Απόσπασμα από το
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
(1999 – 2017)
(3.500 likes)
22 - 04 – 2017 (609)
Σκέφτομαι αυτό το παράδοξο, καιρό
τώρα: Υπάρχουν ανάμεσά μας άνθρωποι που ζώντας μαζί μας στις ίδιες κοινωνικές
και οικογενειακές συνθήκες, παρουσιάζουν μια καταπληκτική ικανότητα αφομοίωσης
και βιωματικής χρήσης του ηθικού δυναμικού που έχει δημιουργήσει ο ηθικός
πολιτισμός του ανθρώπου (μέσω των θρησκειών, της φιλοσοφίας, των τεχνών) στη διάρκεια της Ιστορίας του , που αν εμείς
οι υπόλοιποι τους μοιάζαμε, δεν θα υπήρχαν κλειδωμένα σπίτια, κλειστά παράθυρα,
αστυνομίες, δικαστήρια, φυλακές,
στρατοί, σπαθιά, βόμβες, σύνορα, φτώχεια, μοναξιά, αποξένωση, ανισότητα, φονικές
και άλλες μορφές αντιπαραθέσεων ανάμεσά μας, κυριαρχία του άδικου, της δύναμης.
Το αναμφισβήτητο αυτό γεγονός, πέρα από τα οντολογικά ερωτήματα που γεννά, για
μένα κυρίως λέει αυτό: Ο Άνθρωπος ποθεί, και μπορεί την Ηθική του ολοκλήρωση,
που έστω με μικρή ταχύτητα πραγματώνει.
