ανοιχτο ηλεκτρονικο ημερολογιο ενος συγγραφεα

σκεψεις...

Ετικέτες

Ο (1) τι δεν... (1)

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013

απόσπασμα από το 14/χρονο ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.

2013-11-6 (438)
Ø Σκέφτομαι αυτό που έγραψε στον «Επαναστατημένο Άνθρωπο» ο Καμύ: «Ο άνθρωπος δεν είναι μήτε απόλυτα ένοχος, δεν άρχισε αυτός την Ιστορία, μήτε απόλυτα  αθώος, μιας και τη συνεχίζει (Ε.Α σ. 366). Και λέω: Ναι, τη συνεχίζει την Ιστορία ο Άνθρωπος,  όμως ηθικοποιώντας την. Άρα είναι παντελώς αθώος για το αίμα της.


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ απο το μυθιστορημα ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ


Ο Μαυράκης έχει παρκάρει το αυτοκίνητό του στην άκρη του δάσους και τώρα βαδίζει αργά πάνω στην αμμουδιά της ακτής, έχοντας δίπλα του τον Μπόρα. Ο Ταμιωλάκης τον παρακολουθεί από μα­κριά με τα κιάλια του.
Υπάρχει ένα κόκκινο ολόγιομο φεγγάρι λίγο πάνω από τη θάλασσα.
Υπάρχουν ναυαγημένες μνήμες μέσα στην ψυχή του Μαυράκη, που τώρα βγαίνουν στην ακτή: Ένα μικρό κοριτσάκι τρέχει πάνω στην ηλιόλουστη, αση­μένια άμμο, κρατώντας ένα κουβαδάκι. Πίσω του α­κολουθεί μία νέα μελαχρινή γυναίκα, που δείχνει να το παρακολουθεί.
Είναι απόγευμα.
"Μαμά, βρήκα κι άλλο γαλάζιο βοτσαλάκι", λέει γελώντας το κοριτσάκι.
Η γυναίκα πίσω σηκώνει τα χέρια της.
  "Ένα ακόμα γαλάζιο βοτσαλάκι για τον Ροβύρο", συνεχίζει το κοριτσάκι.
   Η εικόνα σβήνει. Αλλά μία άλλη έρχεται:
   Σούρουπο είναι, στην ίδια ακτή.
"Ροβύρο, αυτά τα γαλάζια βοτσαλάκια τα μάζεψα για σένα", λέει το κοριτσάκι.
"Σ’ ευχαριστώ καρδιά μου. Σ’ ευχαριστώ παιδί μου".
 Υπάρχουν τρεις αγκαλιασμένοι άνθρωποι στην α­κτή.
  Υπάρχει μία θάλασσα που μέσα της ταξιδεύουν δελφίνια, καΐκια, βαρκούλες, άσπρα πανιά, όνειρα.
  Υπάρχει μία εικόνα που πρόκειται να σφαγεί.
 

απόσπασμα από το μυθιστόρημα "ΠΕΡΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ"


"Οι ΑΛΛΟΙ ΔΕΝ είναι η κόλαση. Είναι οι ψυχότοποι, που πάνω τους αφήνουμε το ίχνος του βίου μας. Το δικό μου ίχνος είναι γεμάτο μίσος και αίμα. Αν δεν είχα υπάρξει, θα ήταν περισσότερο ανθρώπι­νος ο Κόσμος. Πιο όμορφος. Κι όμως, κάτι το διαφο­ρετικό, το αντίθετο πόθησα...", σκέφτεται ο Ροβύρος Μαυράκης. "Πού υπάρχει το φως της ελπίδας μέσα σε αυτό το σκοτάδι; Πώς εξαφανίζεται το αίμα που έχυσα πάνω στην εικόνα του Κόσμου;"

Στο ΑΜΑΖΟΝ...

Σε αγγλική μετάφραση και πλανητική κυκλοφορία: