ΗΜΕΡΑ: 185η.
Τον παράδεισο πρέπει να
τον φαντάστηκαν οι κολασμένοι. Αν υπάρχει, θ’ ανήκει σ’ όλους. (Τί φρίκη! ακόμα
και στους δημίους μας). Όμως, μόνο εκείνοι πού έχουν την ανάμνηση της κόλασης,
θα τον νιώσουν για τέτοιον. Κι αυτή θα είναι η αιώνια τιμωρία των δολοφόνων
μας.
Έχω φτιάξει έναν
παράδεισο : Σ’ ένα τεράστιο ζεστό, ασφαλές καλύβι, εμείς οι κολασμένοι. Έξω η θέα
των μαρτυρίων πού ζήσαμε, ανήμπορη να περάσει τα τοιχώματα τού παραδείσου μας, ανίκανη
για μια επανάληψη.
Δεν θέλω, δεν θα καταλάβαινα άλλον παράδεισο.