Απόσπασμα από το
Ηλεκτρονικό μου Ημερολόγιο
(1999 – 2016)
(2.500 likes )
17-02-2016 (581)
Έγραφα στη σελίδα 45 και
46 της 1ης έκδοσης (1988) αλλά και στη σελίδα 33 της 3ης έκδοσης (2007) του
μυθιστορήματος: “Η ΕΣΧΑΤΗ ΑΝΑΡΧΙΑ” αυτά:
(Τ’ ατέρμονο του χωροχρόνου, αναμφίβολα, περιέχει τη
δυνατότητα ύπαρξης του απρόβλεπτου, του παράλογου, ακριβώς γιατί είναι
ατέρμονο, γιατί ο εαυτός του είναι, κυρίως, η προσωποποίηση του αντιλογικού,
του απρόβλεπτου. Καθαρά λογικό είναι μόνο το Μηδέν. Είναι παράλογη η ύπαρξη του
Κόσμου, γιατί αυτή η ύπαρξη προϋποθέτει τον απόλυτο παραλογισμό: την αυτοαιτία
της Ιδέας, ή της Ύλης.
(Πρόβλεψη: Θα
’ρθει καιρός που κάποιοι θα δουν αποτέλεσμα χωρίς αιτία, και θα βλέπουν σωστά.
Και άλλα παρόμοια...).
Πρόσφατα διάβασα πως η νέα θεωρία της
Κοσμολογίας (μέσω του κυρίου Νανόπουλου) ισχυρίζεται αυτό: «Το Μηδέν παρήγαγε
Ενέργεια, η Ενέργεια την ανόργανη Ύλη
και αυτή την οργανική Ύλη».
Και σκέφτηκα πως η ελληνική Ε.Φ. φαντάστηκε
κάτι που η Επιστήμη σκέφτηκε πολλά χρόνια αργότερα.
