ανοιχτο ηλεκτρονικο ημερολογιο ενος συγγραφεα

σκεψεις...

Ετικέτες

Ο (1) τι δεν... (1)

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014


Για να κρίνουμε τους κρίνοντες

57η Άποψη:

O Γιώργος Τοπαλίδης, από τη Θεσσαλονίκη, γράφει σε γράμμα του για την πραγματοποίηση μιας συνέντευξης:

Αγαπητέ Διαμαντή Φλωράκη.

Αποφάσισα να σου γράψω μετά την ανάγνωση τεσσάρων βιβλίων σου (Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ/ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥ/ΤΑ ΠΟΝΟΤΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ/ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ).

Η γνωριμία μου με τα βιβλία σου δεν είναι καινούργια. Τα έβλεπα στα ράφια των βιβλιοπωλείων αλλά λόγω της προκατάληψης που είχα για τους έλληνες συγγραφείς δεν τ΄ αγόραζα. Προτιμούσα να αγοράζω ξένους συγγραφείς επιστ. Φαντασίας. Φυσικά τώρα που τα διάβασα έχω εντυπωσιαστεί. Είναι από τα καλύτερα και τα πιο πρωτότυπα πράγματα που έχω διαβάσει στην επιστ. Φαντασία. Πιστεύω πως διαβάζοντας τα βιβλία σου θα είσαι ένα πολύ ενδιαφέρον άτομο, γι αυτό θέλω να σου κάνω μερικές ερωτήσεις (σαν συζήτηση) επειδή είναι δύσκολο να κατέβω στην Αθήνα για να συζητήσουμε από κοντά. Τις ερωτήσεις τις κάνω για προσωπική μου ευχαρίστηση και για έναν άλλο λόγο που θα σου εξηγήσω πάρα κάτω…


 

Απόσπασμα από:

 

ΤΟ15/χρονο (1999 – 2014)

 

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

 

ΕΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

 

Ê

5/12/99 (14)
Μερικές φυλές μερμηγκιών, αν, στην πορεία τους, για αναζήτηση νέου τόπου εγκατάστασης της φωλιάς τους, συναντήσουν το εμπόδιο ενός "ποταμού" (στα μέτρα τους, φυσικά) τον οποίο είναι αδύνατο να παρακάμψουν, τότε αυτόματα η φυλή ενεργοποιεί τον μηχανισμό εγκατάστασης της "ζωντανής" γέφυρας και ο ποταμός διασχίζεται. Τα σώματα (και λίγο αργότερα τα πτώματα) των πρώτων μελών της φάλαγγας των μερμηγκιών αποτελούν τη γέφυρα!
Είναι προφανές ότι η φύση, ενδιαφερόμενη για την ομάδα, έχει δώσει στα έντομα αυτά αλτρουιστικά γονίδια σε δολοφονικές, για την ατομικότητά τους, ποσότητες. Έκανε, δηλαδή, το ακριβώς αντίθετο απ' ό,τι με την πλειοψηφία του ανθρώπινου είδους. Αυτή την ηθική εκτροπή (για τα κριτήριά μας) έχουμε υποχρέωση να καταργήσουμε. Αυτή αποτελεί την αιτία της τραγωδίας μας. Των δεινών μας. Αλλά και του μεγαλείου μας.