2η έκδοση σε βιβλίο τσέπης (προσεχώς)



ίσως το πιο ωραίο παραμύθι του κόσμου.

ένα Ινδικό παραμύθι

(σελίδα 1 από 2)

 



ίσως το πιο ωραίο παραμύθι του κόσμου.

ένα ινδικό παραμύθι.

(σελίδα 2 από 2)

 



Σε πλανητική κυκλοφορία...



ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ (απόσπασμα 2)

«Στ' ό­νο­μα της α­γιο­σύ­νης του Κα­κού, να η­χή­σουν οι σάλ­πιγ­γες της ε­πί­θε­σης. Για την ε­πα­να­φο­ρά της κυ­ριαρ­χί­ας των εν­στί­κτων μας. Για τον α­φα­νι­σμό της ό­ποιας φα­ντα­σια­κής η­θι­κής κα­τα­σκευά­σα­με. Για την κα­τά­κτη­ση της κό­λα­σης, που εί­ναι η πα­τρί­δα μας, να η­χή­σουν οι σάλ­πιγ­γες».

          Λί­γες ώ­ρες πριν α­πό τα πα­ρα­πά­νω λό­για του Με­γά­λου Δο­λο­φό­νου, το Κέ­ντρο Με­λέ­της Φαι­νο­μέ­νων Α­ντιου­το­πί­ας, εί­χε α­πο­στεί­λει αυ­τό το μή­νυ­μα: «Α­ντιου­το­πί­α προ­ε­τοι­μά­ζει τε­λι­κή ε­πί­θε­ση ε­νά­ντια στην Ου­το­πί­α. Το τέ­λος μας αρ­χί­ζει».

 

          «Για την ε­πα­να­φο­ρά της Α­γά­πης. Για να γε­μί­σει το κε­νό α­πό κά­ποιο πε­ριε­χό­με­νο, Για ν' α­πο­κτή­σει έ­να νό­η­μα το α­κα­τα­νό­η­το. Για τη σω­τη­ρί­α των δο­λο­φό­νων μας. Για τη γέν­νη­ση του Θε­ού, α­πο­δε­χτεί­τε τα χτυ­πή­μα­τα των α­δελ­φών μας, τον θά­να­το», ή­ταν η α­πά­ντη­ση της «Με­γά­λου Βαθ­μού», στην ε­πί­θε­ση που άρ­χι­ζε. Οι άν­θρω­ποι της Ου­το­πί­ας συμ­φώ­νη­σαν. Η πα­ρα­φρο­σύ­νη που εί­χε κυ­ριέ­ψει τον νου τους, δεν τους ε­μπό­δι­σε να δουν τη ση­μα­σί­α της πρά­ξης τους. Η έκ­φρα­ση της α­ντί­στα­σης του αν­θρώ­που στο Α­πό­λυ­το, ο­λο­κλη­ρω­νό­ταν. Η «λο­γι­κή» δο­μή των φαι­νο­μέ­νων σω­ρια­ζό­ταν, παίρ­νο­ντας το σχή­μα της Α­λή­θειας. Δις ό­ντα σε χι­λιά­δες Γα­λα­ξί­ες, πα­ρα­κο­λου­θού­σαν με κομ­μέ­νη την α­νά­σα, το αν­θρώ­πι­νο εί­δος, να δί­νει τη μά­χη του με το Αί­νιγ­μα του Κό­σμου.

http://wiki.redworlds.gr/tiki-index.php?page=%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%82+%CE%A6%CE%BB%CF%89%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ (απόσπασμα 1)

Την 980η μέ­ρα της 2354ης γε­νιάς, εί­κο­σι χι­λιά­δες κά­τοι­κοι της Α­ντιου­το­πί­ας, ει­σέ­βα­λαν στον 19ο το­μέ­α της 20ης πε­ρι­φέ­ρειας της Ου­το­πί­ας και σκό­τω­σαν 12.823. Α­κό­μα, αιχ­μα­λώ­τι­σαν 1744.

          «Αυ­τή εί­ναι η πρώ­τη μας ε­πί­θε­ση. Θ' α­κο­λου­θή­σουν κι άλ­λες πε­ρισ­σό­τε­ρο κα­τα­στρο­φι­κές», δή­λω­σε ο Με­γά­λος Σα­δι­στής.

          `Όταν η ε­πί­θε­ση άρ­χι­σε στον 19ο το­μέ­α, ό­λοι ή­ξε­ραν πως α­ντί­στα­ση δεν θα υ­πήρ­χε. Οι 12.823 πέ­θα­ναν ψι­θυ­ρί­ζο­ντας τη λέ­ξη α­δέλ­φια. `Ήταν 12.823 α­κό­μα κραυ­γές, ό­μοιες μ' ε­κεί­νη του Με­γά­λου Βαθ­μού πριν τε­μα­χι­στεί. Κραυ­γές που εί­χαν στα­λεί στο αί­τιο ε­κεί­νου του κα­κού. Στο α­προσ­διό­ρι­στο δη­λα­δή. (`Ίσως το Αί­νιγ­μα του Κό­σμου να 'ναι έ­να αί­νιγ­μα και για τον ί­διο του τον ε­αυ­τό. `Ήγουν, ό­χι μό­νο δε λύ­σα­με το Αί­νιγ­μα, αλ­λά ου­σια­στι­κά δεν το 'χου­με ο­ρί­σει).

