Απόσπασμα από το

Ηλεκτρονικό μου Ημερολόγιο

(1999 – 2016)

(2.300 likes )

 

2016-02-01 (577)

? Στη σελίδα 19 του 4^ου βιβλίου της αστυνομικής 5/λογίας H ΕΝΤΡΟΠΙΑ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΒΕΛΟΥΔΙΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ γράφω αυτό: “Στους οδοιπόρους της αινιγματικής ερήμου της ύπαρξης, έρχεται η κοινή αίσθηση του ταξιδιού”.

Και σκέφτομαι πως όταν αυτή η αίσθηση αγκαλιάσει το ανθρώπινο είδος η αντιπαράθεση (αιματηρή, φονική) ανάμεσά μας θα έχει αποδυναμωθεί…

1 ακόμα απόσπασμα από το 5^ο βιβλίο

Της Άλλης αστυνομικής Λογοτεχνίας

της 3^ης έντυπης έκδοσης

του μυθιστορήματος:

«Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝΕ ΚΑΝΕΝΑΝ»

(σελίδα 208)

………………………………………………………………………………………..

Πάντως, η δική μου γνώμη, πίστη πες καλύτερα, είναι πως το Φως του Θεού καταλαμβάνει μόνο ένα ελάχιστο μέρος του Είναι του Κόσμου, γιατί περιμένει την αυτοκατάλυση του Σκότους. Το Φως πρέπει να είναι προϊόν ελεύθερης επιλογής. Και το σκοτάδι του Κακού δημιουργήθηκε για να υπάρχει ο χώρος αυτής της επιλογής. Αν το Κακό, και ό,τι συνεπάγεται, δεν υπήρχε, τότε ο Κόσμος θα ήταν προέκταση του Θεού. Δηλαδή ο Θεός θα επαναλάμβανε τον Εαυτό του, στερώντας την Ελευθερία από το δημιούργημά Του. Για να διοχετεύσει ο Θεός κάπου την αγάπη Του, δημιουργήθηκε ο Κόσμος. Και ο πόνος των όντων είναι πόνος του Θεού. Ο Χρόνος είναι η διαδικασία της μετάλλαξης του Κακού σε Καλό. Είναι το διάστημα που απαιτείται για να ενωθεί η αγάπη των όντων μ’ εκείνη του Όντος. Δεν έχει πια απορίες η ψυχή μου. Είμαι χαρούμενη που όλοι εμείς αποφασίσαμε να μείνουμε στην κουκίδα του Καλού, που θα είναι το γηροκομείο που θα χτίσουμε και θα υπηρετήσουμε», λέει η Ηγουμένη.

Απόσπασμα από το

Ηλεκτρονικό μου Ημερολόγιο

(1999 – 2016)

(2.300 likes )

 

2016-01-31 (576)

? Σκέφτομαι (σχετικά με το ανεβοκατέβασμα του θεατρικού έργου Ισορροπία του Nash» στην πειραματική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου): Βέβαια, κάποιοι την ελευθερία της Τέχνης τη χρησιμοποίησαν ως άλλοθι, και κάποιο άλλοι δεν γνώριζαν πως η συμπόνια, η συμμετοχή μας στον πόνο των άλλων, είναι υπέρτερη αρχή, αξία από τη ελευθερία της Τέχνης.

https://www.smashwords.com/books/view/381261

2 αποσπάσματα από το 5^ο βιβλίο

Της Άλλης αστυνομικής Λογοτεχνίας

της 3^ης έντυπης έκδοσης

του μυθιστορήματος:

«Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝΕ ΚΑΝΕΝΑΝ»

(σελίδες 202 και 203)

 

«Είναι μία παγερή λεπίδα, σφαγέας των πιο σημαντικών μας ονείρων, η Αλήθεια. Τυχαίες κινήσεις της Ύλης μέσα στον χώρο», σκέφτομαι ανηφορίζοντας προς τη Μονή.

 

«Το Τυχαίο, ως αίτιο του Κόσμου, είναι αδύνατο να δημιουργήσει ένα ερώτημα για την ύπαρξη του εαυτού του», ακούω τη φωνή του Αντύπα να μου λέει και μετά να χάνεται.

22 χρόνια πριν:

 

http://www.ideostato.gr/2015/02/1994-e-book.html

 

Απόσπασμα από τη 2^η έντυπη έκδοση

του τελευταίου βιβλίου της 11/λογίας

ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΑΝΑΡΧΙΑ/ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΗ ΟΥΤΟΠΙΑ

«Η ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ ΜΙΑΣ ΝΟΥΒΕΛΑΣ

ΠΟΥ ΚΑΤΑΠΙΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΑΙΣΘΗΤΟΥ»

(σελίδα 22)

«Είμαστε συνταξιδιώτες μέσα στην αινιγματική, όλο δάκρυα πόνο και αίμα, έρημο της Ύπαρξης, την οποία πρέπει να διασχίσουμε κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου».

