Απόσπασμα
από το 6ο βιβλίο της
ΥΠΑΡΞΙΑΚΗΣ
ΑΝΑΡΧΙΑΣ
«Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ»
(3 έντυπες εκδόσεις + 1 σε e-book)
Δεν έχω κανένα λόγο να προσχωρήσω σε μια
συνωμοσία που, ίσως, στόχευε σ’ επανάσταση για μια κοινωνική ανατροπή.
Αντίθετα, είχα ένα σημαντικό λόγο να μην επιθυμώ κάτι τέτοιο:
Τα 100.000 χρυσά που είχα μαζέψει,
κυριολεκτικά, με αίμα, στα τόσα χρόνια της «δουλειάς» μου, και που ήταν καιρός
να τ’ απολαύσω. Ο Γοργίας, υπήρξε μοναχικός κυνηγός και δεν είχε καμιά σχέση με
ομαδικά κυνήγια. Μετά, σιχαινόμουν τα ωραία κούφια συνθήματα, τους
ρομαντισμούς, τις ουτοπίες των αφελών επαναστατών, που μόνιμα, μονότονα,
χιλιάδες χρόνια τώρα, έδειχναν να ξεχνούν πως η ζωή κινείται μέσα στο πεδίο του
νόμου της δύναμης. Τα αιματηρά παιχνίδια των αλλαγών στους συσχετισμούς των
δυνάμεων, ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες, δε μ’ ενδιέφεραν. Μ’ αυτή τη
«φιλοσοφία» έζησα και δε μετάνιωσα. Είσαι, χωρίς να το διαλέξεις, θύμα ή θύτης.
Κυνηγός ή θήραμα. Κι αυτό υλοποιείται με χίλιους δυο τρόπους, σε χίλια επίπεδα.
Όλα τ’ άλλα είναι ψευτιές, ρομαντισμοί, ή αρρώστια του μυαλού. Απλές,
τετράγωνες κουβέντες που τίποτα δεν τις κλονίζει. Δίψα για δύναμη, για ηδονή,
για διάρκεια. Αυτό τα τρία, μεταμορφωμένα, καλύπτουν όλο το φάσμα της
ανθρώπινης ιστορίας. Όπως βλέπετε, έχει απόψεις ο Γοργίας.
