Εσχατη Αναρχια

 

Απόσπασμα

(Φυσικά, σ’ αυτά το επίπεδο του χρόνου, ούτε αυτά τα πρόσωπα θα γίνουν μνήμες οδυνηρές, χαρακιές πάνω στην ψυχή μου. Και μια και το ’φερε η κουβέντα, η ποινή του θανάτου για ποιο παράπτωμα επιβλήθηκε στα όντα; Για ποιο έγκλημά τους; Ποιος διάβολος τέλος πάντων δολοφονεί την ύπαρξη και μαζί της την αθωότητα που την αποτελεί; Ποιος αποχωρίζει τις υπάρξεις, πολυτεμαχίζει την καρδιά που τις ενώνει;

Είμαι κατάπληκτος από τον σαδισμό, ή τον μαζοχισμό, αν θέλετε, της πρώτης Αιτίας, ακόμα κι αν αυτή είναι το Τυχαίο).