Είχα γράψει: «Όλα μας τα προβλήματα είναι ένα: Η Εντελέχεια της Αρχής. Εκεί βρίσκεται κρυμμένο όλο το ανθρώπινο πεπρωμένο. Τα σχέδια και οι ιδιότητες του Δημιουργού. Εκεί και οι διαφωνίες μας. Η ανταρσία μας ενδεχομένως. Αλλά και η Ελπίδα μας».
29/3/10 (333)
Ο Κομφούκιος είπε (όπως το συγκράτησα): «Το να σε αδικούν είναι κακό. Το να μην μπορείς αυτό να το ξεχάσεις, είναι μεγαλύτερο κακό».
27/3/10 (332)
Ø Τους είπα: Η συλλογική κρίση για ένα έργο Τέχνης (αλλά και για έναν βίο) είναι αλάνθαστη. Μπορεί πολλές φορές να αργεί, αλλά πάντα έρχεται.
26/3/10 (331)
Ø ΣΤΙΣ ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ θα αφήσω αυτό: «Ευελπιστώ πως θα είσαστε αγαπημένοι και ενωμένοι, πως θα κρατά ο ένας το χέρι του άλλου, μέχρι την άκρη του χρόνου σας».
ØΤους ξαναείπα: «Να βλέπετε τους άλλους σα να είναι η τελευταία φορά. Αυτό το βλέμμα αυξάνει το δυναμικό της κατανόησης, της αγάπης μέσα μας».
