύεται το ανθρώπινο γίγνεσθαι με πολιτικούς όρους. Εύχομαι να κάνω λάθος.

……………………………………………………………………………………………………………………………….



Μια ωραία πρόταση για τη μορφή του Επέκεινα.

http://www.lifo.gr/team/u12321/33340

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

17/3/2000 (28)

Δεν πιστεύω πως ο ορισμός του Πραγματικού ως Μη-Τίποτα είναι ελλιπής σε σχέση με όποιον άλλον μπορεί να δώσει σήμερα η επιστήμη. Αντίθετα, τον βρίσκω πληρέστερο απ' ό,τι μέχρι σήμερα έχω διαβάσει ως ορισμό του Πραγματικού.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

31/10/12 (351)

Σκέφτομαι: 40 χρόνια συμπληρώνονται από τότε που πρωτοκυκλοφόρησε το «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ». Με έναν τίτλο που κάποια στιγμή άρχισε να γίνεται παγκόσμια έκφραση (αυτή τη στιγμή το Google έχει 1.510.000.000 αναφορές στη φράση) και εκτός από λίγους κανένας δεν γνώριζε από πού ξεκίνησε αυτή η έκφραση. Κάποιοι μου είπαν πως είχα αρπάξει τον τίτλο! Ίσως έκανα λάθος που δεν διεκδίκησα την πατρότητα του τίτλου. Δεν ήθελα να γίνει το βιβλίο μου γνωστό από ένα σκάνδαλο. Τώρα το βιβλίο αυτό κυκλοφορεί στο παγκόσμιο δίκτυο από το Αμαζόν ως e-book, αργότερα ίσως κυκλοφορήσει και σε έντυπη μορφή, αν το κοινό το ζητήσει.

Διαβάστε Free για λίγες μέρες ακόμα τα "Πονοτρόνια Και οι Αναρχικοι του Απόλυτου"

http://diamflorakis5.blogspot.gr/

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

1/1/2006 (281)

Ø Το ερώτημα ήταν: «Πού υπάρχει το ίχνος της ύπαρξης της Ελπίδας;»

«Στα δάκρυα της συμπόνιας», απάντησε η γηραιός της παρέας.



Για να δούμε τι θα πει το παγκόσμιο αγγλόφωνο κοινό για ένα ελληνικό πνευματικό προιόν,

http://www.amazon.com/dp/B009Y79N6M

Άτιτλο

Ήταν το πρώτο ηλεκτρονικο βιβλίο που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα (μόνο?). Έγραψαν τότε (πότε?) η Μεσημβρινή (θετικά) το Ram (θετικά) και το Έθνος (αρνητικά) για το είδος της έκδοσης.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

27/12/2004 (272)

Ø «Το μέγιστο που μπορεί να πετύχει ο Άνθρωπος είναι η μείωση του ανθρώπινου πόνου», λέει στον «Επαναστατημένο Άνθρωπο», ο Καμύ.

Πράγματι. Αυτό είναι το έσχατο όριο των δυνατοτήτων μας. Αυτό και ο πρώτος σκοπός μας. Ο πόνος που θα απομείνει θα είναι εκείνος που προκαλούν οι όροι της ύπαρξης.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

7/9/2002 (170)

 Σκέφτομαι: Πολλοί μιλάνε για πολιτική και ποινική ευθύνη. Κανένας για Υπαρξιακή Ευθύνη. Αλλά και να βρισκόταν κάποιος να μιλήσει γι αυτή την ευθύνη, πόσοι θα τον εννοούσαν;

Μια Αλήθεια που θάβουν τα συμφέροντα...

http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/%CF%83%CF%87%CF%8C%CE%BB%CE%B9%CE%B1/%CF%89%CF%82-%CE%B5%CE%B4%CF%8E%E2%80%A6-%CF%83%CE%BA%CE%AD%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%BC%CE%AE-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

28/1/2001 (71)

Ø "...Παράγεις ένα έργο και μετά το ρίχνεις (χωρίς αγωνία, απαίτηση αναγνώρισης, ανταμοιβής) μέσα στο ποτάμι του γίγνεσθαι. Αν σ' ενδιαφέρει η αποτίμηση του έργου σου, μείνε ήσυχος, κάποτε θα έρθει...", ακούστηκε να λεει κάποιος όταν η συζήτηση περί κυκλωμάτων και άλλων δεινών άρχισε να σβήνει.

Για τους λίγους που τα αναζητούν

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

10/12/2001 (109)

Ø Τους είπα: Απορώ που η αγάπη και η συγνώμη των χριστιανών σταματά στα σύνορα του Επέκεινα. Στο λίγο, δηλαδή, του πεπερασμένου χρόνου. Τ' αθώα θύματα του υλικού Κόσμου, καθόλου δεν είναι σίγουρο πως θα προτιμήσουν τη δικαιοσύνη από τη συγνώμη της Αγάπης.
Έδειξαν απορημένοι αλλά και προβληματισμένοι.

Μια εικόνα χίλιες λέξεις

Η Αγάπη των όντων.

http://www.lifo.gr/now/world/18119

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ Ο ΤΡΑΓΙΚΟΣ ΘΗΡΕΥΤΗΣ, Ή Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΜΑΣ

http://www.lifo.gr/team/omorfia/33226

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

15/2/2001 (73)

Ø Σκέφτομαι: επειδή το χωροχρονικό συνεχές δεν είναι λογικό να εξαπλώνεται μέσα στον εαυτόν του, τότε πρέπει να υποθέσουμε ότι εξαπλώνεται ή μέσα στο μηδέν, ή είναι ένα, από ύλη, όνειρο του Θεού.

ΕΝΑΣ ΩΡΑΊΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

http://www.lifo.gr/now/politics/18062

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

7/9/2004 (267)

Ø Σκέφτομαι: η ανθρώπινη «όραση» ακόμα και, ή κυρίως, την εικόνα του Θεού μπορεί να παραμορφώσει. Φαντάζονται έναν Θεό διψασμένο για αίμα παιδιών!!

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

1/1/08 (314)

Ø Είπε ο γηραιός της παρέας: Είναι τα άπειρα μεγέθη που περιβάλλουν την ανθρώπινη ύπαρξη που προκαλούν την υπαρξιακή ναυτία. Και οι ερμηνευτικές «αλήθειες» μας τα χάπια κατά της υπαρξιακής ναυτίας. Οι «αλήθειες» μας πρέπει να κρίνονται από το πόσο αποτελεσματικά αποδυναμώνουν την υπαρξιακή μας ναυτία.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

29/4/07 (306)

Ø Σκέφτομαι: Κάπου μέσα στο βάθος της ανθρώπινης Ιστορίας, υπήρξε κάποια στιγμή που χύθηκε το πρώτο δάκρυ συμπόνιας. Μετά κάποιο άλλο, και άλλα. Μέχρι που σχηματίστηκε το πρώτο ρυάκι. Το πρώτο ποταμάκι.
Κάπου μέσα στο βάθος του μέλλοντος βλέπω τον ωκεανό της συμπόνιας να ολοκληρώνει το πεπρωμένο μας.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

350/20/10/12

Ξανά σκέφτομαι αυτό: Ίσως το υποσυνείδητό μας να είναι το συνειδητό του αρχαίου παρελθόντος μας, το οποίο σκεπάστηκε μερικώς και αργά από το στρώμα που δημιούργησε ο ηθικός μας πολιτισμός. Το ερεβώδες υποσυνείδητό μας είναι η βασική κακοτεχνία της δημιουργίας που πρέπει να ενταφιάσουμε.

