2013-11-7 (440)
Ø Ο Μαρλώ – Ποντύ λέει στο
«Ανθρωπισμός και Τρομοκρατία»: Κάθε κοινωνία αξίζει ό,τι αξίζουν σ’ αυτήν οι
σχέσεις ανθρώπου με άνθρωπο.
Σκέφτομαι: Οι σχέσεις αντιπαράθεσης,
μίσους, φονικού μίσους της κοινωνίας μας, της παγκόσμιας κοινωνίας (σήμερα,
χτες, από πάντα) τι μαρτυρούν; Πιστεύω μαρτυρούν αυτό: Ο άνθρωπος διανύει την
παιδική ηλικία της ηθικής του. Πιστεύω ακόμα πως η ώριμη ηλικία της ανθρώπινης
ηθικής θα πραγματωθεί μέσα στο μέλλον. Οι όροι της Ύπαρξης που μας έχτισαν μέσα
σε μηδενικό περιβάλλον ηθικής, περιέχουν και τη δυνατότητα δραπέτευσης. Αυτό
είναι το πεπρωμένο του είδους μας. Ήδη, κάποιοι άνθρωποι ανάμεσά μας, βιώνουν
την ώριμη ηλικία της ηθικής τους. Είναι οι πρωτοπόροι που μας δείχνουν τις δυνατότητές
μας, το μέλλον μας. Αν το Χωροχρονικό Συνεχές,
στερείται ηθικού αντικρίσματος θα του το δωρίσουμε εμείς. Αυτή είναι η αξία μας…
