είπαμε...

Είπαμε απανωτά αποσπάσματα…

«Ωραία. Πάμε τώρα πιο κάτω. Σε κάποιο άλλο σου βιβλίο περιγράφεις τις φοβερές επιπτώσεις που δημιουργεί η μαθηματική βεβαιότητα της ύπαρξης του Θεού πάνω στους ανθρώπους. Μιλάς για αισθή­ματα ενοχής, για κατάλυση της υπαρξιακής ελευθε­ρίας, για νοσταλγία του Τίποτα που προκαλεί η βεβαιότητα της ύπαρξης του Θεού και για κάποια άλλα πράγματα. Σωστά;».

«Πάντα».

κι αυτό...

Κι αυτό από τον «ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝΕ ΚΑΝΕΝΑΝ»

«Λοιπόν, σ’ ένα από τα βιβλία σου αναφέρεσαι στην ενοποιημένη δύναμη του πόνου των όντων, αλλά και της Ύλης, με την οποία, ένα μέρος των ανθρώπων εκείνης της μακρινής εποχής, ετοιμάζε­ται, με μία γιγάντια αναρχική εξέγερση, να καταλύσει τη Δημιουργία την οποία θεωρεί ως απορριπτέο έργο του Θεού. Σωστά τα λέω μέχρι εδώ;».

«Ναι, αλλά υπάρχει και συνέχεια...».
«Άσε τη συνέχεια. Έχουμε να κάνουμε μ’ ένα μεταφυσικά αναρχικό κείμενο, του οποίου ο αναρχι­σμός στρέφεται ενάντια στον Δημιουργό του Κό­σμου. Σωστά;».
«Σωστά».

η μεγαλύτερη βαθμολογία (4.80) μεταξύ 219 βιβλίων!

για το "RETURN TO THE FUTURE":

 

http://www.goodreads.com/review/list/8554025-antonis-stefaniotis?format=html&page=3&shelf=read&sort=date_added

ένα ¨σκοτεινό"...

Ένα «σκοτεινό» απόσπασμα από τον «ΑΛΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝΕ ΚΑΝΕΝΑΝ»

(Ο καθένας μας έχει παγιδεύσει τους άλλους μέσα στην ιστορία του, έχει παγιδευτεί μέσα στην ιστορία τους. Αλλά και η ιστορία όλων μας είναι παγιδευμένη μέσα στον σκοπό του γίγνεσθαι, έχει παγιδεύσει το γίγνεσθαι. Κοντολογίς, βιώνουμε την απόλυτη ισότητα μεταξύ της Δημιουργίας και των δημιουργημάτων της Ακόμα και στον πόνο, στο αίμα, στην κυριαρχία του Κακού. Να γιατί η μετα­φυσική εξέγερση είναι αδικαιολόγητη. Να ποιο εί­ναι το μεγαλείο του Θεού, ή η σκέψη της Ύλης, γενικά του Αναίτιου Τυχαίου).