Η... περίληψή μου:

http://wiki.redworlds.gr/tiki-index.php?page=%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%82+%CE%A6%CE%BB%CF%89%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

απόσπασμα από το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο

2013-10-14 (431)

Ø Σκέφτομαι αυτή την άποψη του Σοπενχάουερ: «…Η ουσία του Εγώ συνίσταται στη θέληση για ζωή. Το να γνωρίζουμε ότι όλοι θα πεθάνουμε δεν έχει και μεγάλη σημασία. Το ένστικτο της επιβίωσης εκτός από αιώνιο και γενικό είναι τυφλό και παράλογο. Εκατομμύρια όντα, φυτά, ζώα, άνθρωποι ζουν μονάχα για να ζουν και να συνεχίσουν να ζουν».

Και λέω: Ναι, εκατομμύρια άνθρωποι ζουν, έζησαν έτσι. Κάποιοι όμως έζησαν και πέθαναν προσπαθώντας να κερδίσουν τον τίτλο του Ανθρώπου, δείχνοντάς μας έναν δρόμο. Τον ΔΡΟΜΟ μας.

Ο τίτλος ενός βιβλίου (από το 1973) που έγινε παγκόσμιο σλόγκαν.

http://www.smashwords.com/books/view/296193