2013-05-31 (388)
Γράφει στον «Επαναστατημένο Άνθρωπο»
ο Καμύ: “…Και με τη μεγαλύτερη προσπάθειά
του, το μόνο που μπορεί να καταφέρει ο άνθρωπος είναι να μειώσει αριθμητικά τη
δυστυχία του κόσμου”.
Κι εγώ
σκέφτομαι ξανά και ξανά αυτό: «Ναι αυτό είναι το πρωτεύον καθήκον του ανθρώπου,
αλλά το αμείωτο υπόλοιπο του πόνου της Ύπαρξης ποιος το χρεώνεται, το
απολαμβάνει(;) ποια ανάγκη εξυπηρετεί, ποια εξέγερση δημιουργεί; Ναι, είναι
ακατανόητος ο Δημιουργός του Κόσμου, ή ακατανόητα τα προσωπεία Του που βλέπουμε».