……………………………………………………………………………………………………………………………………

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

4/1/08 (315)

Ø «Είμαστε τα ίχνη που χαράζουμε στις ψυχές και στις μνήμες των άλλων», είχε πει κάποτε ο γηραιός της παρέας, για να συμπληρώσει: «Και ας μη ξεχνάμε αυτό: Πίσω από το στρώμα των ιχνών που μας άφησε (και θα αφήσουμε) η Ιστορία (η άθροιση των πράξεων του βίου όσων υπήρξαν) υπάρχει ένα άλλο που μαρτυρά δίψα για αθωότητα, για ηθική τελείωση».

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

27& 31/5/2003 (234)

Ø Σκέψεις, ερωτήματα και σχόλια πάνω σε μία συνέντευξη του Ακαδημαϊκού και καθηγητή Φυσικής του πανεπιστημίου του Τέξας Α&Μ κ. Δημήτρη Νανόπουλου (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 25/5/2003).

Δ. Νανόπουλος: «…Το σύμπαν δεν θα πεθάνει ούτε μέσα στις φλόγες, ούτε από γηρατειά… Το σύμπαν θα συνεχίζει να υπάρχει στους αιώνες των αιώνων συνεχώς διαστελλόμενο. Το ξέραμε χρόνια, αλλά τώρα έχει αποδειχθεί πειραματικά…».

(Παρατήρηση: To .συνεχώς διαστελλόμενο σύμπαν, σημαίνει, βέβαια, πως έχει αποδειχθεί ότι η πυκνότητα της ύλης του σύμπαντος υπερβαίνει την κρίσιμη πυκνότητα, ή ότι δεν ισχύει το ερμηνευτικό μοντέλο του Friedmann.
Σημαίνει, ακόμα, πως
Α: το Βέλος του Χρόνου κινείται ευθύγραμμα
(πράγμα που, κατά τον Νίτσε, στηρίζει, ή και αποδεικνύει την ύπαρξη του Θεού -σε αντίθεση με τον κυκλικό χρόνο, στον οποίο πίστευε, ο οποίος αποδείκνυε την ανυπαρξία του Θεού και την πίστη του στην Αιώνια Επιστροφή).
Β: η θεωρία του θερμικού θανάτου του σύμπαντος που διατύπωσε ο Hermann Helmhotz, η οποία ερμηνεύοντας τον 2ο Νόμο της Θερμοδυναμικής μας έλεγε πως η μεγιστοποίηση της Εντροπίας και της Τυχαιότητας θα οδηγήσει τελικά στον θερμικό θάνατο του σύμπαντος, καταρρίφθηκε.
Γ: το σύμπαν είναι ένα μεμονωμένο σύστημα (άρα διαστέλλεται, επεκτείνεται μέσα στον εαυτό του).

Δ. Νανόπουλος: «…Το σύμπαν ξεκίνησε από το τίποτα, που έχει εξ ορισμού ενέργεια μηδέν, απέκτησε δομή αλλά συνεχίζει να έχει ολική ενέργεια μηδέν. Με άλλα λόγια, είμαστε μία ανακατανομή του τίποτα…»

(Παρατήρηση: Δηλαδή το αιτιοκρατούμενο σύμπαν δεν είχε αιτία. Δηλαδή, εκ του μηδενός παρήχθη έργο! Αυτήν την επιστημονική (;) σκέψη πως μπορεί να την αποδεχτεί ο αιτιοκρατούμενος ανθρώπινος εγκέφαλος ο οποίος πάνω σε αυτόν τον μηχανισμό σκέψης έχτισε τις μέχρι στιγμής επιστημονικές του βεβαιότητες;. Μετά, υπάρχει και το ερώτημα για την ύπαρξη του αρχικού σημείου άπειρης συμπυκνωμένης μάζας και σχεδόν μηδενικής έκτασης από το οποίο ξεκίνησε η Μεγάλη Έκρηξη για να σχηματιστεί το σύμπαν. Οι φυσικές επιστήμες, αδυνατώντας να μας εξηγήσουν τη φύση του, την προέλευσή του, τι μπορεί να σημαίνει η άπειρη πυκνότητά του, τι ανατροπές επιφέρει στις «βεβαιότητές» τους για τη δομή της φύσης, τους νόμους που τη διέπουν, υποχρεώνονται σε κατάλυση της αιτιοκρατικής ανάλυσης, αποδεχόμενοι την αυτοαιτία της ύλης, αλλά όχι και του Θεού, πράγμα που θα έκανε ολιγότερο αινιγματική την ύπαρξη του Κόσμου. Δεν μου έτυχε ποτέ να συναντήσω υλιστική ερμηνεία που να δέχεται αυτό: Η απόλυτη, η μοναδική επιβεβαίωση της υλιστικής ερμηνείας του Κόσμου θα ήταν η ύπαρξη του Τίποτα).
Όμως, ίσως συνεχίσω μία άλλη μέρα γιατί το θέμα είναι μεγάλο.



________________________________________________________

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

12/1/010 (330)

Τους είπα: Οι δημοσιογράφοι ψέγουν, και καλά κάνουν, τις κυβερνήσεις που αποφεύγουν να δώσουν λύσεις σε προβλήματα που στραγγαλίζουν έννοιες όπως Δημοκρατία, ισονομία κλπ. Αλλά κανένας από αυτούς δεν μιλάει για το λεγόμενο «Αγγελιόσημο» που κάθε χρόνο αρπάζει τεράστια ποσά από τους πολίτες για λογαριασμό της συντεχνίας τους. ΚΑΝΈΝΑΣ τους γιατί κι αν υπάρχει κάποιος που βλέπει το άδικο χαράτσι σε βάρος των πολιτών, φοβάται το κόστος που θα εισπράξει από τους συναδέλφους του.
Βυθιζόμαστε γιατί όλες οι ομάδες, συντεχνίες που μπορούν να αρπάξουν προνόμια το έχουν ήδη πετύχει και μάλιστα χωρίς αντίσταση. Γι αυτό βιώνουμε μια κοινωνία θρυμματισμένη

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

7/4/2002 (136)

 Σκέφτομαι: Όταν άγιοι και δολοφόνοι, θύτες και θύματα αγκαλιασμένοι, ισότιμοι στο Επέκεινα θα ρωτήσουν το έσχατο προσωπείο του Θεού: “Γιατί τόσο αίμα, τόσος πόνος;” Κι Εκείνος θα τους υποχρεώσει, με την απάντησή Του, να πουν: «Α, ώστε γι’ αυτό!», τότε και μόνο τότε, θα έχει σβήσει κάθε αιτία υπαρξιακής εξέγερσης, ή, έστω, βουβού παράπονου.

