Για να κρίνουμε τους κρίνοντες:

34^η άποψη:

Είπε (μεταξύ άλλων) ο  Νίκος Κατσινόπουλος

Στο Περιοδικό: «ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ» (2/87)

η νοσταλγία της ουτοπίας

Είναι δύσκολο να κατατάξεις τον Διαμαντή Φλωράκη στην αμιγή επιστημονική φαντασία, γιατί το έργο του είναι πιο ευρύ και πιο πλούσιο. Ο ίδιος ονομάζει τα έργα του «μυθιστορήματα εσχατολογικής ουτοπίας» και πιο κάτω μας εξηγεί τι εννοεί με τον όρο αυτό. Ωστόσο, δεν θα ήταν άτοπο να μιλήσουμε για το «φαινόμενο Φλωράκη». Γιατί ο Διαμαντής Φλωράκης, ένας από τους καλύτερους σήμερα Έλληνες συγγραφείς στο χώρο της προωθημένης λογοτεχνίας, συνδέει με εκπληκτικό τρόπο την υπαρξιακή αναζήτηση με την επιστημονική φαντασία, πολλές φορές μέσα από τη ροή μιας φαινομενικά απλής αστυνομικής ιστορίας. Αλλά αυτό δεν γίνεται τυχαία. Αν και ο άνθρωπος διψά για αθωότητα, οι ενέργειές του, σπασμωδικές και αβέβαιες, τον οδηγούν στο αίμα, τον πόνο, την ενοχή, την αγριότητα, το μίσος και τους άλλους εφιάλτες.

Γεννημένος στην Αθήνα, το 1935, ο Διαμαντής Φλωράκης έχει ασχοληθεί με τη φιλοσοφία και τον κινηματογράφο, ενώ μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν εκδότης του περιοδικού «Σκέψη και Τέχνη». Η λογοτεχνική προσφορά του συνοψίζεται σε δέκα βιβλία, από τα οποία, τα τελευταία έξι, είναι μυθιστορήματα ή νουβέλες εσχατολογικής ουτοπίας: Επιστροφή Στο Μέλλον (1973), Τα Πονοτρόνια Και Οι Αναρχικοί Του Απόλυτου (1975), Εισβολή Στο Αύριο (1978), Θέα Από Τα Χτισμένα Παράθυρα (1981)…

https://www.smashwords.com/profile/view/diamandisflorakis

 

Απόσπασμα από:

ΤΟ 15/χρονο (1999 – 2014)

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

ΕΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Ê

2014-07-12 (511)

? Σκέφτομαι: Όλα μας τα προβλήματα, όλη η αιματηρή ανθρώπινη Ιστορία, οφείλεται στο τεράστιο ηθικό μας έλλειμμα, το οποίο προκαλούν οι προδιαγραφές των ιδιοτήτων μας, τις οποίες όχι μόνο δεν θέσαμε εμείς, αλλά συνεχώς με κάποιες θρησκείες, φιλοσοφίες, την Τέχνη προσπαθούμε να εξαλείψουμε, ή έστω να αποδυναμώσουμε. (Δοτή ιδιότητα κι αυτή). Αθώοι υπήρξαμε όλοι, άγιοι και δολοφόνοι. Και είναι άδικο που αναλάβαμε την ευθύνη, την ενοχή της αιματηρής, όλο πόνο και δάκρυα ιστορίας μας. Αν ο Κόσμος δεν είναι παράγωγο του Τυχαίου και το Τυχαίο παράγωγο του Μηδενός, τότε γεννάται ένα πελώριο Γιατί, μια αιτία υπαρξιακής διαμαρτυρίας, εξέγερσης, αλλά και παροχής, από μέρους μας, μιας κατανόησης, ακόμα και συγνώμης σε ό,τι άλλο υπήρξε η Πρώτη Αιτία. Κι αυτό μπορεί να νοηματίσει τον χωρόχρονο που δείχνει απροσπέλαστος από ερμηνεία, κατώτερος από τα όποια ωραία μας όνειρα. Άδειος από Αγάπη. Γεμάτος από αντιπαράθεση, ακόμα και φονική, των γνωστών όντων.

https://www.smashwords.com/books/view/381261