αποσπάσματα από συνομιλίες με
φίλες/φίλους (4)
……………………………………………
Ø
Συγνώμη για την αυτό-αναφορά μου: Με 50+ χρόνια συγγραφικής πείρας (21 βιβλίων
με 72 συνολικές εκδόσεις) 26+ χρόνια ως εκδότης βιβλίων (εκδόσεις «Άπειρον»)
και 2 περιοδικών (Σκέψη και Τέχνη, Χωροχρόνος) πιστεύω πως τα λόγια μου θα σας είναι
χρήσιμα. Λοιπόν: 1ον: Η συλλογική κρίση για ένα πνευματικό δημιούργημα
είναι αλάνθαστη και κάποτε, αργά ή γρήγορα, εκφράζεται. Βέβαια, κάποιες φορές ο
δημιουργός δεν αξιώνεται να την δει στην διάρκεια του βίου του. Αυτό είναι το
ρίσκο της συγγραφής που πρέπει να γνωρίζουμε, και να μην επιτρέψουμε να μας καταβάλει
η πίκρα του. 2ον: Να έχετε εμπιστοσύνη στην δικιά σας κρίση, αυτή
ξέρει (Ο Καβάφης έγραψε για το έργο του ό,τι του αρνήθηκαν, ή δεν κατανόησαν οι
σύγχρονοί του, αλλά επιβεβαίωσαν άλλοι μετά τον θάνατό του). 3ον: Από
τα πνευματικά έργα μόνο εκείνα που περιέχουν διαχρονικό προβληματισμό, επιζούν.
4ον: Συγγραφέας αξιόλογος είναι εκείνος το έργο του οποίου προσθέτει
ηθικό δυναμικό στους αναγνώστες του. (Αυτό, με κάποια άλλα λόγια το είπε ο Αριστοτέλης).
5ον: Όσο πιο απομακρυσμένο από το πνευματικό επίπεδο του μέσου
αναγνώστη, είναι ένα έργο τόσο πιο λίγες πιθανότητες έχει να εκδοθεί, ή να αναγνωστεί
(Ο Ζαρατούστρας του Νίτσε πούλησε 4 αντίτυπα όταν πρωτοκυκλοφόρησε!). 6ον:
ΟΙ εκδότες έχουν, υποχρεωτικά, ως πρώτο (πολλοί και ως μόνο) κριτήριο επιλογής ενός
έργου την εμπορικότητά του. 7ον: Οι κριτικοί δεν είναι πολύ πιθανό
να ασχοληθούν με το έργο σας γιατί οι περισσότεροι υποχρεωτικά ασχολούνται με
τα έργα των εκδοτών που διαφημίζονται στα έντυπα που εργάζονται (άντε και με μερικούς
φίλους τους). 8ον: Το πολιτικά κόμματα (ιδίως της αριστεράς)
προωθούν το έργο δημιουργών που ανήκουν σε αυτά. 9ον: Ο μεγάλος
εχθρός του ανθρώπου, αλλά και του πνευματικού δημιουργού, είναι το αβυσσαλέο
υποσυνείδητό του που διψά για αναγνώριση, δύναμη, κατάκτηση, ηδονή, αθανασία
(αυτά δηλαδή που προσπαθεί να καταλύσει, ή να αποδυναμώσει η Θρησκεία, η ουμανιστική
Φιλοσοφία, η Τέχνη σε όλες της τις εκφράσεις)……………
Ê
