2013-08-09 (415)
Ø Σκέφτομαι την τεράστια σημασία (φιλοσοφική και
θεολογική) που έχει η πρόσφατη επιστημονική ανακάλυψη σχετικά με κάποιες
ιδιότητες των φυτών, η οποία ανακάλυψη πέρασε, από όσα γνωρίζω, ασχολίαστη. Ένα
μέρος, ίσως το σημαντικότερο, της επιστημονικής ανακοίνωσης αναφέρει:
Από όλα τα είδη φυτών που εξέτασαν οι
καναδοί βιολόγοι το τριφύλλι εμφάνισε την πιο αδελφική συμπεριφορά: όχι μόνο
μείωνε την έκταση του ριζικού συστήματός του όταν γειτνίαζε με αδελφά φυτά,
αλλά το μέγεθος της μείωσης ήταν ανάλογο με τον αριθμό των αδελφών φυτών.
Δηλαδή, όσο περισσότερα φυτά τριφυλλιού υπήρχαν σε μια γλάστρα, τόσο μικρότερες
οι ρίζες τους, γεγονός που οι ερευνητές ερμηνεύουν ως ένδειξη αδελφικής
αλληλεγγύης.
Αυτό
σημαίνει (άγνωστο γιατί) μεταξύ των πολλών άλλων, πως τα φυτά αυτά διαθέτουν
ηθική ιδιότητα!! την οποία στερείται ο άνθρωπος ο οποίος για τους ομοίους του,
τα άλλα όντα, τη φύση γενικά λειτουργεί με αντίθετη λογική. Σημαίνει ακόμα πως
η ανθρώπινη ιστορία υπήρξε αιματηρή, γιατί ό,τι δημιούργησε τον άνθρωπο δεν
θέλησε να του δωρίσει μια ιδιότητα που χάρισε απλόχερα σε κάποια φυτά. Σημαίνει
επίσης πως ο ανθρώπινος ηθικός πολιτισμός μάχεται ενάντια σε μια ηθική
κακοτεχνία, για την οποία δεν είναι υπαίτιος, πως το συναίσθημα της ενοχής που
βασανίζει τον άνθρωπο για την ηθική του μειονεξία είναι τελείως αδικαιολόγητο,
πως το άλυτο Αίνιγμα της Ύπαρξης πότε πότε μας παραχωρεί αλήθειες που το κάνουν
στα μάτια μας ακόμα πιο σκοτεινό, πως ίσως ο σκοπός μας είναι να διορθώσουμε
τις ηθικές κακοτεχνίες με τις οποίες άθελα στιγματιστήκαμε, πως η κατανόηση και
η μεταξύ μας αλληλεγγύη πρέπει να ενδυναμωθούν, πως… Αλλά ας σταματήσω εδώ
γιατί η ιστορία ορέγεται δοκίμιο.