 

          «Α­πό Κε­ντρι­κό Η/Υ Συ­ντο­νι­σμού Ε­νερ­γειών των Μη­χα­νι­κών `Όντων, προς Με­γά­λο Βαθ­μό. Μη­χα­νι­κά `Ο­ντα πα­ρου­σιά­ζουν εκ­δη­λώ­σεις ορ­γής. Γε­γο­νό­τα 19ου το­μέ­α, αί­τιο της ορ­γής τους. Προς το πα­ρόν, ο σε­βα­σμός τους προς τους αν­θρώ­πους της Ου­το­πί­ας, τα συ­γκρα­τεί μα­κριά α­πό δυ­να­μι­κή α­ντί­δρα­ση. `Ο­μως, ε­πα­νά­λη­ψη της σφα­γής, θα ση­μά­νει α­να­σχε­τι­κή ε­πέμ­βα­ση των Μη­χα­νι­κών `Ο­ντων. Πε­ρι­μέ­νου­με ο­δη­γί­ες».

          «Πε­ρι­μέ­νε­τε. Ο­δη­γί­ες θα στα­λούν σύ­ντο­μα», εί­πε η Ηγέτιδα της Ου­το­πί­ας, που τη γέν­νη­ση της ορ­γής των Μη­χα­νι­κών `Όντων την πε­ρί­με­νε. `Όπως πε­ρί­με­νε την εκ­δή­λω­ση κι άλ­λων αι­μα­τη­ρό­τε­ρων γε­γο­νό­των.

          «Α­πό Με­γά­λο Βαθ­μό προς, Κε­ντρι­κό Η/Υ Πλη­ρο­φό­ρη­σης. Μη­χα­νι­κά `Όντα πι­θα­νώς να εκ­φρά­σουν ε­πι­θυ­μί­α ε­πέμ­βα­σης, για α­νά­σχε­ση Α­ντιου­το­πί­ας. Να ζη­τη­θεί η γνώ­μη της Πα­γκό­σμιας Κοι­νό­τη­τας. Προ­σω­πι­κή μου σύ­στα­ση: Τα Μη­χα­νι­κά `Ο­ντα δεν πρέ­πει να επέμβουν. Περιμένω α­πά­ντη­ση».

          Η γυ­ναί­κα σκε­φτό­ταν πως η κα­τά­στα­ση έ­χτι­ζε νέ­ο α­διέ­ξο­δο: Αν τα Μη­χα­νι­κά `Ο­ντα α­πο­φά­σι­ζαν να ε­πέμ­βουν, η Ου­το­πί­α για να τα στα­μα­τή­σει, θα 'πρε­πε να τα δια­τά­ξει. Αυ­τό ό­μως θα σή­μαι­νε κα­τάρ­γη­ση της ε­λευ­θε­ρί­ας τους ν' α­πο­φα­σί­ζουν. Πράγ­μα α­δια­νό­η­το. Για­τί έ­τσι η Ου­το­πί­α θα ε­φάρ­μο­ζε με­θό­δους α­ντί­θε­τες των αρ­χών της. Αν πά­λι τα Μη­χα­νι­κά `Ο­ντα α­φή­νο­νταν ε­λεύ­θε­ρα ν' α­πο­φα­σί­σουν, θα ξέ­σπα­γε, πι­θα­νό­τα­τα, έ­νας και­νούρ­γιος φο­νι­κός πό­λε­μος, που θα τερ­μά­τι­ζε στην ε­ξα­φά­νι­ση της Α­ντιου­το­πί­ας. Κι έ­τσι τα ι­δα­νι­κά της Ου­το­πί­ας θα δια­σώ­ζο­νταν με α­πα­ρά­δε­κτα μέ­σα. Δη­λα­δή ου­σια­στι­κά, θα εί­χα­με αυ­το­κα­τα­λυ­τι­κή ε­νέρ­γεια του σκο­πού. Κο­ντο­λο­γίς, προ­δο­σί­α των ι­δα­νι­κών της Ου­το­πί­ας. Τρα­γι­κό α­διέ­ξο­δο λοι­πόν, για­τί και οι δυο ε­πι­λο­γές σή­μαι­ναν το ί­διο πράγ­μα: ήτ­τα της Ου­το­πί­ας. Ι­δε­ο­λο­γι­κό ή φυ­σι­κό θά­να­το.