βιβλιογραφία μου.

http://users.forthnet.gr/ath/fd/index2.htm

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

4/6/2002 (153)

 Σκέφτομαι: Η μέγιστη εικονική πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούμε, είναι εκείνη που δημιούργησε η ερμηνευτική μας δυνατότητα, όταν προσάρμοσε το Αίνιγμα της ύπαρξης του Κόσμου στις διαστάσεις της. Και καλά έκανε.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

5/1/07 (302)

Ø Σκέφτομαι: Ένας κλάδος της Υπαρξιστικής φιλοσοφίας πιστεύει πως το Σύμπαν είναι τελείως αδιάφορο για τον Άνθρωπο. Φοβάμαι πως συμβαίνει κάτι χειρότερο: Πως είναι εχθρικό προς την ανθρώπινη και όποια άλλη μορφή ύπαρξης, αλλά και προς τον εαυτόν του.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

9/5/2003 (231)

Ø Σκέφτομαι: Ποιο στοιχείο του Χωροχρονικού Συνεχούς, αποδεικνύει τον ανθρωποκεντρισμό της Δημιουργίας;

Η ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΟΝΤΩΝ!

http://www.lifo.gr/team/u12321/31590

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

4/12/2001 (188)

Ø Ξανασκέφτομαι: Αλήθεια, ποια μορφή θα έπαιρναν οι κοινωνίες των κρατών αν τα άτομα στοιχίζονταν κατά ηθικό ύψος;

Η Περίληψη του προβλήματος που αντιμετωπίζουμε. Η Αλήθεια που αποφεύγουμε, που θάβουμε:

http://www.athensvoice.gr/the-paper/article/408/edito-408

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

28/6/2000 (42)

Ξανασκέφτομαι: Το μέγα θέμα θα είναι η ύπαρξη αλτρουιστικών και επιθετικών γονιδίων μέσα στο DNA.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

5/9/2000 (51)

Ø Μου είπε: "Όταν βρίσκεσαι με κάποιον, να σκέφτεσαι πως ίσως αυτή η φορά να είναι η τελευταία που τον βλέπεις".
Σκέφτηκα: Σοφή συμβουλή. Κι αυτή είναι που εξηγεί το βάθος της ματιάς του. Την ευγένεια της φωνής του. Την ανθρωπιά που εκπνέει.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

7/12/99 (15)

Αφήνουν ένα ίχνος στην ψυχή μας όσοι, άμεσα ή έμμεσα, μπήκαν στο πεδίο της ζωής μας. Η συναισθηματική άθροιση αυτών των ιχνών, αποτελεί, ίσως, και τη μεγαλύτερη έκταση του ψυχισμού μας. Διαμορφώνει το συνειδητό και ασυνείδητο πιστεύω μας για τη ζωή.
Ξανάκανα σήμερα αυτές τις σκέψεις όταν η μνήμη μου στάθηκε πάνω από το ίχνος του κύριου Ιάσονα. Ένιωσα και πάλι μία αγκαλιά ωραίων συναισθημάτων, μία ψυχική ανάταση. Μία πίστη στον άνθρωπο. Μία ελπίδα.
Ο κύριος Ιάσονας ήταν ένας εβδομηντάρης αθώος, ήρεμος, ήσυχος, γλυκύτατος, σοφός γείτονάς μου, ο οποίος ασκούσε το επάγγελμα του υδραυλικού. Μία ημέρα, με αφορμή κάποιο γεγονός, μου είπε: "υπάρχουν ορισμένα πράγματα που στέκουν πάνω από τα χρήματα".
Δεν είχε μόνο μιλήσει, είχε και πράξει ό,τι στήριζε τα λόγια του.
Αν είχε ανακαλυφτεί το "Ηθόμετρο" (για το οποίο μιλάω σε άλλη σελίδα αυτού του ημερολογίου) ο κύριος Ιάσονας θα βρισκόταν στην πρώτη σειρά της κοινωνίας μας. Στην ψυχή μου, πάντως, στην πρώτη σειρά βρίσκεται αυτός ο σημαντικός άνθρωπος, που άφησε ένα από τα ωραιότερα ίχνη μέσα μου.
Από καιρό πιστεύω αυτό: Σημασία έχει μόνο η ποιότητα των ιχνών του βίου μας που χαράζουμε πάνω στις ψυχές των άλλων. Στην αινιγματική περιπέτεια της ύπαρξής μας, δεν βρίσκω τίποτα ανώτερο από αυτό. Ούτε καν τη λύση του αινίγματος της ύπαρξής μας.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

10/1/2002 (114)

Ø Οι ερμηνευτικές μας βεβαιότητες, ή εικασίες, στην αινιγματική έρημο του γίγνεσθαι δείχνουν αντικατροπτισμοί.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

18/3/2002 (129)

Σκέφτομαι: ένα από τα προσωπεία του Θεού ενδέχεται να είναι εκείνο της ανυπαρξίας Του.

Έχει ενδιαφέρον.

http://www.youtube.com/watch?v=nH1pdPeHtNc&feature=player_embedded

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

1/1/2002 (112)

Ø Σκέφτομαι: Ο Θεός θα επαναλάμβανε τον Εαυτόν Του, αν ο Κόσμος δεν ήταν αυτό που είναι. (Μία εξήγηση της ύπαρξης του Κακού).

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

5/3/2002 (126)

 Σκέφτομαι: Ακόμα κι αν ταξινομούμε το χάος του Τυχαίου, η προσπάθειά μας ν’ αφήσουμε μία ηθική κουκίδα στο άσκοπο και αέναα επαναλαμβανόμενο Χωροχρονικό Συνεχές, αξίζει τον κόπο. Αξίζει να ονομαστεί σκοπός.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

20/9/2002 (172)

Σκέφτομαι: Η Αιώνια Επιστροφή μετατρέπει τη φιλοσοφική προτροπή σε αναγγελία. (Ό,τι έγινε θα ξαναγίνει).

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

5/9/2002 (169)

Σκέφτομαι: Κόλαση μπορεί να είναι ακόμα και ο παντοτινός χωρισμός από όσους και ό,τι αγαπήσαμε.

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΠΑΝΩ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΙΝΑΚΑ ΚΑΙ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ


ΖΩΓΡΑΦΟΥ!!

http://www.mystudios.com/artgallery/

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

14/5/2002 (149)

Σκέφτομαι: Όσο περισσότερο αντιστρατεύεται τους «όρους της ύπαρξης» και την ανθρώπινη ιδιοσυστασία μία θρησκευτική, φιλοσοφική, ή πολιτική πρόταση, τόσο βαθύτερα στην ενδοχώρα της ουτοπίας εισχωρεί. Αλλά, ταυτόχρονα, όλο και ακριβέστερα ορίζει την κατεύθυνση της πορείας που πρέπει ν’ ακολουθήσουμε. Όλο και περισσότερο επιταχύνει αυτή την πορεία.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

13/3/2002 (128)

Λέει κάπου ο Καμύ: «Το ν’ αρχίσεις να σκέφτεσαι, σημαίνει πως άρχισες ήδη ν’ αποκάμεις».

Σκέφτομαι: Από αυτήν ακριβώς την κόπωση προσπαθεί η Φύση να προφυλάξει τον μέσο άνθρωπο, όταν του φράζει τους δρόμους προς το Ουσιαστικό. (Αυτό μπορεί να είναι μία εξήγηση για πολλά πράγματα. Ακόμα και για την τηλεθέαση των σκουπιδιών. Την ανάγνωση, τη θέαση του ασήμαντου. Την ακρόαση της παραμουσικής, την κυριαρχία του ασήμαντου. κ.α. Και τίποτα δεν αποκλείει την περίπτωση να υπάρχει σοφία σε αυτή τη θέληση της Φύσης. Γιατί το αντίθετο προϋποθέτει ηθικό αντίκρισμα πίσω από το φαινόμενο της Ύπαρξης. Κι αυτό είναι, ήταν και θα είναι το Μέγα ζητούμενο).

