ανοιχτο ηλεκτρονικο ημερολογιο ενος συγγραφεα

σκεψεις...

Ετικέτες

Ο (1) τι δεν... (1)

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 28 Νοεμβρίου 2017


 
ΣΚΗΝΗ 5η:
1944 (Μετά τα Δεκεμβριανά)
Τόπος (Πλατεία Γκύζη)
Πτώματα εκτελεσμένων σε αποσύνθεση,  έχουν ξεθαφτεί από τον κήπο της πλατείας  με τους ευκαλύπτους, φορτίζοντας την ατμόσφαιρα με οσμή θανάτου. Αυτό χάραξε στην ψυχή μου η εικόνα του νεκρικού τοπίου, που χρόνια αργότερα μπόρεσα να διαβάσω: «ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ "ΕΝΟΙΧΟΙ" ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ ΥΠΗΡΞΑΝ ΑΘΩΟΙ».
 

ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΒΙΟ

 
ΣΚΗΝΗ 4η:


 
1944 Δεκέμβρης (η χρονιά της αλληλοσφαγής).
                                                                            
                                                                                Τόπος: Το 29 της οδού Αγίου Χαραλάμπους της συνοικίας Γκύζη.
                                                                               
                                                                                Το συμβάν: Λίγα μέτρα από το 29 αυτού του δρόμου, στο 31 νούμερο, έχει ο ΕΛΛΑΣ στήσει οδόφραγμα για να φράζει τον δρόμο στα τανκς του Σκόμπι. Απόγευμα ήταν. Καθισμένος στο σκαλοπάτι της εξώπορτας παρατηρώ τους λιγοστούς διαβάτες που περνούν ανάμεσα από το μικρό άνοιγμα του οδοφράγματος. Ξαφνικά, από τη σχολή Ευελπίδων ακούγονται αραιοί πυροβολισμοί με στόχο το οδόφραγμα. Κρύβομαι στο εσωτερικό της μισοκλεισμένης εξώπορτας συνεχίζοντας την παρατήρηση. Σύντομα βλέπω μια μεσόκοπη γυναίκα να λέει σε ένα νεαρό: “Βιάσου παιδί μου, προχώρα και μη κοιτάς πίσω σου”. Αμέσως μετά ακούγεται πυροβολισμός και βλέπω στο μέτωπο του νεαρού μια κόκκινη αιματηρή τρύπα και στα μάτια του έκφραση απορίας ενώ σωριάζεται στο έδαφος. Η κραυγή της μάνας του πλημμύρισε τον δρόμο…