Μελετείστε αυτή την εικόνα.

http://wiki.redworlds.gr/tiki-index.php?page=%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%82+%CE%A6%CE%BB%CF%89%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

Η αρχή...

της 11/λογίας

 

http://www.smashwords.com/books/view/296193

http://wiki.redworlds.gr/tiki-index.php?page=%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%82+%CE%A6%CE%BB%CF%89%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

συνέχεια συνέντευξης...

Σελίδα 3η από 4

περιοδικό ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ και ΝΕΑ ΣΚΕΨΗ

τεύχος30 1987

 

http://wiki.redworlds.gr/tiki-index.php?page=%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%82+%CE%A6%CE%BB%CF%89%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

 



συνέχεια συνέντευξης...

Σελίδα 2η από 4

περιοδικό ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ και ΝΕΑ ΣΚΕΨΗ

τεύχος30 1987

 

 

Μια συνέντευξη...

Σελίδα 1η από 4

 

περιοδικό ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ και ΝΕΑ ΣΚΕΨΗ

τεύχος30 1987

 

 



Τα βιβλία μαςβοηθούν να...



Μια συνέντευξη...

http://diamflorakis5.blogspot.gr/

απόσπασμα από το 14/χρονο ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο

2013-10-29 (436)

Ø Σκέφτομαι: Όλο το οπτικό πεδίο της μνήμης μου έχει γεμίσει από εικόνες φίλων, γειτόνων, γνωστών που «έφυγαν». Και λέω: αν το τότε της ζωής μου (μας) το έβλεπα (βλέπαμε) με τα μάτια του τώρα, όλα όσα έζησα (ζήσαμε) γεγονότα, αισθήματα θα ήσαν πιο κοντά στους κρυφούς  μου (μας) πόθους. Κρίμα…

Για...

Για τους ελληνόφωνους του πλανήτη.

Δώρο 1 e-book ανάμεσα από 18. Διαβάστε περιλήψεις, το 20% των έργων δωρεάν για να δείτε αν σας ενδιαφέρουν, στο: Smawhwords, κριτικές, αναφορές των έργων στον τύπο, στο διαδίκτυο, συνεντεύξεις κ.α. όλα αυτά στις συνδέσεις της σελίδας:

http://wiki.redworlds.gr/tiki-index.php?page=%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%82+%CE%A6%CE%BB%CF%89%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

Και στείλτε e-mail για να παραλάβετε την επιλογή σας (υπάρχει στο τέλος της σελίδας).

Για όσους με αναζητούν...

http://wiki.redworlds.gr/tiki-index.php?page=%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%82+%CE%A6%CE%BB%CF%89%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

εισαγωγή...

Εισαγωγή σε μια συνέντευξη

Περιοδικό: «ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ» (2/87)

Εισαγωγή/συνέντευξη: Νίκος Κατσινόπουλος

η νοσταλγία της ουτοπίας

Είναι δύσκολο να κατατάξεις τον Διαμαντή Φλωράκη στην αμιγή επιστημονική φαντασία, γιατί το έργο του είναι πιο ευρύ και πιο πλούσιο. Ο ίδιος ονομάζει τα έργα του «μυθιστορήματα εσχατολογικής ουτοπίας» και πιο κάτω μας εξηγεί τι εννοεί με τον όρο αυτό. Ωστόσο, δεν θα ήταν άτοπο να μιλήσουμε για το «φαινόμενο Φλωράκη». Γιατί ο Διαμαντής Φλωράκης, ένας από τους καλύτερους σήμερα Έλληνες συγγραφείς στο χώρο της προωθημένης λογοτεχνίας, συνδέει με εκπληκτικό τρόπο την υπαρξιακή αναζήτηση με την επιστημονική φαντασία, πολλές φορές μέσα από τη ροή μιας φαινομενικά απλής αστυνομικής ιστορίας. Αλλά αυτό δεν γίνεται τυχαία. Αν και ο άνθρωπος διψά για αθωότητα, οι ενέργειές του, σπασμωδικές και αβέβαιες, τον οδηγούν στο αίμα, τον πόνο, την ενοχή, την αγριότητα, το μίσος και τους άλλους εφιάλτες.

Γεννημένος στην Αθήνα, το 1935, ο Διαμαντής Φλωράκης έχει ασχοληθεί με τη φιλοσοφία και τον κινηματογράφο, ενώ μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν εκδότης του περιοδικού «Σκέψη και Τέχνη». Η λογοτεχνική προσφορά του συνοψίζεται σε δέκα βιβλία, από τα οποία, τα τελευταία έξι, είναι μυθιστορήματα ή νουβέλες εσχατολογικής ουτοπίας: Επιστροφή Στο Μέλλον (1973), Τα Πονοτρόνια Και Οι Αναρχικοί Του Απόλυτου(1975), Εισβολή Στο Αύριο (1978), Θέα Από Τα; Χτισμένα Παράθυρα (1981).