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

1/3/2002 (125)

Σκέφτομαι: Το ηθικοπνευματικό δυναμικό του ανθρώπινου είδους αθροίζεται μέσα στην κινούμενη εικόνα του κόσμου. Στην Ιστορία. Οι κόκκοι της εικόνας είναι η ιστορία του καθενός μας. Όπως είπε κάποιος σοφός, η κάθε ανήθικη πράξη ματώνει την εικόνα του Κόσμου. Και η κάθε ηθική, τη γεμίζει με Φως. Ήγουν, η ιστορία μας δεν εξυπηρετεί κυρίως τους σκοπούς της Ιστορίας, αλλά και τους δικούς μας, οι οποίοι τελικά ορίζουν κι εκείνους της Ιστορίας. (Αυτό είναι μία αντιστροφή της ρήσης του Χέγκελ).



ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

24/2/2002 (123)


 Σκέφτομαι μία ρήση του ερημίτη της Eνγκαντίν: “Δεν αρκεί να είναι κάποιος έξυπνος, πρέπει να έχει και την άδειά σας για να είναι τέτοιος”.



FREE για λίγες μέρες ακόμα.

1: RETURN TO THE FUTURE
2: THE PONOTRONS AND THE ANARCHISTS OF THE ABSOLUTE
3: ΤΑ ΠΟΝΟΥΤΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ
  http://diamflorakis5.blogspot.gr/2012/05/return-to-future.html#!/2012/05/return-to-future.html

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

13/2/2000 (23)

Ήταν μία εικόνα που έδειχνε τις αναλογίες του Κόσμου μας: Στεκόμουν στο μπαλκόνι ενός κτιρίου και παρατηρούσα το πλήθος που διέσχιζε τον κεντρικό δρόμο. Ξαφνικά, ένας ηλικιωμένος ευτραφής άντρας, λίγο πριν πλησιάσει τον πάγκο του υπαίθριου εφημεριδοπώλη, γέρνει προς τα πίσω και σωριάζεται απότομα στο πεζοδρόμιο. Το πρόσωπό του κιτρινίζει, τα μάτια του κλείνουν. Ένας μικρός αμήχανος κλοιός σχηματίζεται γύρω του.
"Υπάρχει κάποιος γιατρός εδώ κοντά; Να καλέσουμε το 166", λένε κάποιοι.
Από παρακείμενο φαρμακείο βγαίνει ένας νεαρός με άσπρη μπλούζα. Στα χέρια του κρατά μία μικρή φιάλη οξυγόνου. Τοποθετεί τη μάσκα της φιάλης στο στόμα του ακόμα πιο χλωμού γέροντα. Μετά, του δίνει το φιλί της ζωής. Μάταια. Δεν είναι πια μαζί μας εκείνος ο άνθρωπος...
Μέχρι να συμβούν αυτά, παρατήρησα τα εξής: Ελάχιστοι έμειναν κοντά στις τελευταίες στιγμές ενός συνανθρώπου μας. Οι περισσότεροι τράβηξαν βιαστικοί, αδιάφοροι, μπορεί και φοβισμένοι τον δρόμο τους. Ο εφημεριδοπώλης, μετακίνησε ενοχλημένος τον πάγκο του πιο πέρα, γιατί το μικρό πλήθος τον απομόνωνε από την πελατεία του. Ο νεαρός φαρμακοποιός ήταν δακρυσμένος, και μία μεσόκοπη γυναίκα κάποια στιγμή τον πλησίασε και του είπε: "παλικάρι μου, λες και ήταν ο πατέρας σου... Να είσαι καλά. Πόσο χρειαζόμαστε την ψυχή σου".

Ναι. Ήταν για μένα ένα συμβάν που περιείχε τις αναλογίες του Κόσμου μας.



ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

23/12/99 (17)

Όπως διάβαζα, τις τελευταίες ημέρες, διάφορες αποτιμήσεις γεγονότων, ανακαλύψεων του αιώνα και της χιλιετίας που φεύγει, συνειρμικά, προσπάθησα να θυμηθώ ό,τι σημαντικότερο είχα διαβάσει στη διάρκεια της ζωής μου. Και τότε ήταν που ήρθε στο νου μου το "ωραιότερο παραμύθι του κόσμου", που είχα διαβάσει πριν από πολλά χρόνια.
Δεν θυμάμαι αν η αφετηρία του παραμυθιού βρίσκεται μέσα στη χιλιετία που τελειώνει, ή πέρα από αυτή. Γενικά, δεν θυμάμαι τίποτα από τα ιστορικά στοιχεία του. Ούτε καν που το διάβασα. Μόνο η ουσία του έμεινε χαραγμένη, με δικά μου λόγια, μέσα στη μνήμη μου. Λοιπόν:

Μία φορά κι έναν καιρό, σε κάποια μακρινή χώρα ζούσε ένα πρίγκιπας, τον οποίο οι υπήκοοι του θαύμαζαν και υπεραγαπούσαν γιατί ήταν ο καλύτερος, ο σοφότερος, ο δικαιότερος άνθρωπος που είχαν γνωρίσει. Στα λίγα χρόνια που κυβερνούσε είχε κατορθώσει να εξαλείψει την αδικία, τη φτώχεια, την έχθρα, την αντιπαλότητα, την αμάθεια και πολλά άλλα δεινά που μαστίζουν τις κοινωνίες. Είχε, ακόμα, εμπνεύσει την συμπόνια, την αλληλεγγύη και την αγάπη για ελευθερία μεταξύ των ανθρώπων της χώρας του. Κοντολογίς, είχε, άγνωστο πως, δημιουργήσει μία κοινωνία η οποία δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από την τελειότερη ουτοπία που είχαν φανταστεί μέχρι τότε οι διάφοροι ανθρωπιστές φιλόσοφοι.
Όμως, πριν συμπληρώσει τα τριάντα του χρόνια, το νήμα της του κόπηκε ξαφνικά.
Φυσικά, η ψυχή του καλού Πρίγκιπα βρήκε μία περίοπτη θέση να τον περιμένει στον παράδεισο. Μία θέση αντάξια της καλοσύνης που είχε κρατήσει στον βίο του. Οι εκεί ψυχές τον υποδέχτηκαν με χαρά και σεβασμό και θέλησαν να του ανταποδώσουν όλα όσα είχε κάνει όταν ζούσε. Έτσι, αφού πριν τον ξενάγησαν στην χώρα τους για να δει τις εκεί ψυχές, ο επικεφαλής τον ρώτησε αν είχε κάποια επιθυμία για να του την εκπληρώσουν.
"Θα ήθελα να δω και τη χώρα της Κόλασης", είπε ο πρίγκιπας.
Ο επικεφαλής των ψυχών ένιωσε αμήχανος.
"Πρίγκιπά μου", του είπε, "αυτός δεν είναι ένας χώρος για σένα".
Ο πρίγκιπας τότε έδειξε πολύ λυπημένος. Όμως, ο επικεφαλής επειδή δεν ήθελε με τίποτα να βλέπει εκείνη την ψυχή λυπημένη, τελικά, παρά τις ενδόμυχες αντιρρήσεις του, τον ξενάγησε στη χώρα της Κόλασης.
Έτσι, ο Πρίγκιπας του παραμυθιού είδε όλο το μαρτύριο των κολασμένων ψυχών. Όλη την κόλαση των τύψεων. Οπότε, η λύπη του έγινε απέραντη.
"Μέχρι πότε θα συνεχίζεται το μαρτύριο αυτών των ψυχών;" ρώτησε κάποια στιγμή.
"Μέχρι το τέλος του άχρονου. Δηλαδή για πάντα", είπε ο επικεφαλής.
"Για πάντα;" ρώτησε έκπληκτος ο Πρίγκιπας.
"Για πάντα", τον διαβεβαίωσε ο επικεφαλής.
"Είσαστε σίγουρος πως δεν υπάρχει κάποιος τρόπος σωτηρίας γι' αυτές τις ψυχές;" ξαναρώτησε ο πρίγκιπας.
"Όχι δεν υπάρχει... Θεωρητικά, βέβαια, υπάρχει, αλλά πρακτικά όχι", απάντησε ο επικεφαλής.
"Και ποιος είναι ο θεωρητικός τρόπος σωτηρίας αυτών των ψυχών;" συνέχισε να ρωτά ο Πρίγκιπας.
"Να πάρει κάποιος τη θέση τους", απάντησε ο επικεφαλής.
"Την παίρνω εγώ", φώναξε τότε ο Πρίγκιπας, τινάζοντας την Κόλαση στον αέρα!

Αχ, πόσα πράγματα λεει αυτό το παραμύθι! Πόσο κοντά στην έννοια του Θεού και του Ανθρώπου βρίσκεται!

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

349 (26/9/12)

………..Η ήττα του Κακού από το Καλό, είναι κυρίως ήττα του Καλού. Το Καλό περιμένει τον μετασχηματισμό του Κακού σε Καλό. Το Καλό δεν αντιμάχεται τίποτα. Μόνο περιμένει . Η σιωπή του Κόσμου, στις κραυγές του αίματος, του πόνου, των δακρύων, είναι το Καλό).

Απόσπασμα από την 9η έκδοση του ‘ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ’ σελίδα 67 στίχος 6ος.



Σκέφτομαι: Αυτό είναι μια πρόταση ανάγνωσης στις γνωστές θρησκείες. Μια εξήγηση της ύπαρξης του Κακού.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

13/1/10 (330β)




ØΤους ξαναείπα: «Να βλέπετε τους άλλους σα να είναι η τελευταία φορά. Αυτό το βλέμμα αυξάνει το δυναμικό της κατανόησης, της αγάπης μέσα μας».

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

5/1/09 (326)


Ø Τους είπα: Εκεί που η κρίση μας τυφλώνεται είναι όταν πρέπει να δει το δίκιο του άλλου, το αίμα του.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

348 (24/9/12)


Σκέφτομαι: Κι όμως, Ο Μεγάλος Εσταυρωμένος είναι ο Άνθρωπος. Και ίσως το Επέκεινα που φανταστήκαμε, ελπίσαμε, πιστέψαμε είναι πνιγμένο στο Μηδέν. Ίσως είμαστε τα τραγικά δημιουργήματα του Αινιγματικού Τυχαίου. Αυτό το ενδεχόμενο μας υποχρεώνει να νοηματίσουμε το χάος του Τυχαίου αγκαλιάζοντας ο ένας τον άλλον, ότι υπάρχει. Κι αυτό μπορεί να ονομαστεί: Σκοπός της ζωής μας.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

7/8/2000 (48)


Ø Ένας Εβραίος ραβίνος, αρχηγός του τρίτου σε δύναμη πολιτικού κόμματος του Ισραήλ, δήλωσε ότι: "τα έξι εκατομμύρια των Εβραίων που χάθηκαν κατά το ναζιστικό ολοκαύτωμα, τιμωρήθηκαν επειδή ήσαν μετενσαρκώσεις αμαρτωλών Εβραίων από προηγούμενες γενεές".(!!!).
Αυτό, μεταξύ των αμέτρητων άλλων, σημαίνει πως ο Χίτλερ και όσοι τον στήριξαν υπήρξαν το χέρι του θεού που απένειμε δικαιοσύνη και όχι ό,τι απεφάνθη η ανθρωπότητα!!! Σημαίνει ακόμα πως κάποιοι συνάθρωποί μας έχουν μπερδέψει την εικόνα του θεού τους, με την εικόνα κάποιου σκοτεινού πνεύματος.
Οι ναζί εξολόθρευσαν τ' αθώα σώματα εκείνων των ανθρώπων και τώρα ένας συμπατριώτης τους προσπαθεί να ρίξει τις ψυχές τους σε θάλαμο αερίων!
Κατά τον φονιά και το όπλο του.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

10/6/10 (340)



Ø Σκέφτομαι: Μας ενώνει η κοινή μοίρα του θανάτου, και μας χωρίζουν οι όροι της Ύπαρξης

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

20/3/2000 (29)


Σκέφτομαι: Το να μοιράσεις σχετικά δίκαια το προϊόν του ανθρώπινου κόπου, δεν είναι δύσκολο. Κι αυτό έχει συμβεί ήδη. Το δύσκολο είναι να μοιράσεις δίκαια τον κόπο της απόκτησής του. Αυτή η δυσκολία είναι η αχίλλειος πτέρνα του σοσιαλισμού.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

12/3/2000 (26)


Σκέφτομαι: Ο μοναδικός λόγος για τον οποίον απέτυχαν οι κοινωνίες του "Εμείς" να δώσουν ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη, αδελφοσύνη, υλική αυτάρκεια -δηλαδή, ουσιαστικά, να μην υπάρξουν ποτέ- βρίσκεται στην απλή εξήγηση ότι τα άτομα που μπορούσαν να υλοποιήσουν (διάβαζε να πληρώσουν το κόστος) μίας τέτοιας κοινωνίας ήσαν αριθμητικώς ανεπαρκοί. Η πλειοψηφία εκείνων που φάνηκαν να στηρίζουν αυτές τις κοινωνίες, συνειδητά ή όχι, ενεργούσε με τη λογική των κοινωνιών του "Εγώ". Δύο είναι οι αιτίες που, μέχρι στιγμής, τ' άτομα με συνείδηση και δυνατότητες "Εμείς" είναι είδος σε ανεπάρκεια: η Φύση και η χαμηλή ταχύτητα με την οποία ο πνευματικός, ουμανιστικός πολιτισμός επιδρά διορθωτικά επάνω στους ανθρώπους του "Εγώ". Να γιατί το απώτερο μέλλον του καπιταλισμού θα είναι δύσκολο. Γιατί το παρόν του είναι εξασφαλισμένο

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

11/1/2000 (20)



Σκέφτομαι: Ο κύριος σκοπός της φιλοσοφίας δεν πρέπει να είναι η αναζήτηση της Αλήθειας, αλλά η ηθική ανύψωση του ανθρώπου. Γιατί:
α: Ενδέχεται η Αλήθεια να είναι απροσπέλαστη.
β: Ή, να είναι μεν προσπελάσιμη, αλλά αντίθετη, αδιάφορη με τα ωραιότερα όνειρά μας. Με την έννοια της Αγάπης.
Τέλος, αν η Αλήθεια είναι συμβατή με αυτό που προτείνω, τότε την προσεγγίζουμε από τον συντομότερο δρόμο, χωρίς να αναλώσουμε δυνάμεις, μέσα στα άγρια εδάφη του υπεραισθητού, τις οποίες χρειαζόμαστε για το χτίσιμο της ουτοπίας μας.
Κοντολογίς, θέλω να πω αυτό: Ή το Είναι του Κόσμου είναι η Αγάπη, ή, αν δεν είναι, δεν μας ενδιαφέρει τι άλλο είναι.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΟΓΙΟ

27/12/99 (18)


