Απόσπασμα από το 11ο βιβλίο της Υπαρξιακής Αναρχίας/Εσχατολογικής
Ουτοπίας:
…………………………………………………………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………
Αλλά ας πάω στο κουφό που πέταξε η γυναίκα μου:
«Βρίσκω πιο λογική την αυτοαιτία του Θεού, από την αυτοαιτία της Ύλης. Γιατί η
αυτοαιτία της Ύλης προϋποθέτει άπειρες μη ορθολογικές παραδοχές. Και ιδού
μερικές: Το χωρίς νου, βούληση, επιθυμία, σχεδιασμό Τυχαίο κατασκεύασε όλες
εκείνες τις εν δυνάμει ιδιότητες, την εντελέχεια δηλαδή, οι οποίες κάτω από
τυχαίες αλληλοεπιδράσεις δημιούργησαν ό,τι βλέπουμε: φυσικούς νόμους, έλλογα
όντα κάποια από τα οποία σκέφτηκαν περί της Ουσίας, του σκοπού, της εξέλιξης,
της κατάληξης και των ιδιοτήτων του σύμπαντος Κόσμου. Ήγουν, η σκέψη είναι
παράγωγο της μη σκέψης, οι φυσικοί νόμοι παράγωγα του τυχαίου. Και το χωρίς νου
τυχαίο σοφότερο από ένα άπειρο πνεύμα!! Τόσο ορθολογικός είναι ορθολογισμός της
υλιστικής ερμηνείας της ύπαρξης του Κόσμου, των όντων!!».
«Εκτός κι αν το Μηδέν (η μόνη απόλυτα λογικά εκδοχή, ο μη Κόσμος δηλαδή) θα ήταν δυνατό να παράξει τον Θεό, ή το κάτι του Κόσμου», πετάω με τη σειρά μου το δικό μου κουφό.
«Εκτός κι αν το Μηδέν (η μόνη απόλυτα λογικά εκδοχή, ο μη Κόσμος δηλαδή) θα ήταν δυνατό να παράξει τον Θεό, ή το κάτι του Κόσμου», πετάω με τη σειρά μου το δικό μου κουφό.