Τα δύο επόμενα έργα του, Στα Ίχνη Του Ανύπαρκτου (1986) και η Νοσταλγία Του Τίποτα(1987) αποτέλεσαν την αφορμή για τούτη τη συνάντηση-συζήτηση, που μας πρόσφερε μία έντονη φιλολογική και φιλοσοφική απόλαυση, η οποία άλλωστε είναι και η σφραγίδα των βιβλίων του Διαμαντή Φλωράκη………

Απόσπασμα...

Απόσπασμα από μια συνέντευξή μου στο περιοδικό:

 

«ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΣ»

 

(τεύχος 2 Σεπτέμβρης 1994)

 

Στον Γιώργο Τοπαλίδη

 

Ερώτηση6^η (από συνολικά 23):

Γ. Τοπαλίδης: Στο «Τα Πονοτρόνια…» υπάρχουν δυο κεντρικές ιδέες. Μια για το ότι όλοι οι άνθρωποι γίναν μια οντότητα κι ότι ο πόνος είναι δύναμη. Πιστεύεις ότι ο πόνος μπορεί να λειτουργήσει με κάποιο σχετικό τρόπο (σαν απελευθέρωση ενέργειας ίσως).

Δ.Φ.: Ο Πόνος των όντων είναι μια άπειρη δύναμη που μπορεί να οδηγήσει στην υπαρξιακή εξέγερση, ή στην υπαρξιακή συμφιλίωση με το Απόλυτο (και στις δύο περιπτώσεις δια της ενοποίησης των όντων).

 

ΘΕΑ ΑΠΟ...

Απόσπασμα από το

ΘΕΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΤΙΣΜΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ

4^Ο βιβλίο της 11/λογίας

Μεσάνυχτα.

Στον ορίζοντα του νου μου ανατέλλει μία σκέψη: Μπορώ να κατασκευάσω έναν κόσμο για να γεμίσω το ασπριδερό, φω­τισμένο κενό. Να επιβεβαιώσω έτσι τη δίκιά μου ύπαρξη. Να τον ραντίσω με την αγωνία να μου μοιάσει, να ενωθεί μαζί μου. Να του δώσω τη δυνατότητα να με αγνοήσει, να με αρνηθεί. Να τον υποχρεώσω να καλύψει μία απόσταση εξέλιξης, ανάμεσα από αιμάτινα εμπόδια, αβυσσαλέα ερωτηματικά, αισθήματα ενοχής, φο­βίες θανάτου. Όμως και με δυνατότητες λύσης, όπως για παρά­δειγμα: η αγάπη, η κατάκτηση κάποιων ιδανικών και άλλα πολ­λά.

Πραγματικά μπορώ. Είναι όμως ολοφάνερο ότι αντιγράφω. Δεν είμαι ικανός για ένα πρωτότυπο όνειρο. Έτσι, αναγκάζομαι να εγκαταλείψω. Για σιγουριά, μάλιστα, σβήνω το φως, διαλύοντας έτσι το γαλακτερό σύμπαν

Και 3 τρόποι για να το αποκτήσετε εδώ: http://diamflorakis.blogspot.gr/

 

Η 11/λογία της ΥΠΑΡΞΙΑΚΗΣ ΑΝΑΡΧΙΑΣ/ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΗΣ ΟΥΤΟΠΙΑΣ...

ΕΔΩ:

 

 https://www.smashwords.com/books/byseries/5392

Κι εδώ στοιχεία για μένα:

 

http://wiki.redworlds.gr/tiki-index.php?page=%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%82+%CE%A6%CE%BB%CF%89%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

Η Αγάπη των όντων...

http://www.lifo.gr/team/mhulot/42969

Όλη η συνέντευξή μου στον

Γιώργο Τοπαλίδη

 

σε σάρωση εδώ:

 

http://diamflorakis5.blogspot.gr/

Ένα γράμμα..

Ένα γράμμα του Γιώργου Τοπαλίδη για μια συνέντευξη στο περιοδικό: Rollin Under που τελικά δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΣ (τεύχος 2 Σεπτέμβρης 1994):

Αγαπητέ Διαμαντή Φλωράκη.