Η είδηση ερχόταν, μάλλον, από την Αμερική (δεν ανέφερε λεπτομερή στοιχεία η εφημερίδα) και έλεγε, σε λίγες γραμμές, πως ένας σκύλος, ο "Σοκολάτας", είχε σώσει, με τίμημα τη ζωή του, τον μικρό αφεντικό του από μία επίθεση σμήνους μελισσών σκεπάζοντάς τον με το σώμα του!!
Αχ, Σοκολάτα! Πολύ ψηλά μας έβαλες τον πήχη. Εδώ δεν μπορούμε να υπερβούμε το ύψος της μη επιθετικότητας, της αλληλεγγύης κι εσύ μας ζητάς να υπερβούμε το ύψος της θυσίας, για να φανούμε αντάξιοί σου;
Στοιχηματίζω πως αν οι ειδικοί επιστήμονες, που ασχολούνται με την ανίχνευση του ανθρώπινου γονιδιώματος, έψαχναν τον γονότυπο του Σοκολάτα, σίγουρα θα ανακάλυπταν εκεί πλεόνασμα αλτρουιστικών γονιδίων. Αφού καμία θρησκεία, καμία φιλοσοφία, παιδεία, οικογένεια, κοινωνία δεν δίδαξαν τη θυσία στον Σοκολάτα, δεν απομένουν παρά μόνο τα γονίδια ως μοναδική εξήγηση της υπέρτατης ηθικής πράξης ενός σκύλου, την οποία, πράξη, ελάχιστοι από το ανθρώπινο είδος θα μπορούσαμε να επαναλάβουμε.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

5/12/99 (14)


Μερικές φυλές μερμηγκιών, αν, στην πορεία τους, για αναζήτηση νέου τόπου εγκατάστασης της φωλιάς τους, συναντήσουν το εμπόδιο ενός "ποταμού" (στα μέτρα τους, φυσικά) τον οποίο είναι αδύνατο να παρακάμψουν, τότε αυτόματα η φυλή ενεργοποιεί τον μηχανισμό εγκατάστασης της "ζωντανής" γέφυρας και ο ποταμός διασχίζεται. Τα σώματα (και λίγο αργότερα τα πτώματα) των πρώτων μελών της φάλαγγας των μερμηγκιών αποτελούν τη γέφυρα!
Είναι προφανές ότι η φύση, ενδιαφερόμενη για την ομάδα, έχει δώσει στα έντομα αυτά αλτρουιστικά γονίδια σε δολοφονικές, για την ατομικότητά τους, ποσότητες. Έκανε, δηλαδή, το ακριβώς αντίθετο απ' ό,τι με την πλειοψηφία του ανθρώπινου είδους. Αυτή την ηθική εκτροπή (για τα κριτήριά μας) έχουμε υποχρέωση να καταργήσουμε. Αυτή αποτελεί την αιτία της τραγωδίας μας. Των δεινών μας. Αλλά και του μεγαλείου μας.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

4/12/99 (13)


Είμαστε αυτό που παρατηρούμε, έγραφα χτες, αντιγράφοντας τα λόγια κάποιου. Αλλά κι εκείνο που δεν θέλουμε να παρατηρήσουμε, θα προσθέσω σήμερα.

Πριν λίγα χρόνια, ένας συμπατριώτης μας, ταξιδεύοντας με το αυτοκίνητό του προς τη βόρειο Ελλάδα, νομίζω, άθελά του χτύπησε έναν πεζό που βάδιζε στον εθνικό δρόμο. Ο οδηγός, πιστεύοντας (λανθασμένα) ότι είχε σκοτώσει τον συνάθρωπό του και μην αντέχοντας την ενοχή που του προκάλεσε η σκέψη ότι είχε αφαιρέσει μία ζωή, κρεμιέται σε μία κολώνα της Δ.Ε.Η, αφού πριν έγραψε ένα σημείωμα στο οποίο εξηγούσε τους λόγους της πράξης του.
Το συνταρακτικό αυτό γεγονός καταχωνιάστηκε, ασχολίαστο, σε ένα αθέατο μονόστηλο, με υποσυνείδητη, υποθέτω, πρόθεση να ενταφιαστεί στο ομαδικό ασυνείδητο. Όπερ και εγένετο. Γιατί, η ακραία εκδήλωση πλεονάζουσας ευαισθησίας εκείνου του ανθρώπου μας θύμιζε, τόνιζε το δικό μας εγκληματικό έλλειμμα. Κι αυτό έπρεπε, οπωσδήποτε, να το απωθήσουμε, για να μην τσαλακωθεί η ιδεατή εικόνα του εαυτού μας και της κοινωνίας μας. Αντί να φτιάξουμε ένα μνημείο στον τόπο που κρεμάστηκε εκείνος ο άνθρωπος, για να τιμήσουμε την ανθρώπινη ευαισθησία, κατασκευάσαμε ένα τάφο για μέρος της μνήμης μας.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

3/12/99 (12)


"Είμαστε αυτό που παρατηρούμε", έλεγε κάποιος.

Πράγματι. Αυτό που παρατηρούν (για λογαριασμό μας) από την εικόνα του Κόσμου τα Μ.Μ.Ε, είναι άραγε το σημαντικότερο; Αυτοί (οι μικροαστέρες του τίποτα) που αναλύουν την "επικαιρότητα", είναι οι αρμοδιότεροι;
Ο νους, τα αυτιά και τα μάτια μας δέχονται καθημερινά τις επιθέσεις της ασχήμιας, της κορδωμένης μπούρδας. Κάποιοι ζούμε τη δικτατορία του ασήμαντου.
Σε αυτή τη χώρα, "Οι Δαιμονισμένοι", ή "Οι Αδελφοί Καραμαζώφ" χρειάζονται διακόσια χρόνια για να φτάσουν το τιράζ ενός μήνα κάποιου best seller, που φιλά, ή πηδά υπέροχα.
Εδώ και χιλιάδες χρόνια, μετά τις γυναίκες, "η μειοψηφία της ποιότητας", είναι η πιο καταπιεσμένη ανθρώπινη ομάδα, πιστεύω. Καταδικασμένη να ζει στη μοναξιά, στην εξορία της ιδιαιτερότητά της. Να μιλά σε μία γλώσσα αισθημάτων και αισθητικής που ελάχιστοι γνωρίζουν, αλλά πάρα πολλοί μιμούνται. Τελικά, να πληρώνει, κυρίως αυτή, το κόστος της βρεφικής ηλικίας του ανθρώπινου είδους.

αν ψάχνετε για μένα.

http://www.peekyou.com/diamandis_florakis

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

1/12/99 (11)


"Τα μόνα πραγματικά σύνορα μεταξύ των λαών, είναι τα ταξικά", έγραψε κάποιος σ' ένα τοίχο της γειτονιάς μου.

Τα μόνα (μέχρι τώρα) ακατανίκητα σύνορα, που προκαλούν τα όποια άλλα υπάρχουν (και είναι πολλά αυτά) είναι τα σύνορα του εγώ, ξανασκέφτηκα. 6 δις σύνορα έχει αυτή τη στιγμή ο μικρός μας πλανήτης. Κι όσο αυτά θα στέκουν ως απόρθητα κάστρα ανάμεσά μας, όλες οι ουμανιστικές προτάσεις (θρησκευτικές, φιλοσοφικές, πολιτικές) θα παραμένουν ευχάριστα όνειρα μιας εφιαλτικής πραγματικότητας.
Οι ταξικές κοινωνίες είναι μεν αιτιατό του καπιταλισμού, αλλά κι αυτός με τη σειρά του είναι αιτιατό της δομής του ανθρώπινου εγώ. Το οποίο εγώ είναι αιτιατό της υπερδομής των γονιδίων μας (που πιθανότατα περιέχουν και τη δυνατότητα μετατροπής τους, άρα και την Ελπίδα). Τα οποία είναι αιτιατό της υπερ-υπερδομής του πρώτου, σχεδόν μηδενικής έκτασης σωματιδίου που προκάλεσε την Μεγάλη Έκρηξη. Το οποίο είναι αιτιατό της Απόλυτης Αιτίας που ήταν η αυτοαιτία του Θεού, ή η αυτοαιτία της Ύλης. (Ήγουν, η εντελέχειά μας, το πεπρωμένο μας δεν βρίσκεται ούτε καν στα γονίδιά μας. Βρίσκεται μέσα στο πρώτο ελάχιστο σωματίδιο, το οποίο περιείχε τον χρόνο και την έκταση του σύμπαντος).

