Κυριακή 31 Αυγούστου 2014
Σάββατο 30 Αυγούστου 2014
Απόσπασμα από το τελευταίο βιβλίο της 11/λογίας:
Υπαρξιακή Αναρχία/Εσχατολογική Ουτοπία:
«Η ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ ΜΙΑΣ ΝΟΥΒΕΛΑΣ
ΠΟΥ ΚΑΤΑΠΙΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΑΙΣΘΗΤΟΥ»
«Φαντάστηκες κάποιες αλήθειες. Έθεσες
το μέγα υπαρξιακό αίτημα και το ακόμα μεγαλύτερο: για τον μετασχηματισμό των
όντων από αιτιατά σε αυτοαιτίες», μου λέει χαμογελώντας.
«Ποιες είναι οι αλήθειες που
φαντάστηκα. Ποιο είναι το μέγα υπαρξιακό αίτημα που έθεσα; Ποιο το ακόμα
μεγαλύτερο;» τη ρωτάω.
«Η κυρίαρχη αλήθεια που φαντάστηκες
είναι εκείνη που ορίζει τους πραγματικούς (γιατί δεν είναι ένας αλλά πολλοί)
δημιουργούς του, πράγματι, αιματηρού υλικού Κόσμου. Το δε μέγα υπαρξιακό αίτημα
που έθεσες (που μάθε πως είναι αποδεκτό) είναι η υπαρξιακή ισότητα Δημιουργού και δημιουργημάτων Του. Όσο για το
μέγιστο αίτημα και αυτό θα εκπληρωθεί».
«¨Ώστε είναι αλήθεια πως υπάρχει ένας
Θεός που δεν έπλασε το σφαγείο που είδα, βίωσα. Που είναι αμέτοχος της ευθύνης
του αίματος των αθώων, των αδύναμων. Του λίγου της Αγάπης. Που δεν είναι κριτής
τιμωρός. Που δεν δημιουργεί αυθαίρετα, χωρίς τη συγκατάθεσή τους, υπάρξεις διψασμένες για αιωνιότητα, για
να τις γκρεμίσει τελικά στον καιάδα του Τίποτα.. Που δεν απαιτεί τη λατρεία
Του, ούτε ανάγκη την έχει.. Που κάνει ισόθεα τα όντα. Όλα τα όντα. Που Είναι,
τέλος, ο Θεός της Απόλυτης Αγάπης».
«Ναι», με βεβαιώνει ήρεμα η πνευματική
οντότητα.
«Ναι; Και πώς παρακαλώ θα εκπληρωθεί το
μέγιστο των αιτημάτων: τα όντα: από αιτιατά να μεταμορφωθούν σε αυτοαιτίες,
δημιουργοί του εαυτού τους, των ιδιοτήτων τους, ό,τι δηλαδή προϋποθέτει η
απόλυτη ελευθερία για να υπάρξει;» ρωτάω όλος ελπίδα αλλά και αμφιβολία.
«Κάπου μέσα στα βιβλία σου είχες
μιλήσει για ένα Επέκεινα αλά καρτ θυμάσαι;».
Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014
Απόσπασμα από μια συνέντευξή
μου (την αναφέρει ο Φίλος – αδελφός Νίκος Θεοδώρου στο περιοδικό “ΥΦΟΣ” τεύχος
12 του 1985):
«Η πρόκληση του Απόλυτου είναι
γενική και αφορά όλους. Όμως λίγοι από τους ανθρώπους την αποδέχονται κι ακόμα
πιο λίγοι βγαίνουν νικητές στη σύγκρουση μαζί του. Γιατί ο μοναδικός τρόπος για
να νικηθεί το Απόλυτο είναι η Θυσία. Ο θάνατος, η σταύρωση, ή η τρέλα δηλαδή.
Αλλά για να πάψω να είμαι σκοτεινός, ας εξηγήσω τι εννοώ λέγοντας Απόλυτο.