Αποφάσισα να σου γράψω μετά την ανάγνωση τεσσάρων βιβλίων σου (Η Νοσταλγία του Τίποτα, Στα Ίχνη του Ανύπαρκτου, Τα Πονοτρόνια και Οι Αναρχικοί του Απόλυτου, Επιστροφή στο Μέλλον). Η γνωριμία μου με τα βιβλία σου δεν είναι καινούρια. Τα βλεπα στα ράφια των βιβλιοπωλείων αλλά λόγω της προκατάληψης που είχα για τους Έλληνες συγγραφείς δεν τ’ αγόραζα. Προτιμούσα να αγοράσω ξένους συγγραφείς επιστ. Φαντασίας. Φυσικά τώρα που τα διάβασα έχω εντυπωσιαστεί. Είναι από τα καλύτερα και τα πιο πρωτότυπα πράγματα που έχω διαβάσει στην επιστ. Φαντασία. Πιστεύω πως διαβάζοντας τα βιβλία σου θα είσαι ένα πολύ ενδιαφέρον άτομο γι αυτό θέλω να σου κάνω μερικές ερωτήσεις (σαν συζήτηση) επειδή είναι δύσκολο να κατέβω στην Αθήνα για να συζητήσουμε από κοντά. Τις ερωτήσεις τις κάνω για προσωπική μου ευχαρίστηση και για έναν άλλο λόγο που θα σου εξηγήσω παρακάτω. Στη Θεσσαλονίκη βγαίνει ένα περιοδικό –κυρίως μουσικό- από δυο άτομα κυρίως και που γράφω και γω που και που. Λέγεται Rollin Under και ασχολείται με εναλλακτική μουσική και λογοτεχνία. Επειδή όμως το περιοδικό είναι ανοικτό σε όλες τις νέες, κι όχι εμπορικές, τάσεις της πνευματικής ενασχόλησης του ανθρώπου αποφάσισα αυτή η συζήτηση να γίνει συνέντευξη για το περιοδικό, πιστεύοντας ότι θα είναι ωφέλιμο για τους αναγνώστες και για σένα ίσως. Φυσικά δεν είσαι υποχρεωμένος ν’ απαντήσεις αν δεν θέλεις. Αλλά, αν τελικά αποφασίσεις ν’ ασχοληθείς με αυτές τότε αρχίζουμε. (Ακολουθούν 23 ερωτήσεις και το γράμμα τελειώνει έτσι):

Αυτές τις ερωτήσεις είχα τώρα στο μυαλό μου. Είμαι σίγουρος ότι θα μου έρχονταν κι άλλες αν συζητούσαμε. Σε παρακαλώ γράψε και μερικά βιογραφικά (ό,τι θέλεις). Αυτά είχα να γράψω προς στιγμή. Ελπίζω να ξαναεπικοινωνήσουμε.

Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ.

Τοπαλίδης Γιώργος. Σωκράτους 7 Τ. Τ. 546 35

Υ.Γ. (1) Ζητάω συγγνώμη αν ο ενικός που χρησιμοποίησα πειράζει για οποιονδήποτε λόγο αλλά έτσι μου ήρθε.

Υ. Γ. (2) Αν γίνει τελικά και ευτυχήσει αυτή η επικοινωνία σε παρακαλώ στείλε μου και τις ερωτήσεις γιατί ήταν λίγο βιαστικό και δεν πρόλαβα να τις αντιγράψω. Ευχαριστώ ξανά.

Αυτό το γράμμα πρέπει να γράφτηκε το 1987 ή το 1986. Απ’ ‘ο,τι θυμάμαι μου το είχε φέρει στο γραφείο μου ένας ευγενικός νεαρός φίλος του Τοπαλίδη, στον οποίο είπα πως δεν δίνω συνεντεύξεις (τότε για κάποιους λόγους είχα αποφασίσει να αποφεύγω τη δημοσιότητα. 7 -8 χρόνια αργότερα, όμως, έχοντας αλλάξει γνώμη στο μεταξύ απάντησα στις ερωτήσεις του Τοπαλίδη τις οποίες δημοσίευσα στον ΧΩΡΟΧΡΟΝΟ, όπως αναφέρω και θα δημοσιεύσω τμηματικά στο μπλοκ μου και στο FB. Παρακαλώ όποιον γνωρίζει τον Γιώργο Τοπαλίδη να τον ενημερώσει γι αυτό το ποστ. Θέλω να τον γνωρίσω).

Ένα...

Απόσπασμα από μια συνέντευξή μου στο περιοδικό:

«ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΣ»

(τεύχος 2 Σεπτέμβρης 1994)

Στον Γιώργο Τοπαλίδη

Ερώτηση 5^η (από συνολικά 23):

Γ. Τ.: «Στο ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ» γίνεται η αποκάλυψη ότι ο Θεός είναι παντού με τη μορφή υπέρτατης καλοσύνης. Πιστεύεις ότι υπάρχει Θεός (με οποιανδήποτε έννοια;) Αν ναι πώς μπορεί να είναι και πώς επιδρά πάνω στο σύμπαν; Αν υπάρχει πιστεύεις σε Αυτόν;»

