Απόσπασμα από το μυθιστόρημα:
«ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ
ΜΙΣΟΥΣ»
(Η ιστορία ενός τρομοκράτη)
(2 έντυπες εκδόσεις + 1 σε e-book)
Έτσι, το βασικό του ένστικτο έκανε, πάνω στην
σκακιέρα, τη μία από τις δύο κινήσεις που του απέμειναν: Ενεργοποίησε τη μνήμη
του μέσα στα χρόνια, στα γεγονότα της οργής και του μίσους, για να
δημιουργήσει ένα αντίβαρο. Χρόνια τώρα, ο Ροβύρος, για να υπάρχει έπρεπε να μη
θυμάται. Και τώρα, έπρεπε να θυμάται για να μπορεί να υπάρχει.
Το μέσα του θύμα έπρεπε να αντισταθμίσει τον μέσα του
θύτη.
(Πρόταση: Ψάξτε να βρείτε που είναι θύμα το κάθε ον
και τι, δικαιολογημένα, αντισταθμίζει αυτό το γεγονός. Ψάξτε, δηλαδή, για να
βρείτε την υποχρέωση για συγγνώμη, αγάπη -από το ελάχιστο μέχρι το μέγιστο-). Και τότε ο Ροβύρος άρχισε να θυμάται, σα να ’ταν χτες, την πρώτη από
τις δύο φορές, που τα αισθήματα, ο εαυτός του, οι άνθρωποι, ο Κόσμος, ο Θεός
πέθαναν μέσα του:
