Απόσπασμα 179 από το θεατρικό:

«ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ»:

 

Γράφω κάπου σ’ αυτό το 14/χρονο ημερολόγιό μου: Τελικά, όλα μας τα προβλήματα είναι ένα: Η εντελέχεια της αρχής. Και τώρα συμπληρώνω: Το δεύτερο σε σημασία πρόβλημά μας (παράγωγο βέβαια του πρώτου) είναι ο ηθικός νανισμός μας. Δεν μπορώ να δω ένα σημαντικό πρόβλημά μας που να μη ξε-κινά από αυτή την ηθική αναπηρία. Οι πόλεμοι; Οι αντιπαραθέσεις μας; Οι κοινωνικές ανισότητες; Η εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο; Το έγκλημα; Η αδιαφορία μας για τη μοναξιά, για το δίκιο του άλλου, το αίμα του; Η οικογένεια, η εκπαίδευση, η τέχνη προς το ξεπέρασμα αυτού του ηθικού νανισμού πρέπει να προσανατολίζονται. Γιατί οι όροι της ύπαρξης που μας έχουν παγιδεύσει σ’ αυτόν τον αιματηρό κόσμο, ευτυχώς περιέχουν και τη δυνατότητα να τους ξεπεράσουμε. Αυτοαναιρούνται. (Αυτό είναι η μέγιστη Ελπίδα μας).