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

28/11/99 (10)



Επιθετικότητα και αμοιβαία καχυποψία. Αυτά τα δύο στοιχεία διέπουν τις σχέσεις των κρατών του πλανήτη μας, αν κρίνουμε (και γιατί όχι) με βάση κάποια στοιχεία του ΟΗΕ (έκθεση για την ανθρώπινη ανάπτυξη).

780 δις δολάρια τον χρόνο για στρατιωτικές δαπάνες και μόνο 6 δις για βασική εκπαίδευση(!!) ξοδεύει η πλανητική μας οικονομία.

Αβυσσαλέα δίψα για ηδονή. Αυτό είναι ένα δεύτερο συμπέρασμα που προκύπτει από τα στοιχεία που παραθέτει η ίδια έρευνα. Σπαταλάμε 400 δις δολάρια για ναρκωτικές ουσίες(!!). Άλλα 105 δις για ποτά και 50 δις για τσιγάρα (μόνο στην Ευρώπη).

Μιλάμε, δηλαδή, για έναν πάνοπλο, μαστουρωμένο (και γι αυτό επικίνδυνο) πλανήτη, ο οποίος βιώνει μία παραίσθηση κανονικότητας. Σιγουριάς για τις επιλογές του, δηλαδή: αχαλίνωτη ελευθερία της ατομικότητας (κι ας ισχυρίζονται οι σοσιαλιστές ότι θα την τιθασεύσουν) προς το κέρδος και την ηδονή.

Φυσικά, όλες αυτές οι διαπιστώσεις γεννούν ένα ερώτημα: Τί κάνουν εκείνοι που συμβαίνει να έχουν πλεόνασμα αλτρουιστικών γονιδίων και έλλειμμα επιθετικών και εγωιστικών;
Που αρνούνται να δουν τον συνάνθρωπό τους ως μεταφορέα της βούλησής τους για δύναμη και ηδονή; Που βλέπουν την περιπέτεια της ύπαρξης ως έκφραση αλληλεγγύης, ηθικής ανάτασης, ανθρωπιάς;

Δύο πράγματα, πιστεύω:

1: Συνειδητοποιούν ότι ο Κόσμος αλλάζει, προς το ηθικότερο, στον βαθμό που ο καθένας από εμάς αναβαθμίζει ηθικά τον βίο του.

2: Ενισχύει τον θεσμό της οικογένειας και τέλος δημιουργεί "νησίδες," αποτελούμενες από σαράντα-πενήντα ανθρώπους, οι οποίοι έχουν όμοια ιδανικά και σκοπούς.

Μόνο σε τέτοιες νησίδες μπορούν να υλοποιηθούν οι ουτοπίες που φαντάστηκε ο άνθρωπος

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

27/11/99 (9)


"Υπάρχουν στιγμές στις οποίες, αντιφάσκοντας με κάποιες αρχές, με καταλαμβάνει μία τυφλή οργή βλέποντας, ακούγοντας, διαβάζοντας τα όσα συμβαίνουν στον πλανήτη μας", μου είπε ο φίλος μου ρίχνοντας με θυμό την εφημερίδα του πάνω στο τραπέζι. "Πέρα από κάθε αμφιβολία, το Κακό ήταν, είναι και θα παραμείνει κυρίαρχο. Ατιμώρητο, τουλάχιστον σε αυτή εδώ τη ζωή. Ένας ανεξήγητος νόμος, που δείχνει να τιμωρεί το Καλό, εκείνους τους λίγους εσταυρωμένους που το υπηρετούν, κυριαρχεί σε όλο το φάσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας", συνέχισε.
Τα λόγια του με έκαναν να ξαναφανταστώ μία παλιά μου "κακία".
"Τί σκέφτεσαι; Κι έχεις αυτή την έκφραση;" με ρώτησε.
"Πώς θα ήταν ο κόσμος χωρίς αυτούς τους εσταυρωμένους που ανέφερες", απάντησα.
"Πώς;" ρώτησε.
"Σα θάλασσα χωρίς αρμύρα, μπλε, νησιά, ακτές, γλαροπούλια. Σα βάρκα χωρίς κουπιά, πανί. Σαν Ουρανός χωρίς ήλιο, αστέρια, φεγγάρι. Σαν έρημος χωρίς οάσεις. Σα μαρτύριο χωρίς ελπίδα. Σα δάσος χωρίς πουλιά, αεράκι. Σαν τάφος στεγνός από δάκρυ. Σαν ψυχή χωρίς συμπόνια. Σα θάνατος μεταμφιεσμένος σε ζωή. Σαν, σαν", είπα.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

25/11/99 (8)


Αν η Αγάπη, που προσφέρουμε, μπορούσε να μας προκαλέσει την ισοδύναμη ηδονή που προσφέρουν η αίσθηση της υπεροχής, της δύναμης, του σεξ. Αν είχε τη δυναμική του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης, τότε, σίγουρα, ο Παράδεισος δεν θα κατοικούσε στο Επέκεινα. Αν ο γενετικός μας κώδικας είχε εγγραφεί με την παραπάνω λογική, ή, έστω, να μην περιείχε την εγγραφή "δίψα για ηθική τελειότητα", τότε η Κόλαση, η ενοχή, σχιζοφρένεια, η τραγικότητα δεν θα κατοικούσαν εδώ. Η φύση έπαιξε ένα ακατανόητο, αιματηρό παιχνίδι εις βάρος των όντων κατασκευάζοντας τέτοιους γενετικούς κώδικες. Ας τους αλλάξουμε.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

23/11/99 (7)


.Κι ενώ οι όροι της ύπαρξης των κρατών αποκλείουν την αθωότητά τους (μία εναλλαγή στους ρόλους θύτη - θύματος είναι η ιστορία τους) τα βλέπουμε να ενεργούν αγνοώντας αυτήν την τραγική αλήθεια

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

22/3/2000 (30)


Τρεις Κροίσοι έχουν εισόδημα όσο 600 εκατ. Άνθρωποι!

Η είδηση δεν χρειάζεται ανάλυση, σχολιασμό. Τη διαβάζεις δύο τρεις φορές και μετά την αφήνεις να γράψει μέσα σου τις λέξεις της.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

347 (9/9/12)


Η άποψη του Κακού και του Καλού. Απόσπασμα από το βιβλίο μου: ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ (3η έκδοση σελίδα 79-81).

…Πρέπει να είμαι απλός και σύντομος. Λοιπόν, γνωρίζετε κάτι σχετικά με τον 2ον νόμο της θερμοδυναμικής; Εννοώ τον νόμο της Συμπαντικής εντροπίας»

«Ναι, γνωρίζω μερικά πράγματα».

«Σαν τί;».

«Πρόκειται για την αύξηση της Συμπαντικής αταξίας. Δεν είναι;», λέω.

«Σωστά. Η οποία αύξηση οδηγεί, στο τελικό της στάδιο, μαθηματικά, στο Χάος».

