θρύψαλα από...

Θρύψαλα από το:

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.

9 έντυπες εκδόσεις + 2 ηλεκτρονικές. (στο ΑΜΑΖΟΝ: http://www.amazon.com/Return-to-the-Future-ebook/dp/B009Y79N6M Και στο Smashwords:
https://www.smashwords.com/books/view/296193

(Ίσως το Αί­νιγ­μα του Κό­σμου να 'ναι έ­να αί­νιγ­μα και για τον ί­διο του τον ε­αυ­τό. Ήγουν, ό­χι μό­νο δε λύ­σα­με το Αί­νιγ­μα, αλ­λά ου­σια­στι­κά δεν το 'χου­με καν ο­ρί­σει).

=

Πέ­θαι­ναν για­τί πί­στευαν πως ο Πα­ρά­δει­σος του Κα­λού, εί­ναι για ό­λους ή για κα­νέ­να.

=

Οι κα­τοι­κη­μέ­νοι χώ­ροι του πλα­νή­τη26 με­τα­βλή­θη­καν σε μά­ζα κορ­μιών και μη­χα­νών, που σκορ­πού­σε και δε­χό­ταν θά­να­το. Μό­νο οι σταυ­ρω­μέ­νοι της Ου­το­πί­ας, προ­σπα­θού­σαν πε­θαί­νο­ντας σιω­πη­λά, να κρα­τή­σουν ό,τι εί­χε α­πο­μεί­νει α­πό την Α­γά­πη ζω­ντα­νό. Ε­κα­τομ­μύ­ρια σταυ­ρω­μέ­νοι πή­γαι­ναν για το «τε­τέ­λε­σται» χω­ρίς α­νά­στα­ση. Ε­κα­τομ­μύ­ρια ε­ξε­γερ­μέ­νων φο­νιά­δων, σκόρ­πι­ζαν τον θά­να­το, με κά­λυμ­μα την κα­τά­κτη­ση της η­δο­νής και με βα­θύ­τε­ρο λό­γο, την ε­πι­βε­βαί­ω­ση της ε­λευ­θε­ρί­ας τους, ε­νά­ντια στο ά­σκο­πο, ή σε ό­ποια α­λή­θεια κρυ­βό­ταν πί­σω α­πό τα φαι­νό­με­να. Αλ­λά το πράγ­μα φαι­νό­ταν να έ­χει την ί­δια ση­μα­σί­α που εί­χε κά­πο­τε μί­α μά­χη με­τα­ξύ δυο φυ­λών α­πό μερμήγκια.

=

Αν υ­πάρ­χει μί­α α­λή­θεια πί­σω α­πό κά­θε φαι­νό­με­νο, τό­τε εί­μα­στε σκλά­βοι αυ­τής της α­λή­θειας.

=

Το Μη­δέν, εί­χε, πριν την έ­ναρ­ξη του Χρό­νου, πο­θή­σει κά­ποιο πε­ριε­χό­με­νο. Η Ύλη έ­να α­ντί­κρι­σμα Ι­δε­ών. Το Τυ­χαί­ο έ­να σκο­πό. Το Χά­ος μί­α Τά­ξη. Η Ου­το­πί­α θα τους τα έ­δι­νε. Α­πό τον σταυ­ρό της ε­πά­νω θα τα έ­δι­νε. Α­κό­μα κι αν δεν τα 'χαν πο­θή­σει. Αν δεν ή­ταν α­να­γκαί­ο. Ναι, θα τα 'δι­νε ό­λα αυ­τά η Ου­το­πί­α, για­τί τώ­ρα ή­ξε­ρε πως ο Άνθρωπος έ­πρε­πε να γί­νει η Συ­νεί­δη­ση του Κό­σμου.

=