11/2/13 (362)
Άραγε τι μεταμορφώνει
μετά αυτό το υπέροχο ον σε θηρευτή των ομοίων του? Και μήπως ο αργότερα
θηρευτής κατά βάθος νοσταλγεί την αθωότητα της αρχής του? Μήπως η πορεία του
μέσα στους αιώνες καταλήξει στην ποιότητα της αφετηρίας του? Αν ναι, τότε για
ποιο σκοπό έζησαν, ζούμε, θα ζήσουν και οι επόμενοι το αίμα, τα δάκρυα, τον
πόνο της Ύπαρξης? Αυτά τα ερωτήματα (και πολλά άλλα) στοιχειοθετούν το Αίνιγμα
της Ύπαρξης, σκέφτομαι
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