Λοιπόν, Απόλυτο για μένα, είναι το μέγεθος που περιβάλλει την Ύπαρξη. Με ότι
μπορεί να περικλείει η λέξη Μέγεθος: Χώρος, Χρόνος, Υπαρξιακό Αίνιγμα, Έννοιες,
Πόνος, Ερωτήματα. Ως γνωστόν είμαστε πεπερασμένα όντα. Δηλαδή έχουμε όρια. Και
συμβαίνει να μας περικλείει κάτι το οποίο δεν έχει όρια – το Χωροχρονικό
Συνεχές. Αυτό και μόνο δημιουργεί μια τραγωδία μέσα στην Ύπαρξη. Την κάθε
ύπαρξη. (Ότι υπάρχει ποθεί το Απόλυτο Μέγεθος. Τη θεοποίηση. Την ελευθερία
της Αυτοαιτίας)».
Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014
Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
ΕΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
(1999-2013)
24/4/2006 (283)
Ø Ο γηραιός της παρέας είπε:
Τον Θεό τον φαντάζομαι ως την απόλυτη έκφραση της Αγάπης που αγκαλιάζει ακόμα
και το Κακό (κι αυτό θα αποτελέσει την αιτία της αυτοκατάλυσης του Κακού).
Φαντάζομαι ακόμα πως η Απόλυτη Αγάπη έχει μία επαρκή εξήγηση (που δεν μπορώ να
φανταστώ) στο γιατί της ύπαρξης του σφαγείου του Κόσμου.
Τρίτη 26 Αυγούστου 2014
Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
ΕΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
(1999-2013)
19/4/2004 (258)
Ø
Σκέφτομαι: Η συμπύκνωση της φιλοσοφίας του ντε Σαντ λέει αυτό:
«Υποταγή στις επιταγές της αμοράλ Φύσης, των ενστίκτων μας».
Λέει, δηλαδή, ακριβώς το αντίθετο εκείνου που πρεσβεύει η ουσία του ανθρώπινου πολιτισμού.
Το τραγικά παράξενο είναι πως ο μαρκήσιος δεν κατάλαβε πως υπήρξε κι αυτός ένα ακόμα θύμα της φιλοσοφίας που υποστήριξε. Τον κατάπιε κι αυτόν η ευτυχισμένη ζούγκλα των ορμέφυτων που ονειρευόταν.
«Υποταγή στις επιταγές της αμοράλ Φύσης, των ενστίκτων μας».
Λέει, δηλαδή, ακριβώς το αντίθετο εκείνου που πρεσβεύει η ουσία του ανθρώπινου πολιτισμού.
Το τραγικά παράξενο είναι πως ο μαρκήσιος δεν κατάλαβε πως υπήρξε κι αυτός ένα ακόμα θύμα της φιλοσοφίας που υποστήριξε. Τον κατάπιε κι αυτόν η ευτυχισμένη ζούγκλα των ορμέφυτων που ονειρευόταν.
Ê
Κυριακή 24 Αυγούστου 2014
Σάββατο 23 Αυγούστου 2014
Απόσπασμα από το μυθιστόρημα:
«Η ΟΑΣΗ ΜΙΑΣ ΦΡΑΣΗΣ»
(1 έντυπη έκδοση + 1 σε e-book)
Σενάριο για ένα τέλος:
Κάποια έναστρη νύχτα πάνω από
τους τάφους ενός ζευγαριού αδικημένων, πονεμένων αυτοχείρων γερόντων: Ο Β. Μ. ατενίζοντας
το χάος μέσα στο οποίο λαμπίριζαν τ΄ αστέρια, μίλησε έτσι:
Δεν κοίταξες ποτέ κάτω.
