ανοιχτο ηλεκτρονικο ημερολογιο ενος συγγραφεα

σκεψεις...

Ετικέτες

Ο (1) τι δεν... (1)

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ
 ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
 ΕΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ (873 likes)
2014-12-07 (540)
? έγραφα στο 539 ποστ αυτά: Ο Στίβεν Χόκινγκ σε χθεσινή συνέντευξή του, -γράφει η σημερινή (3/12/14) ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ- λέει πως: «Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να αποτελέσει το τέλος του ανθρώπινου είδους».
Και σκέφτομαι αυτά: Σε αντίθεση με τη δυστοπική πρόβλεψη του Χόκινγκ, 41 χρόνια πριν στο μυθιστόρημα ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ περιέγραφα μηχανικά όντα τεχνητής νοημοσύνης που αυτοεξελίσσονταν όχι μόνο νοητικά αλλά και ηθικά, αποκτώντας αίσθημα Δικαιοσύνης, με το οποίο τελικά  έσωσαν Ηθικά την έννοια Άνθρωπος. Πρόσφατα σκέφτηκα μια νουβέλα στην οποία τα μηχανικά όντα κατακτούν και την αγιότητα της Αγάπης, οπότε… οπότε ας προτρέψω τους αναγνώστες αυτού του ποστ να ενεργοποιήσουν τη φαντασία τους.
Και σήμερα προσθέτω την τεχνητή Φαντασία, και την τεχνητή   Ενόραση που αναφέρω, καθώς και τους πολλαπλασιαστές αυτών, στο 5ο βιβλίο της 11/λογίας της Υπαρξιακής Αναρχίας (28 χρόνια πριν)  όπου:  γ: Όταν μία πρωτόγονη, ξεχασμένη «αρρώστια», ο έρωτας προσβάλλει τον πολίτη Ροβύρο και την πολίτιδα Βάρτα, τότε ο σκεφτόμενος Ηλεκτρονικός Υπολογιστής που διευθύνει τα πάντα στο Παγκόσμιο Ηλεκτρονικό Κράτος, αρχίζει μία τρομερή, εξαντλητική πορεία μέσα στην «έρημο» που τον έριξε το ερωτηματικό της ακατανόητης, αντιλογικής εκείνης αρρώστιας που, ίσως, είναι το «Ίχνος της Αιτίας του Κόσμου». Τα κυκλώματα της τεχνητής ευφυΐας του Η/Υ,  που στο μεταξύ έχουν κατακτήσει όλη τη συμπαντική μάζα, βγάζοντας μια μια τις Μάσκες των αληθειών του Γίγνεσθαι, , φτάνει και σε μια τελευταία που δείχνει να είναι μια από τις άπειρες «Μάσκες» του Θεού.
Σε αντίθεση λοιπόν με τον δυστοπικό Χόκινγκ, φαντάζομαι την τεχνητή νοημοσύνη ως το μέσο, εκτός των πολλών άλλων, και ως σύντροφο ανακάλυψης της έσχατης Αλήθειας για τον Άνθρωπο.
 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ
 ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
 ΕΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ (873 likes)
 23/5/2002 (150)
 Διάβασα πως σε πόλεις της Βραζιλίας, της Νότιας Αφρικής χτίζονται συγκροτήματα πολυκατοικιών με υψηλά τείχη, ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα, τάφρους, ηλεκτρονικά συστήματα ασφαλείας, τα οποία είναι επανδρωμένα με φρουρούς ειδικά εκπαιδευμένους για τη φύλαξη τέτοιων χώρων. Πρόκειται για μικροσκοπικές πόλεις, κρατίδια πλουσίων πολιτών που προκειμένου να προφυλάξουν τις ζωές και τις περιουσίες τους, οχυρώνονται στα σύγχρονα κάστρα, όπως παλαιότερα οι βασιλιάδες και οι ευγενείς.
Η είδηση αυτή με έκανε να σκεφτώ αυτό: Πράγματι, η ιστορία δεν διδάσκει. Όλοι εκείνοι οι τρομοκρατημένοι έγκλειστοι ελπίζουν πως δεν είναι οι τελευταίοι βασιλιάδες, ευγενείς όπως εκείνοι που χάθηκαν μαζί με τα κάστρα τους. Όμως, κάποτε κάποιοι σίγουρα θα διαψευστούν. Κάποιος πρέπει να τους πει ότι η κοινωνική αλληλεγγύη κοστίζει φτηνότερα. Ιδιαίτερα σε αίμα και πόνο.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ
 ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
 ΕΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ (873 likes)
28/6/ (288)

? Γράφω κάπου: «Είμαστε τα ίχνη που αφήνουμε στις ψυχές και στις μνήμες των άλλων».
Και αναρωτιέμαι: Ποιο είναι το κυρίαρχο ίχνος που άφησαν στις ψυχές και στις μνήμες όλων μας όσοι προηγήθηκαν; Κοντολογίς, ποιο είναι το κυρίαρχο ίχνος της ιστορίας μέσα μας; Ποιο ίχνος αφήνουμε στους επόμενους που έρχονται;