Νέο απόσπασμα
από το 9οβιβλίο της 11/λογίας της
Υπαρξιακής
Αναρχίας/Εσχατολογικής Ουτοπίας
«Ο
ΕΧΘΡΟΣ»
(2 έντυπες εκδόσεις + 1 σε e-book):
(Λέτε ο Θεός να επέτρεψε
την ύπαρξη του Κακού, υποχρεωμένος από την απόλυτη Αγάπη Του για όλα; Λέτε;
Πάντως, αυτή η εξήγηση, είναι η μόνη που δίνει μια ικανοποιητική απάντηση στο
ερώτημα για τη σφαγή της ύπαρξης. Μας υποχρεώνει στην παροχή συγνώμης,
κατανόησης προς την Πρώτη Αιτία).
«Ποιος
είσαι;».
Χάνομαι
πάλι σε κάτι που μοιάζει μ’ ανάμνηση:
Οδηγώ
τη νταλίκα χωμένος σε μια εικόνα που ισχυρίζεται πως είναι από το παρελθόν μου:
Ένας υπέργηρος (εγώ;) ζει το τελευταίο ροκάνισμα που του κάνει ο χρόνος. Νιώθω
πως, ο υπέργηρος, νιώθει, ότι το πέρασμα των χρόνων, ήταν σαν κάποιο σύντομο
πέρασμα ανέμου. Η δίψα του για το αιώνιο, ούτε με μια σταγόνα χρόνου δεν είχε
δροσίσει τα χείλη της. Ένα παράπονο μέσα του μεταμορφώνεται, αυτές τις έσχατες
στιγμές του, σε κάτι σκληρό. Θέλει να φτύσει αλλά τα χείλη του είναι ανήμπορα.
Ψιθυρίζει μόνο αυτή τη λέξη: «σκατά», και μετά ο χρόνος του λεηλατεί και την
τελευταία φλούδα ζωής.
Σκέφτομαι
πως πρόκειται για ακατανόητη εκτέλεση. Ο σκοπός αυτής της εκτέλεσης και ο
εκτελεστής, δείχνουν ανύπαρκτοι. Αλλά, παρ’ oλ’ αυτά, σκληρότεροι από τον όποιο υπαρκτό εκτελεστή.
Επαναλαμβάνω
την τελευταία λέξη του γέρου:
«Σκατά».