 

Απόσπασμα από το

Ηλεκτρονικό μου Ημερολόγιο

(1999 – 2016)

(2.300 likes )

 

2016-01-28 (575)

? Είπα χτες στον 18/χρονο μεγάλο μου εγγονό τον Τάσο, που έχει αρχίσει να γράφει το πρώτο του μυθιστόρημα, μεταξύ άλλων, αυτό: “Την υπαρξιακή διάσταση των μυθιστοριών σου να την εμπλουτίζεις με Ελπίδα. Γιατί κι αν αυτή δεν έχει ηθικό αντίκρισμα εδώ εις το Επέκεινα, είναι χρήσιμη ακόμα και ως αυταπάτη”.

https://www.smashwords.com/books/view/381261

Τα 5 αστυνομικά μου

στον “Ιανό”:

Απόσπασμα από το

Ηλεκτρονικό μου Ημερολόγιο

(1999 – 2016)

(2.300 likes )

 2016-01-26 (574)

? Σκέφτομαι: Η μητέρα όλων των δεινών μας είναι ο σχεδόν μηδενικός ηθικός εξοπλισμός μας, με τον οποίον άρχισε η αιματηρή παρουσία του είδους μας στη Γη. Τρομερά τσιγκούνικα μας φέρθηκε η όποια Πρώτη Αιτία της Δημιουργίας…

https://www.smashwords.com/books/view/381261

Μια γνήσια αριστερή άποψη

που σέβομαι,

του Γιώργου Βότση

στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

κι ας της λείπει η υπαρξιακή διάσταση:

http://www.kathimerini.gr/

 

Από το θεατρικό:

«ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ»:

Απόσπασμα 121: (Διαβάζει η δημοσιογράφος και μετά ζητά τα σχόλια των θεατών, στα οποία απαντά μέσω ιντερνέτ ο συγγραφέας. Σχόλια των θεατών και απάντηση του συγγραφέα εντάσσονται στο έργο).

 (Ο άνθρωπος δε διέπραξε ποτέ κανένα φόνο. Χρησιμοποιήθηκε ως όργανο φόνου. -Η φράση έχει μεγάλη ενδοχώρα. Δεν τελειώνει εκεί που δείχνει πως τελειώνει).

 

 

Απόσπασμα από το 2^ο βιβλίο της 5/Λογίας:

“Η ΑΛΛΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΉ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ”

Η ΟΑΣΗ ΜΙΑΣ ΦΡΑΣΗΣ

(2 έντυπες εκδόσεις + 1 σε e-book)

…Λοιπόν. Ένα ολιγόλεπτο ντοκιμαντέρ της National Geographic ήταν που έδειχνε, πολύ παραστατικά, τον θάνατο (και ό,τι προηγήθηκε και ακολούθησε) μίας αντιλόπης από ένα αιλουροειδές. Και ένας, στα ελληνικά, τίτλος που έλεγε αυτό: Η ΠΕΡΊΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ, που μας οδήγησε στην εκτίμηση που σας προανέφερα.

Πριν σας υποβάλω ένα ερώτημα, χρήσιμο θα είναι να σας περιγράψω πιο αναλυτικά το ολιγόλεπτο ντοκιμαντέρ. Λοιπόν: Το πρώτο πλάνο δείχνει μία αντιλόπη που βόσκει αμέριμνη στην όχθη μίας λίμνης κυκλωμένης από καλαμιές, σε κάποια αφρικάνικη σαβάνα. Το δεύτερο πλάνο δείχνει ένα στικτό αιλουροειδές σκυμμένο, σφιγμένο και χωμένο μέσα στις καλαμιές να παρακολουθεί την αντιλόπη. Ο φακός κάνει ζουμ στα μάτια του. Μεγάλα, αιμάτινα με σκοτεινιά στο βάθος τους. Το επόμενο πλάνο κάνει ζουμ στα μάτια της αντιλόπης. Βλέπω μία ηρεμία, μία αθωότητα μέσα τους. Στη συνέχεια ο φακός επιστρέφει στο αιλουροειδές. Το δείχνει να συσπειρώνει το σώμα του και μετά να εκτινάσσεται. Να καταπίνει την απόσταση που το χωρίζει από την αντιλόπη, στην οποία ο φακός επιστρέφει. Τη δείχνει ανήσυχη να στρέφει το κεφάλι της προς την πλευρά του αιλουροειδούς, και μετά, με τα μάτια πλημμυρισμένα από πανικό, να κάνει το πρώτο της άλμα προς την σωτηρία που όλο και απομακρύνεται. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα τα δόντια του αιλουροειδούς έχουν μπηχτεί στον λαιμό του και στα μάτια του μία απορία, ίσως και ένα παράπονο μαζί με τη φρίκη, το ανείπωτο του θανάτου.