Απουσίαζες στη Χιροσίμα, στο
Ναγκασάκι, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης,
στα γκουλάκ, στους σεισμούς, στις πλημμύρες σε όλες τις φυσικές καταστροφές,
στις επιδημίες, στις αλληλοσφαγές μας, από όλα τα κρεβάτια του πόνου, από τις
μάνες που έκλαιγαν τα παιδιά τους, από όλα τα άδικα που υπέστησαν και
προκάλεσαν τα πλάσματά σου. Δεν άκουσες ούτε μία προσευχή, μία ικεσία. Ποτέ δεν
σταμάτησες το Άδικο, το Κακό. Δεν επιβράβευσες τα αντίθετά τους. Η μοναδική
φορά που ήρθες κοντά μας ήταν για να μας υποσχεθείς τον αντίποδα αυτών που βιώσαμε,
όμως πέρα από τον Γολγοθά, κι αυτό όχι για όλους. Τη στιγμή που εμείς, απλώς
ακολουθήσαμε πιστά το ακατανόητα αιματηρό σενάριο της Ύπαρξης, το αγκάλιασμα
όλων με όλους, στο βάθος της ψυχής μας ποθήσαμε, ονειρευτήκαμε. Μας όρισες,
άγνωστο γιατί, ως επιδιορθωτές των ηθικών κακοτεχνιών του Κόσμου, χωρίς να μας
οπλίσεις με τα αναγκαία μέσα γι΄ αυτόν τον ρόλο. Έκρυψες στα πιο σκοτεινά
σημεία του νου μας τα κλειδιά της ερμηνείας του Υλικού Κόσμου, του και μόνου
απτά υπαρκτού. Και το πιο ακατανόητο, μας άφησες να σηκώνουμε το βάρος μίας
ενοχής που δεν μας ανήκει. Δεν μας εξήγησες ποτέ γιατί άφησες να χυθεί το αίμα
των αθώων. Γιατί μας έριξες μέσα στα άπειρα μεγέθη της Δημιουργίας Σου. Δεν μας
μίλησες ποτέ για την υπαρξιακή μας αθωότητα
Για όλα αυτά, η εξεγερμένη
ψυχή μου πόθησε τον παράδεισο του Τίποτα…
Ύστερα, Ο Β. Μ. έβγαλε από τη
μέση του ένα στιλέτο και αφήνοντας μία πρωτάκουστη κραυγή, το βύθισε στην
καρδιά του, εξαπολύοντας έτσι το Όχι του ενάντια στη Δημιουργία.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
ΕΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
(1999-2013)
25/6/2004 (261)
Ø Σκέφτομαι: Η
«παγκοσμιοποίηση του αίματος» ολοκληρώνεται ταχύτερα από την παγκοσμιοποίηση
της οικονομίας κι ακόμα ταχύτερα από εκείνη της αλληλεγγύης.
Όμως, ο χρόνος είναι εκείνος που θα ανακηρύξει τελικά τον πιο ανθεκτικό «κινητήρα» από τους υπάρχοντες τρεις που κινούν τις ισάριθμες μορφές παγκοσμιοποίησης.
Δεν έχει μέλλον το Κακό. Δεν έχει παρόν το Καλό.
Όμως, ο χρόνος είναι εκείνος που θα ανακηρύξει τελικά τον πιο ανθεκτικό «κινητήρα» από τους υπάρχοντες τρεις που κινούν τις ισάριθμες μορφές παγκοσμιοποίησης.
Δεν έχει μέλλον το Κακό. Δεν έχει παρόν το Καλό.
Ê
Σας
αρέσει η αστυνομική λογοτεχνία;
Αρένα
λογοτεχνικής «μονομαχίας» μεταξύ μυθιστορημάτων του συγγραφέα Διαμαντή Φλωράκη
και μυθιστορημάτων άλλων συγγραφέων (όμοιου τύπου) ζώντων ή όχι, ελλήνων ή
ξένων που θα προταθούν επώνυμα. Η βαθμολόγια γίνεται με το γνωστό σύστημα των 5
αστέρων και υποβάλλεται στο μπλοκ με τα πλήρη στοιχεία του κρίνοντος συν το
mail του.
