Απόσπασμα από το 2ο
μυθιστόρημα της αστυνομικής 5/λογίας
που θα κυκλοφορήσει σε
2η έντυπη έκδοση τον Δεκέμβρη:
Η ΟΑΣΗ ΜΙΑΣ ΦΡΑΣΗΣ
…………………………………………………………………………………………….
Όταν σας περιγράψω το περιεχόμενο της
κασέτας, περιμένω να σας δημιουργηθεί έντονη
απορία γιατί η Ράνια κι εγώ το εκτιμήσαμε ως σημαντικό γεγονός και στοιχείο της
ψυχοσύνθεσης του Μανουσάκη. Στη συνέχεια όμως, αν σας πληροφορήσω πως ο
Μανουσάκης, καθημερινά έβλεπε και ξαναέβλεπε το ολιγόλεπτο αυτό ντοκιμαντέρ,
παρουσιάζοντας μία παράξενη εμμονή, βλέπω την απορίας σας να υποχωρεί.
Λοιπόν. Ένα ολιγόλεπτο ντοκιμαντέρ της
National Geographic ήταν που έδειχνε, πολύ παραστατικά, τον θάνατο (και ό,τι
προηγήθηκε και ακολούθησε) μίας αντιλόπης από ένα αιλουροειδές. Και ένας, στα
ελληνικά, τίτλος που έλεγε αυτό: Η
ΠΕΡΊΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ, που μας οδήγησε στην εκτίμηση που σας προανέφερα.
Πριν σας υποβάλω ένα ερώτημα, χρήσιμο θα
είναι να σας περιγράψω πιο αναλυτικά το ολιγόλεπτο ντοκιμαντέρ. Λοιπόν: Το
πρώτο πλάνο δείχνει μία αντιλόπη που βόσκει αμέριμνη στην όχθη μίας λίμνης
κυκλωμένης από καλαμιές, σε κάποια
αφρικάνικη σαβάνα. Το δεύτερο πλάνο δείχνει ένα στικτό αιλουροειδές σκυμμένο, σφιγμένο και χωμένο μέσα στις καλαμιές να παρακολουθεί την αντιλόπη. Ο φακός κάνει ζουμ στα μάτια του. Μεγάλα, αιμάτινα με σκοτεινιά στο βάθος τους. Το επόμενο πλάνο κάνει ζουμ στα μάτια της αντιλόπης. Βλέπω μία ηρεμία, μία αθωότητα μέσα τους. Στη συνέχεια ο φακός επιστρέφει στο αιλουροειδές. Το δείχνει να συσπειρώνει το σώμα του και μετά να εκτινάσσεται. Να καταπίνει την απόσταση που το χωρίζει από την αντιλόπη, στην οποία ο φακός επιστρέφει. Τη δείχνει ανήσυχη να στρέφει το κεφάλι της προς την πλευρά του αιλουροειδούς, και μετά, με τα μάτια πλημμυρισμένα από πανικό, να κάνει το πρώτο της άλμα προς την σωτηρία που όλο και απομακρύνεται. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα τα δόντια του αιλουροειδούς έχουν μπηχτεί στον λαιμό του και στα μάτια του μία απορία, ίσως και ένα παράπονο μαζί με τη φρίκη, το ανείπωτο του θανάτου.
αφρικάνικη σαβάνα. Το δεύτερο πλάνο δείχνει ένα στικτό αιλουροειδές σκυμμένο, σφιγμένο και χωμένο μέσα στις καλαμιές να παρακολουθεί την αντιλόπη. Ο φακός κάνει ζουμ στα μάτια του. Μεγάλα, αιμάτινα με σκοτεινιά στο βάθος τους. Το επόμενο πλάνο κάνει ζουμ στα μάτια της αντιλόπης. Βλέπω μία ηρεμία, μία αθωότητα μέσα τους. Στη συνέχεια ο φακός επιστρέφει στο αιλουροειδές. Το δείχνει να συσπειρώνει το σώμα του και μετά να εκτινάσσεται. Να καταπίνει την απόσταση που το χωρίζει από την αντιλόπη, στην οποία ο φακός επιστρέφει. Τη δείχνει ανήσυχη να στρέφει το κεφάλι της προς την πλευρά του αιλουροειδούς, και μετά, με τα μάτια πλημμυρισμένα από πανικό, να κάνει το πρώτο της άλμα προς την σωτηρία που όλο και απομακρύνεται. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα τα δόντια του αιλουροειδούς έχουν μπηχτεί στον λαιμό του και στα μάτια του μία απορία, ίσως και ένα παράπονο μαζί με τη φρίκη, το ανείπωτο του θανάτου.
Και τώρα το ερώτημα που θέλω να σας θέσω:
Τι υπάρχει για σας μέσα στις σκηνές που προσπάθησα να σας περιγράψω. Τι
σημαίνει το: Η ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ του τίτλου που έφερε το ντοκιμαντέρ; Ποια
περίληψη υπαινίσσεται, ποιο νόημα; Γιατί ο Μανουσάκης έβλεπε και ξαναέβλεπε τον
φόνο μίας αντιλόπης;