Και τώρα το ερώτημα που θέλω να σας θέσω: Τι υπάρχει για σας μέσα στις σκηνές που προσπάθησα να σας περιγράψω. Τι σημαίνει το: Η ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ του τίτλου που έφερε το ντοκιμαντέρ; Ποια περίληψη υπαινίσσεται, ποιο νόημα; Γιατί ο Μανουσάκης έβλεπε και ξαναέβλεπε τον φόνο μίας αντιλόπης;

(το ερώτημα ισχύει και για τους αναγνώστες αυτού του αποσπάσματος)

 

Ένα σχόλιό μου σε κριτική του Β. Βασιλικού

για τον «Αντίχριστο» του Νίτσε:

http://www.athensvoice.gr/the-paper/article/498/%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82

  Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝΕ ΚΑΝΕΝΑΝ

(Απόσπασμα από την 3^η έντυπη έκδοση)

Μία ώρα αργότερα, αν και άδειος από την αίσθηση του Θείου, κοιμόμουν σαν αθώο βρέφος.

Χωρίς Θεό, αλλά, ταυτόχρονα, χωρίς την αντινομία από την ύπαρξη του Κακού, της οδύνης, της οντολογικής αντιπαράθεσης, του αί­ματος. Χωρίς τον κίνδυνο μίας υπαρξιακής εξέγερσης. Την υποχρέωση στην υπαρξιακή αλληλεγγύη, τη συμπόνια.

Χωρίς Θεό, αλλά και χωρίς τη δυνατό­τητα να είσαι με την πλευρά των κολασμέ­νων, των θυμάτων, των αθώων, των εξεγερμένων, τελικά και συνολικά όλης της έμβιας, της μη έμβιας ύλης, γιατί το Τυχαίο ως μο­ναδική αιτία της ύπαρξης του Κόσμου κατα­λύει όλα τα παραπάνω.

https://www.smashwords.com/books/view/308555

 

104 βίντεο

ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ:

http://diamflorakis5.blogspot.gr/?view=sidebar#!/2014/08/60.html

Απόσπασμα από το

Ηλεκτρονικό μου Ημερολογιο

(1999 – 2016)

2016-01-19 (573)

? Στη νουβέλα Η ΕΚΡΗΞΗ (1^η έκδοση 1970) έγραφα αυτό:

    «Είμαστε τα πρόσωπα του τίποτα πού ονειρεύεται. Έχουμε την παραίσθηση του πραγματικού».

Η πρόσφατη άποψη της υλιστικής ερμηνείας, αναφορικά με την αφετηρία της Δημιουργίας του Σύμπαντος, πιστεύει πως ήταν το Μηδέν. Ήγουν, η λογοτεχνική φαντασία δείχνει να προηγήθηκε της επιστημονικής, σκέφτομαι.

https://www.smashwords.com/books/view/309953

 

 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

ΕΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

(1999-2016) (2.200 likes)

 

2016-01-18 (572)

? Απόσπασμα από το νέο μυθιστόρημά μου:

«Κάποιος μου είπε αυτό: Ακόμα κι ένας κατά συρροή δολοφόνος, στο βάθος της ψυχής του ονειρεύεται, ποθεί την αθωότητα. Είναι αλήθεια Αλέξανδρε, παιδί μου αυτό;» ρωτάει ο Ταμιωλάκης.

Ο Αλέξανδρος σωπαίνει. Ώρες αργότερα γνέφει ένα Ναι. Και είναι η στιγμή που μέσα στο σκοτάδι της Ύπαρξης προβάλει ένα Φως…

https://www.smashwords.com/books/view/381261

Από το θεατρικό:

«ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ»:

Απόσπασμα 171: (Διαβάζει η δημοσιογράφος και μετά ζητά τα σχόλια των θεατών, στα οποία απαντά μέσω ιντερνέτ ο συγγραφέας. Σχόλια των θεατών και απάντηση του συγγραφέα εντάσσονται στο έργο).

 Κοντολογίς, θέλω να πω αυτό: Ή το Είναι του Κόσμου είναι η Αγάπη, ή, αν δεν είναι, δεν μας ενδιαφέρει τι άλλο είναι.

 

Το τέλος αυτού του μυθιστορήματος

υπονοεί μια λέξη.

Αν τη βρείτε στείλτε την εδώ:

fd@ath.forthnet.gr

για να σας σταλεί η έντυπη έκδοσή του.

https://www.smashwords.com/books/view/296193

 

 

 

Από το θεατρικό:

«ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ»:

Απόσπασμα 169: (Διαβάζει η δημοσιογράφος και μετά ζητά τα σχόλια των θεατών, στα οποία απαντά μέσω ιντερνέτ ο συγγραφέας. Σχόλια των θεατών και απάντηση του συγγραφέα εντάσσονται στο έργο).

Υπάρχει ένα πελώριο υπαρξιακό (αλλά και θεολογικό) ερώτημα προς την Αιτία της Δημιουργίας, κυρίως αν αυτή δεν είναι το χωρίς σκοπό Τυχαίο: Προς τι; Γιατί η δημιουργία σαρκοφάγων όντων;