τέλος των επαναλήψεων.

2013-5-15

Σκέφτομαι πόσο ταυτίζεται με ό,τι προσπάθησα να πω με το έργο μου, αυτό που λέει στον«Επαναστατημένο Άνθρωπο» ο Καμύ: “Αμφισβητώντας την ανθρώπινη φύση σαν ανολοκλήρωτη απ’ το θάνατο, σαν διασπασμένη απ’ τον πόνο, η μεταφυσική εξέγερση είναι η αιτιολογημένη διεκδίκηση μιας ευτυχισμένης ενότητας, ενάντια στη δυστυχία της ζωής και του θανάτου”.

επανάληψη κι αυτό από το ημερόγιό μου.

2013-06-09 (392)

Ø Σκέφτομαι αυτό που είπε ο Ρουσσώ: «Τίποτα εδώ κάτω δεν αξίζει ν’ αποχτηθεί με τίμημα το ανθρώπινο αίμα».

Και συμπληρώνω: Ούτε καν η αιωνιότητα του Επέκεινα.

κι άλλη επανάληψη από το ημερολόγιό μου

2013-06-11 (393)

Ø Απόσπασμα από γράμμα του Μπιελίνσκι στον Χέγκελ: “…Δε θέλω την ευτυχία ακόμα και χάρισμα, αν δεν είμαι ήσυχος για όλα τα αδέλφια μου”.

Σκέφτομαι: Αυτή η φράση, προεκτεινόμενη, είναι ικανή να γεμίσει εφιάλτες τους παραδείσους των θρησκειών.

αισθάνομαι την ανάγκη...

να επαναλάβω κάτι από το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο:

2013 -06- 22 (399)

Γράφει στον«Επαναστατημένο Άνθρωπο» ο Καμύ: “…Η τέχνη μας επαναφέρει λοιπόν στις αρχές της εξέγερσης, όταν προσπαθεί να δώσει τη μορφή της σε μια αξία που χάνεται μέσα στο διαρκές γίγνεσθαι, αλλά που ο καλλιτέχνης διαισθάνεται και θέλει να την απομονώσει από την ιστορία. Θα πειστούμε καλύτερα γι’ αυτό αν συλλογιστούμε την τέχνη που έχει ακριβώς για σκοπό της να εισχωρήσει μέσα στο γίγνεσθαι, για να του δώσει το ύφος που λείπει: το μυθιστόρημα”.

 

Σκέφτομαι: Η τελευταία παράγραφος δείχνει αυτό που σπανίζει ακόμα και στο παγκόσμιο μυθιστόρημα.