Απόσπασμα από το 16/χρονο (1999 – 2017)
Ηλεκτρονικό μου Ημερολόγιο:
11-01-2017
(599)
Η απάντησή μου στο αυτονόητο
ερώτημα των γηραιών φίλων μου ήταν: Ελπίζω (με μια τρεμάμενη, ετοιμόρροπη
ελπίδα) πως θα βρεθούμε ξανά, αγκαλιασμένοι αυτή τη φορά, στο Επέκεινα, ρωτώντας
την όποια Πνευματική οντότητα της Δημιουργίας αυτό: Γιατί η φονική αντιπαράθεση
των όντων. Ο πόνος, τα δάκρυα, το αίμα τους, η σταύρωση του Ανθρώπου. Γιατί
εκείνο το ελαφάκι (το όποιο ελαφάκι) έπρεπε να κατασπαραχτεί από κείνο το
σαρκοφάγο (το όποιο σαρκοφάγο). Κι αν η απάντηση δεν έρθει, ή είναι μια
διατύπωση συγγνώμης, να πούμε: Δεν πειράζει…