Δείχνει άσχετο με το άρθρο του κυρίου Φύσσα,

http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7/12-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%81%CF%80%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CF%83%CE%BA%CE%AD%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1

αυτό το απόσπασμα από το

Προσωπικό μου Ημερολόγιο, αλλά ακράδαντα πιστεύω πως ταιριάζει ως σχόλιο σε όλη τη γκάμα των ανθρώπινων προβλημάτων…

2015-06-26 (559)

? Σκέφτομαι: Όχι, δεν είμαστε εμείς οι φονιάδες των ονείρων μας για Αγάπη, Αδελφοσύνη, Κατανόηση, Συγγνώμη, Αθωότητα. Το άλυτο, αιματηρό, Αίνιγμα της Ύπαρξης με την εντελέχεια των ιδιοτήτων της, ήταν. Ακόμα και οι «ένοχοι» ανάμεσά μας, αθώοι υπήρξαν. Κι αυτή η σκέψη είναι ο πυρήνας της Υπαρξιακής μας Αναρχίας, Εξέγερσης. Ειρήνης, της μεταξύ μας Αγάπης. Αλλά και της παροχής μας κατανόησης προς την όποια Πρώτη Αιτία…(Αυτή η πράξη είναι ισόθεη).