αποσπασμα απο το ηλεκτρονικο μου ημερολογιο.

2013-4-20 (373)

Ø Σκέφτομαι: Η ανθρώπινη Ιστορία, μέχρι τώρα διαμορφώθηκε από τους αμοράλ, φονικούς όρους της Ύπαρξης, με κάποια ασθενική αντίδραση σε αυτούς τους όρους από τις θρησκείες, την Τέχνη και τις ουμανιστικές πολιτικές ιδεολογίες. Νιώθω, πιστεύω πως το ανθρώπινο πεπρωμένο είναι η νικηφόρα πάλη του πολιτισμού μας ενάντια στους όρους της Ύπαρξης των όντων. Η αιματηρή πορεία μας μέσα στην μη Ηθική έρημο, θα τερματίσει στην όαση της αλληλεγγύης, του αλληλοαγκαλιάσματος, της Αγάπης. Κι αυτό θα είναι η απάντησή μας, στο Τυχαίο ή μη Τυχαίο της δημιουργίας μας. Εμείς ίσως και κάποιοι, άλλοι θα δωρίσουμε σε αυτό το Σύμπαν ένα ηθικό περιεχόμενο.

……………………………………..

απο τα χρονια αθωοτητας της κριτικης.

4 Δημοσθένης Ζαδές: (Κρητική Εστία 8/1967) “…Το Ναρκοπέδιο, όμως, μ΄ εξέπληξε! Το είχα διαβάσει πριν απ΄ τους Απίθανους Και το ξαναδιάβασα μετά, για να ξαναβρώ τη γεύση του καλού, του καλλιεργημένου λόγου του Δ. Φ. Είναι μία δυνατή, αδρά ψυχογραφημένη νουβέλα, με σπαρταριστούς ανθρώπους, γιομάτους, πάλι κι εδώ, ερωτηματικά, άγχος. Χάρηκα έναν λόγο ρωμαλέο, που ψυχογραφεί πετυχημένα ανθρώπους υπαρκτούς, κι απόλαυσα μία πλοκή ενός μύθου στέρεα κατασκευασμένου…».

 

4Δ. Στουπάκης (Φως Καΐρου 12/3/71. Για την ¨Έκρηξη): «Συνδυασμός μεταφυσικού συλλογισμού, πραγματικότητας και μηδενισμού… Ο Φλωράκης κατέχει την τέχνη να συναρπάζει με την έξαρσή του και τον ορμητικό του τρόπο και με τα΄ ανήσυχα κι ερευνητικά διανοήματά του…».