από το 3^ο βιβλίο της

11/λογίας της Υπαρξιακής Αναρχίας/Εσχατολογικής Ουτοπίας

ΘΕΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΤΙΣΜΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ

(2 έντυπες εκδόσεις + 1 σε e-book)

Είμαστε όλοι δεμένοι μεταξύ μας με αόρατα δεσμά. Η κάθε ατομικότητα έχει στον λαιμό της περασμένο τον κοινό βρόγχο του είδους. Πράγμα που στο βάθος του το βρίσκω δίκαιο. Δεν πρέπει να ’ναι διαφορετικά. Κι ας με βολεύει το αντίθετο, σε πρώτη ματιά. Όπου κι αν κρυφτείς, σ’ έρημο, σε βουνό, σ' ερημο­νήσι, στα έγκατα της ψυχής σου, οι άλλοι είναι μέσα σου, στον βαθμό που κι εσύ εισχωρείς σε αυτούς. Κι αυτό είναι το μέσο, η δυνατότητα για την πραγμάτωση ενός "άλλου" οράματος ζωής. Άρα, έχω ήδη μπολιάσει τον κόσμο με το δικό μου όνειρο. Ήδη, λοιπόν, αντιστέκομαι στη δίνη της αβύσσου. Συμμετέχω.

Και μια κριτική για το βιβλίο από τα χρόνια αθωότητας της κριτικής, τότε που ο κύριος σκοπός της ήταν η ανάδειξη του σημαντικού έργου…:

 http://invenio.lib.auth.gr/record/65474/files/npa-2006-36099.pdf