Αν
κρίνετε πως το αστυνομικό μυθιστόρημα που προτείνατε είναι καλύτερο από το
μυθιστόρημα του συγγραφέα που επιλέξατε, τότε κερδίσατε τη δωρεάν ανάγνωση ενός
βιβλίου αξίας 3 ή 5 δολαρίων. Αν συμβεί το αντίθετο τότε υποχρεούστε (ηθικά) να
αγοράσετε το βιβλίο του συγγραφέα από εδώ:
Δείτε τους 5 αστυνομικούς
τίτλους και αναλυτικές οδηγίες εδώ:
Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014
Απόσπασμα από
το μυθιστόρημα: «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ»
(8 έντυπες εκδόσεις -1 από αυτές στα αγγλικά
σε έκδοση τσέπης- + 3 ηλεκτρονικές: 1 σε δισκέτα Η/Υ, το 1994,
2σε e-book, η μια από αυτές στα αγγλικά στο AMAZON και η άλλη στα ελληνικά στο Smashwords).
Στην 161η μέρα της 1.355ης γενιάς, εξακριβώθηκε
πως το σημείο Χ52 του ανθρώπινου εγκεφάλου, ήταν η δημιουργός αιτία
του κακού. Μία, ας πούμε, ατέλεια του εγκεφάλου, που προκαλούσε χημικές
παρενέργειες σε ορισμένα κύτταρα της εγκεφαλικής μάζας, και σε κάποιους
αδένες, ήταν η αιτία όλης της ηθικής αναπηρίας, της επιθετικότητας,
αγριότητας του ανθρώπου! Από εκείνη τη στιγμή το πρόβλημα είχε λυθεί.
Χιλιάδες χρόνια αγωνίας, αναζήτησης, βανδαλισμών, πόνου και αίματος
είχαν τελειώσει εκεί. Είχε αποδειχτεί πως ό,τι προηγήθηκε σε στοχασμό,
έρευνα, ήταν τραγικά λανθασμένο. Οι δολοφόνοι και οι άγιοι, οι στοχαστές
και οι υπάνθρωποι, όλοι είχαν ισοδύναμα άδικο! Κι έτσι δικαιώθηκαν
όλοι. Η πρώτη πραγμάτωση της αγάπης άρχισε σε λίγο.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
ΕΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
(1999-2013)
13/3/2004
(255)
ØΣκέφτομαι: Μία Νιτσεϊκή «Αιώνια Επιστροφή», αλλά με
τη γνώση του παρελθόντος, θα μας οδηγούσε σίγουρα στην ηθική διόρθωση της
Ιστορίας του παρελθόντος, οπότε και του μέλλοντος. Θα αποδείκνυε τη δίψα μας
για αθωότητα. Μπορεί ακόμα να προκαλούσε και την προσοχή του Απόμακρου Θεού. Ή,
τη γέννησή Του.
Ê
Πέμπτη 21 Αυγούστου 2014
Τετάρτη 20 Αυγούστου 2014
86η άποψη:
Μαριάννα Παπουτσοπούλου
έγραψε:
Καλημέρα Διαμαντή μου , τι
όμορφα που είναι τα μυθιστορήματά σου, ιδίως Τα γονίδια της αγιότητας, έξοχα,
τα έχω απόλαυση, κάτι θα γράψω γι αυτά τις επόμενες μέρες και στον τοίχο μου,
χίλια ευχαριστώ! ( Οι ιδέα να πάρεις τις κύριες απειλές για τον εσωτερικό άνθρωπο
και να τις κάνεις ένα θρίλερ φαντασίας! Θαύμα!)
Τρίτη 19 Αυγούστου 2014
81η άποψη:
Ο Παντελής Σαββίδης στις «Ανιχνεύσεις» Λέει:
http://www.anixneuseis.gr/?p=67606&cpage=4
Ο Παντελής Σαββίδης στις «Ανιχνεύσεις» Λέει:
http://www.anixneuseis.gr/?p=67606&cpage=4
Από βιβλία θα σου πρότεινα “Τα πονοτρόνια και οι
αναρχικοί του απόλυτου”, ή “Το σύνδρομο του χάους” του Διαμαντή Φλωράκη, ή αν
θες κάτι πιο προσγειωμένο για να μην “ξεφύγεις” καλοκαιριάτικα το “Περί
τυφλότητας”, του Ζοζέ Σαραμάνγκου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)