Ερωτήσεις που οι απαντήσεις
τους
παράγουν το πάζλ της
εικόνας
της θλιβερής, αλλά πάντα
αγαπημένης, πατρίδας μας:
Δέσμη 1η:
Όταν επί 30+ χρόνια τα 2 κόμματα εξουσίας, καταχρέωναν την
χώρα μας προκειμένου να αγοράσουν ψήφους διορίζοντας εκατοντάδες χιλιάδες υπεράριθμους,
καλοπληρωμένους, ανεξέλεγκτους υπαλλήλους, τα κόμματα της τότε αντιπολίτευσης (κυρίως
αυτά που το παίζουν προστάτες του λαού, των αδύναμων) γιατί ένοχα σιωπούσαν; Δεν
ενημέρωσαν ποτέ τον ελληνικό λαό για ό,τι μαθηματικά καταστροφικό θα ερχόταν; Η
πράξη τους αυτή είναι άδικο να χαρακτηριστεί: συνεργεία σε έγκλημα που έσπρωξε
στην αυτοχειρία χιλιάδες εργαζόμενους αποκλειστικά του ιδιωτικού τομέα, προκάλεσε
1.400.000 ανέργους του ιδιωτικού τομέα, έκλεισε χιλιάδες μικροεπιχειρήσεις,
μικρομάγαζα; Βύθισε μέσα στην απελπισία δεκάδες χιλιάδες οικογένειες χωρίς
εργαζόμενο μέλος; Δίχασε τη χώρα σε προνομιούχους και μη πολίτες; Γιατί κάποιοι
«σωτήρες» αντί να χρηστούν «αντιδανειστές» προτίμησαν να χρηστούν «αντιμνημονιακοί»;
(συνεχίζεται).
Δέσμη 2η:
Όταν ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ΝΤ. Τουσκ είπε
στον κ. Τσίπρα: «Το παιχνίδι τελείωσε», εκείνος του απάντησε παραπέμποντας στα
1,5 εκατ. Ανέργων και 3 εκατ. Φτωχών στην Ελλάδα και μίλησε για χιλιάδες
οικογένειες που ζουν μόνο με τη σύνταξη των παππούδων, για να προσθέσει ότι «αυτό
δεν είναι παιχνίδι».
Ερώτημα α: Από αυτά τα εκατομμύρια φτωχών ανθρώπων που
ανέφερε ο πρωθυπουργός μας υπάρχει έστω και ένας που να είναι κρατικός υπάλληλος,
ή μέλος σε μια από τις ισχυρές συντεχνίες;
Ερώτημα β: Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα ποια εικόνα χώρας δημιουργεί; (Συνεχίζεται).