«Και πιθανώς, αν έχουμε να κάνουμε με ένα πεπερασμένο Σύμπαν, στην επανάληψη του ίδιου σεναρίου διαστολής-συστολής της συμπαντικής μάζας, και πάει λέγοντας», λέω.

«Aν και αυτή η ιστορία της διαστολής-συστολής εξαρτάται απόλυτα από την πυκνότητα της διασκορπισμένης ύλης μέσα στον χώρο, πυκνότητα που έχει αποδειχτεί , πρόσφατα, πως δεν υπάρχει, άρα θα έχουμε μόνο διαρκή εξάπλωση της ΄Υλης, μόνο αύξηση της εντροπίας, της αταξίας, του Χάους, τελικά.

Αλλά και αν δεχτούμε και την άλλη εκδοχή της διαστολής-συστολής, συστολής-διαστολής, πάλι θα έχουμε να κάνουμε με μία αιώνια επαναλαμβανόμενη αγωνία γένεσης-θανάτου. Τι βλέπετε πίσω από αυτό» ;

«Τη Φύση», λέω πεισματικά

«Τη Φύση… Ας το πούμε κι έτσι. Υπάρχει λοιπόν ένα πρόγραμμα, για όλα αυτά, στο οποίο υπακούουν τα πάντα, μερικά των οποίων είδαμε και αναφέραμε».

«Σωστά», λέω.

«Τώρα, στη περίπτωση που το πρόγραμμα λειτουργίας της Φύσης, του χωρό-χρονου πιο σωστά, έχει καταστρωθεί από κάποιον Νου, τότε θα πρέπει να παραδεχτείτε πως αυτός ο Νους, κάθε άλλο παρά καλός κι αγαθός δείχνει να είναι.

Το θέαμα του επερχόμενου Χάους, που ο ίδιος προγραμμάτισε, δείχνει να τον ευχαριστεί. Η φθορά, ο πόνος, το αίμα, ο θάνατος, δεν είναι αυθαιρεσία, ή υπερβολή να πούμε πως αποτελούν τα αίτια της μοναδικής του ευχαρίστησης, του σκοπού του, της ίδιας του της υπόστασης. Σωστά;»

Δεν έχω κάτι να πω κι έτσι εκείνος συνεχίζει:

«Πρέπει να δεχτείτε ότι μόνο ένας διαβολικός νους, θα μπορούσε να γράψει αυτό το αιματηρό , δολοφονικό, σαδιστικό, ανελέητο σενάριο της ύπαρξης . Σωστά;»

Ξαφνικά, συνειδητοποίησα πως ο Μαύρος Πάπας με είχε σύρει χωρίς να το καταλάβω σε κάποιο άγνωστο, φριχτό, επίπεδο. ΄Επρεπε να το παραδεχτώ : είχε επιχειρήματα ο άνθρωπος.

«Όλα θα μπορούσαν να προγραμματιστούν διαφορετικά, αντίθετα. Γιατί, φυσικά, η δυνατότητα γι΄ αυτό υπήρχε. Αν ο Κόσμος είχε προγραμματιστεί από ένα αγαθό, καλό νου, δεν θα είχε χυθεί ούτε ένα δάκρυ πόνου, δεν θα είχε χυθεί ούτε μία σταγόνα αίμα. Και δεν πρέπει να αμφιβάλλετε πως κι ο άνθρωπος υπάγεται σε αυτόν τον προγραμματισμό της επικράτησης του Χάους. Οι πράξεις του σε αυτή τη νομοτέλεια υπακούουν. Σίγουρα, δεν ζήσαμε, ούτε κάποιοι άλλοι αργότερα, κάποτε θα ζήσουν τον αντίποδα του υπάρχοντος χωρόχρονου. Σε αυτό το Σύμπαν, δεν υπάρχει χώρος για το Καλό. Το Καλό υπάρχει μόνο στη φαντασία λίγων ανθρώπων, κι αυτό συμβαίνει για ένα πολύ σατανικό λόγο: η φαντασιακή ύπαρξη του Καλού δημιουργεί την ενοχή, η οποία αποτελεί σημαντικό παράγοντα βασανισμού του ανθρώπου. Μία σημαντική πηγή απόλαυσης για τον Σεναριογράφο της ιστορίας του Κόσμου. Τώρα, οι λεγόμενοι ανεξήγητοι θάνατοι, για την εκκλησία μας, δεν είναι καθόλου ανεξήγητοι. Τους έχουμε ονομάσει Σύνδρομο της Εντροπίας.

Μέσα στις συνέπειες της αύξησης της Συμπαντικής αταξίας, υπάρχει κι αυτό: ο θάνατος της ανθρώπινης ηθικής, η οποία, μπορούμε να δεχτούμε ότι, αποτέλεσε μία μορφή προσωρινής τάξης, η οποία ολοκληρώθηκε από τη στιγμή που ορισμένοι άνθρωποι έφτασαν στο σημείο να νιώσουν αισθήματα συμπαντικής αδελφοσύνης, αγάπης. Πολίτη αστυνόμε, αν ψάχνετε για τον δολοφόνο των χιλιάδων νεκρών, τότε αυτόν πρέπει να τον αναζητήσετε εκεί που σας είπα, ή στη Φύση. Στο απρόσιτο, δηλαδή. Εμείς οι Σατανιστές είμαστε απλώς οι πιστοί της Υπέρτατης Δύναμης, η οποία ενεργεί όπως σας περιέγραψα. Δεν πιέσαμε εμείς τη σκανδάλη. Δεν είμαστε ούτε καν η σφαίρα που σκότωσε. Μπορώ, με κάθε άνεση, να σας ομολογήσω ότι τα γεγονότα μας γέμισαν χαρά. Τη χαρά του πιστού που βλέπει να επιβεβαιώνεται η πίστη του. Και πιστέψτε με. Είναι σκληρή η πίστη μας, τουλάχιστον στα πρώτα στάδια μύησης. Για κανένα δεν είναι εύκολη η αποδοχή μίας τέτοιας αλήθειας. Ούτε και για μας. Ο ανθρώπινος πολιτισμός δημιούργησε τη φαντασίωση της ύπαρξης του Καλού και δεν είναι εύκολο να βγεις από αυτή τη φαντασίωση.

Αλλά, ακόμα και η φαντασίωση της ύπαρξης του Καλού, είναι εκφυλιστική ιδιότητα του νου, την οποία ο Προγραμματιστής του Χάους, έδωσε στον άνθρωπο με σκοπό τον εσωτερικό διχασμό του, την ανάπτυξη του φθοροποιού αισθήματος της ενοχής, την άσκοπη θυσία, την αντιπαράθεση του ανθρώπου με τον άνθρωπο, και ότι άλλο συνθέτει την ανθρώπινη τραγωδία της διάψευσης των ονείρων, των ουτοπιών.

Αλήθεια, μπορείτε να μου αναφέρετε ένα παράδειγμα μέσα στη Φύση που να μαρτυρά την ύπαρξη του Καλού; Εγώ πάντως μπορώ να σας αναφέρω άπειρα, για την κυριαρχία του Κακού».

Η ερώτηση ανακόπτει το κατρακύλισμά μου στην άβυσσο των λόγων του.

«Μπορείτε;», επαναλαμβάνει

«Ναι, μπορώ», λέω περιμένοντας την αποκατάσταση της εσωτερικής μου ισορροπίας.

«Ωραία. Πείτε το».

«Ένα δάκρυ συμπόνιας. Μία θυσία ενός ανθρώπου για έναν άλλο άνθρωπο».

……………………………………………………………………………………………………………………………………