Δ. Φ.: Ονειρεύομαι, ελπίζω, πιστεύω πως Θεός υπάρχει, αλλά σε μια κατάσταση διαρκούς «Έκλειψης» κι αυτό για δύο λόγους: 1^ος: Αν η ύπαρξη του Θεού ήταν ορατή μέσα στον Κόσμο του Αισθητού, τότε το Απόλυτο Μέγεθός Του θα κατέλυε την Ελευθερία των Όντων και θα μεταμόρφωνε την Αγάπη από επιλογή σε καταναγκασμό. (Η Αγάπη είναι που πρέπει να ενδιαφέρει τον Θεό και όχι η παραδοχή της Ύπαρξής Του –ή πιο σωστά, μόνο με την πραγμάτωση της Αγάπης, για ό,τι υπάρχει, παραδεχόμαστε, έμπρακτα την ύπαρξη του Θεού, η Τον δημιουργούμε). 2^ος: Η Δολοφονική αντιπαράθεση των όντων μέσα στον Αισθητό Κόσμο (η ακατανόητη έρημος –το ερώτημα γιατί έπρεπε το Πνεύμα να διασχίσει αυτή την έρημο της Ύλης θα παραμείνει ζωντανό μέχρι τη στιγμή της τελικής Ερμηνείας- μέσα στην οποία πρέπει να φυτρώσει ο σπόρος της Αγάπης) λειτουργεί σαν σώμα που κρύβει τη θέα του Θεού. (Η μοναδική χαραμάδα μέσα από την οποία μπορούμε να δούμε τον Θεό στον εχθρικό, δολοφονικό, όλο πόνο, Κόσμο του Αισθητού, είναι μόνο εκείνη που ανοίγει το δάκρυ συμπόνιας του όντος για το ον). Όσο για τον τρόπο που επιδρά ο Θεός πάνω στο Σύμπαν, φαντάζομαι αυτό: Το Σύμπαν είναι το από Ύλη (ακατανόητο) όνειρο του Θεού. Η επίδραση πάνω σε αυτό το όνειρο πρέπει να ‘ναι όμοια μ’ εκείνη που ασκεί το κάθε ον στα όνειρά του: Μηδενική.

Περισσότερα για μένα εδώ:

http://wiki.redworlds.gr/tiki-index.php?page=%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%82+%CE%A6%CE%BB%CF%89%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

Μια κριτική για μια "προφητεία"

Στο 72 τεύχος του περιοδικού RAM (Ιούλης - Αύγουστος 1994)

στην στήλη του ΠΑΛΜΟΓΡΑΦΟΥ:

"Σήμερα, δεκάδες χρόνια μετά, ένα ζευγάρι νευρολόγων έρχεται να συμπληρώσει αυτό που δεν έγινε ποτέ, με τη βοήθεια τώρα του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Υπάρχει μας βεβαιώνουν, ένα διπλό κέντρο ηθικών αξιών στον εγκέφαλο του ανθρώπου...". Όσοι πριν 21 χρόνια διάβασαν το "Επιστροφή στο Μέλλον", του Διαμαντή Φλωράκη, θα θυμούνται ότι εκεί, για πρώτη φορά, γινόταν λόγος για κάτι όμοιο. Μια ακόμα απόδειξη για τις ικανότητες της ε.φ. να προθεάται το μέλλον. (Στο επόμενο τεύχος θα επανέλθουμε γιατί υπάρχουν και άλλες προθεάσεις της ελληνικής ε.φ.).

ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ

https://www.facebook.com/#!/groups/173453549512052/

Για τους...

Για τους λίγους που το αναζητούν, επειδή κατά 99% δεν θα το βρουν σε έντυπη έκδοση, υπάρχει σε e-book εδώ:
http://www.smashwords.com/books/view/308561

 

 

Δείτε...

http://connection.ebscohost.com/tag/FLORAKIS%252C%2BDiamandis

τι λέει αυτή η εικόνα;



free 22-23/10/13 σε ώρες ΗΠΑ (το πρώτο βιβλίο από τα 3 μόνο για την 22/10

http://www.amazon.com/Diamandis-Florakis/e/B009Z0IEZE

Τράπεζα Ιδεών.

https://www.facebook.com/#!/groups/173453549512052/

Κατάθεση ιδέας στην Τράπεζα Ιδεών Nο: 2

Ψηφίζουμε μόνο εκείνα τα κόμματα (και τους Δημάρχους) που κάθε μήνα θα μας γνωστοποιούν:

1^ον: Τον αριθμό των προσλήψεων προσωπικού τους στις διάφορες υπηρεσίες και γιατί αυτές ήσαν αναγκαίες. Αλλά και των αποχωρούντων για διάφορες αιτίες (συνταξιοδοτήσεις, αποχωρήσεις, απολύσεις).

2^ον: Τα δάνεια που συνάπτει το κράτος και τους λόγους που αυτά είναι αναγκαία.

3^ον: Για ποιες ομάδες, συντεχνίες συνεχίζουμε να πληρώνουμε φόρους (τους λεγόμενους υπέρ τρίτων) και γιατί.

