2013-7-13 (407)
Γράφει κάπου ο Νίτσε: “Ποιος αλήθεια θα μπορούσε να μας γλυτώσει
από την κατάρα του γίγνεσθαι;”
Σκέφτομαι: Εννοεί,
βέβαια, από την κατάρα της Αιώνιας Επανάληψης, που πρώτος μίλησε γι’ αυτήν ο
Βούδας.
Και είναι παράξενο
που και οι δυο δεν είδαν πως για τον άνθρωπο τη λύτρωση από την αίσθηση, τη
γνώση της Αιώνιας Επανάληψης την έχει χαρίσει ήδη η απουσία της ανάμνησης. Μόνο
ένας θεός μπορεί να βιώνει το μαρτύριο, ή την ηδονική επανάληψη αυτού του
αιματηρού γίγνεσθαι.