Αν αυτά τα είχαμε απαιτήσει εδώ και 30 χρόνια που η χώρα μας χρεωνόταν κυρίως για να πληρώνουν τα κόμματα την εκλογική τους πελατεία, σήμερα δεν θα θρηνούσαμε χιλιάδες αυτοκτονίες, και 1.400.000 ανέργους του ιδιωτικού τομέα για τους οποίους οι αίτιοι χύνουν υποκριτικά δάκρυα. Δεν θα χρεώναμε τις επόμενες γενιές, τα παιδιά μας με όσα είναι καταδικασμένα να ξεπληρώσουν.

Τέλος: Αν η πάρα πάνω ιδέα είχε διατυπωθεί και υλοποιηθεί πριν 30 χρόνια η πατρίδα μας δεν θα ήταν μια θλιβερή χώρα με θρυμματισμένη κοινωνική ενότητα, στην οποία, όποια συντεχνία, ομάδα, όποιο άτομο μπορεί να λεηλατήσει προνόμια το έχει ήδη κάνει χωρίς αιδώ, χωρίς συνέπεια.

22/10/13 (ώρα ΗΠΑ) free και τα 3 e-books

http://www.amazon.com/Diamandis-Florakis/e/B009Z0IEZE

τα πάντα για μένα εδώ:
http://wiki.redworlds.gr/tiki-index.php?page=%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%82+%CE%A6%CE%BB%CF%89%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

Το τέλος από "ΤΑ ΓΟΝΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ"

Καλοκαίρι. Δειλινό. Εναν χρόνο μετά.

Το κόκκινο σώμα του ήλιου βυθίζεται γορ­γά στα ήσυχα νερά του Κόλπου. Τα γλαροπούλια διαγράφουν κύκλους πάνω από ένα ψαροκάικο και κάποια δελφίνια ταξιδεύουν προς τη Δύση αφήνο­ντας πίσω τους ήχους, περίπου, ανθρώπινους. Η Κατερίνα μου κάτι συζητάει με τον γέροντα που τους φέρνει χαμόγελα. Ο Ρήγας δίπλα μου παίζει ένα άγνωστο παιχνίδι με τα βοτσαλάκια της ακτής. Ο Αντρέας που και που πιάνει απαλά την κοιλιά της γυναίκας του Ροζίτας που περιμένει παιδί. Η Παυλίνα φέρνει βόλτες με τον Δόση που δείχνει να την ακούει μαγεμένος. (Επέστρεψε θεραπευ­μένη η Παυλίνα από την Αμερική. Ο Δόσης εκ­πλήρωσε την υπόσχεσή του για την καταβολή των εξόδων θεραπείας της, και τώρα ζούμε όλοι μαζί στη βίλα, η οποία, με χρήματα του Δόση, ανήκει σε όλους μας). Κι εγώ, ξαπλωμένος στην άμμο, ν’ απολαμβάνω όλα αυτά τα μικρά θαύματα, μέσα στο μεγάλο και ανεξήγητο μη Τίποτα του Κόσμου (κατά την ρήση του γέροντα που αφορούσε τον ο­ρισμέ της έννοιας του Πραγματικού) που αποτελεί και το θαύμα των θαυμάτων. Γιατί, όπως μου εξή­γησε ο σοφός γέροντας, κατά την ακραία συνέπεια του νόμου της αιτιότητας που αιχμαλωτίζει τον νου μας, μόνο το Τίποτα έπρεπε να υπάρχει. Κι αφού σίγουρα υπάρχει το κάτι του Κόσμου, το μέγιστο παράλογο της ύπαρξης του Θεού, είναι η μόνη λογική εξήγηση, η μόνη αιτία της απτής ύ­παρξης του Κόσμου και του Θεού.

Ομολογώ πως φορές φορές, η λογική του γέροντα γλιστρά σαν υδράργυρος μέσα από τον νου μου. Αλλά, επειδή ο γέροντας μου είπε πως μπορώ να φτάσω στο ίδιο συμπέρασμα, στον Θεό και από τον δρόμο που έδειξε η ιστορία με τον Ρήγα (είναι πιο σύντομος, πιο απλός, μου είπε ό­ταν εξακρίβωσε πως δεν ήταν κι εύκολο να με κά­νει λίγο φιλόσοφο) όταν μπερδεύομαι, όταν τα βρί­σκω σκούρα με τις αφηρημένες σκέψεις, ανακα­λώ στη μνήμη μου τα μάτια του Ρήγα το θαύμα του και τότε τα πάντα φωτίζονται μέσα μου.

Ζήσαμε μία τρομερή ιστορία όλοι μας. Τε­λικά, οι άγιοι του εργαστηρίου δεν βγήκαν ανάμεσά μας. Ο Μπελιμπασάκης μου είπε πως οι αμερικάνοι εξουδετέρωσαν, στο παρά πέντε, μία μυστι­κιστική οργάνωση που είχε απλώσει τα πλοκάμια της παντού και η οποία, βελτιώνοντας την ανακά­λυψη της οργάνωσης του Δόση, προετοιμαζόταν για να μολύνει ολόκληρη την ανθρωπότητα με τε­χνητούς ιούς αγιότητας (που θα εξαφάνιζαν τα ε­πιθετικά γονίδια και θα πολλαπλασίαζαν τα αλτρουιστικά), με σκοπό να προκαλέσει τη συντέλεια! Τρομεροί καιροί. Τρομεροί άνθρωποι. Τρομερά έρ­γα!

Μου είπε ακόμα ο Μπελιμπασάκης πως ο ισχυρισμός των αμερικάνων (ότι η τεχνογνωσία κα­τασκευής του υπερόπλου δεν βρέθηκε) ήταν αλη­θινός. Δεν μπορώ να ξέρω που στηρίζει ο Μπελιμπασάκης τα όσα λέει, αλλά και αναληθής να εί­ναι ο ισχυρισμός των αμερικάνων, καθόλου δεν α­νησυχώ για τη χρησιμοποίηση ενός όπλου που θα μόλυνε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Υπεράνθρω­πους στο σώμα σίγουρα θα κατασκευάσουν. Αγί­ους, ψυχούλες όμως ποτέ. Ελάχιστοι θα τολμού­σαν να σπάσουν τους αιματηρούς νόμους της τρο­φικής αλυσίδας, ενεργοποιώντας έτσι τη Συντέλεια. Άραγε, οφείλεται αυτό στην αβεβαιότητα που εκ­πέμπει το Επέκεινα; Στην πίστη πως μόνο διασχί­ζοντας τους αιματηρούς δρόμους της Ύπαρξης υ­λοποιούμε με φυσικότητα, και όχι τεχνητά, την ου­τοπία της Αγάπης;



1994 το ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ σε ηλεκτρονική έκδοση



ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ...

Αν είστε στο FB δείτε εδώ: https://www.facebook.com/

απόσπασμα από το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.

2013-10-21 (435)

Ø Μια απορία που θα μπορούσε να είναι και πρόταση: Γιατί το πιο αθώο τμήμα του ελληνικού λαού, το μη συντεχνιακό, μη κρατικοδίαιτο, το μόνο αξιοκρατικά προσλαμβανόμενο, εργαζόμενο, το λιγότερο αμειβόμενο, προστατευόμενο, αυτό που δεν έκλεψε εκβιάζοντας κανένα προνόμιο πληρώνει με 1.400.000 ανέργους το έγκλημα όλων των κομμάτων, τα οποία άμεσα ή έμμεσα χρέωναν την χώρα με δάνεια για να καλοπληρώσουν την πληθωρική εκλογική τους πελατεία που συνεχίζουν να προστατεύουν, δεν σκέφτεται να ιδρύσει μέσα από τα σπλάχνα του ένα δημοκρατικό κόμμα το οποίο θα έχει κύριο σκοπό την δίκαιη λειτουργία του κράτους μας που έχει μηδενική κοινωνική συνοχή και αλληλοσπαράσσεται, λεηλατείται από τις διάφορες ισχυρές συντεχνίες, ομάδες και άτομα και οδηγείται στην καταστροφή;

Μια κριτική για το...

RETURN TO THE FUTURE:

 

http://www.sfsite.com/fsf/2008/cur0806.htm

απόσπασμα από το 14/χρονο ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.

2013-10-19 (434)

Υπήρξε και άλλο ερώτημα (δες χτεσινό ποστ (433): «Η στοχαστική αναζήτηση μέσα στις ιστορίες των βιβλίων σας, ποια συναισθήματα σας προκάλεσε;»

Ένιωσα: απορία, παράπονο, οργή, υπαρξιακή εξέγερση, υπαρξιακή εξέγερση σε καταστολή προς την όποια Αιτία της Δημιουργίας, κατανόηση στη θλιβερή πλευρά της ανθρώπινης ιστορίας, αλληλεγγύη, συντροφικότητα στην αιματηρή, όλο δάκρυα και πόνο πορεία μέσα στην απόλυτα αινιγματική έρημο της ύπαρξης, προς τον συνοδοιπόρο συνάνθρωπο.  Και τέλος, μια τρεμάμενη ελπίδα πως το Επέκεινα δεν θα είναι το Μηδέν, αλλά κάτι αντάξιο των ονείρων μας, απάντησα.

απόσπασμα από το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο.

2013-10-18 (433)

Το ερώτημα ήταν αυτό: «Τι σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με τη λογοτεχνία;»

Η δυστυχία των όντων και ο θάνατος, απάντησα.

Για την «περίληψή» μου εδώ:

 http://wiki.redworlds.gr/tiki-index.php?page=%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%82+%CE%A6%CE%BB%CF%89%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82