αποσπασμα απο το ηλεκτρονικο μου ημερολογιο.

 

2013-07-1 (404)

   Γράφει ο Καμύ στον «Επαναστατημένο Άνθρωπο»: “Η εξέγερση δεν μπορεί να υπάρξει δίχως μιαν ορισμένη μορφή αγάπης”.

   «Η υπαρξιακή εξέγερση προϋποθέτει την απόλυτη μορφή αγάπης για όλα τα όντα, ακόμα και προς την Αιτία της εξέγερσης», σκέφτομαι.



ΘΕΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΤΙΣΜΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ

 

4ο βιβλίο της 11/Λογίας της ΥΠΑΡΞΙΑΚΗΣ ΑΝΑΡΧΙΑΣ/ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΗΣ ΟΥΤΟΠΙΑΣ

 

(2 έντυπες εκδόσεις + 1 σε e-book)

 

http://www.smashwords.com/books/view/297301

 



ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΟ ΑΥΡΙΟ

 

Το 3ο βιβλίο από την 11/Λογία της ΥΠΑΡΞΙΑΚΗΣ ΑΝΑΡΧΙΑΣ/ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΗΣ ΟΥΤΟΠΙΑΣ

 

http://www.smashwords.com/books/view/303793

 

 

 

 



αποσπασματα απο την ΕΣΧΑΤΗ ΑΝΑΡΧΙΑ

 

2013-06-28 (403)

ΕΣΧΑΤΗ ΑΝΑΡΧΙΑ (κι άλλα αποσπάσματα):. Και μια και το ’φερε η κουβέντα, η ποινή του θανάτου για ποιο παράπτωμα επιβλήθηκε στα όντα; Για ποιο έγκλημά τους; Ποιος διάβολος τέλος πάντων δολοφονεί την ύπαρξη και μαζί της την αθωότητα που την αποτελεί; Ποιος αποχωρίζει τις υπάρξεις, πολυτεμαχίζει την καρδιά που τις ενώνει;

Είμαι κατάπληκτος από τον σαδισμό, ή τον μαζοχισμό, αν θέλετε, της πρώτης Αιτίας, ακόμα κι αν αυτή είναι το Τυχαίο).

 

«Αγάπη», μου κάνει σε μια στιγμή η Άννα, «ξέρεις τί λέει ο ιππότης του ανοιχτού κάστρου, ο αγαπημένος μου ήρωας, εδώ κάπου;»

«Τί Άννα;»

«Πως η πραγματικότητα διαφέρει από το όνειρο, μόνο ως προς το βαθμό μιας ψευδαίσθησης. Ωραίο δεν είναι;»

 

Είναι ολοφάνερο πως η ανθρώπινη ιστορία πήρε λάθος δρόμο, από το γεγονός πως πάντα, το πεδίο μέσα στο οποίο κινήθηκε ήταν ένας βάλτος από αίμα και πόνο. Οι πυξίδες μας έδειξαν λάθος κατεύθυνση. Ο στοχασμός, η επιστήμη μάς παρα­πλάνησαν. Ο βάλτος που διασχίζουμε δε βγάζει σε όαση. Η όαση πρέπει να βρίσκεται μέσα στο πρώτο μας βήμα, ή πουθενά. Η ερμηνεία της Ιστορίας πρέπει να βρίσκεται σε κάθε λεπτό του χρόνου. Όχι στο τέλος του. Ένας άλλος ορίζοντας είναι ο τόπος μας. Ένας οποιοσδήποτε άλλος. Και για την περίπτωση που απαιτείται μεγαλύτερη σαφήνεια, σας λέω: Όχι μέσα στο χώρο της αιτιοκρατίας. Μέσα στο όνειρο, στον μύθο πρέπει να κινη­θούμε. Η αιτιοκρατία μας ρίχνει στο ατέρμονο, που θα μας κα­ταπιεί ολοκληρωτικά. Δεν το καταλαβαίνετε; Δεν επαρκούν οι δυνάμεις μας για να ερμηνεύσουμε, όπως είναι απαραίτητο, και το έσχατο σωματίδιο του χωροχρόνου που, άλλωστε, δεν υπάρχει κιόλας. Ο Κόσμος είναι εκείνο που θα ονειρευτούμε. Είναι ο μύθος που θα τον ντύσουμε. Είναι εκείνο που θα γράψουμε πάνω του).

«Δηλαδή», λέω, «φαντάζεστε ένα σύμπαν ον, που σκέφτε­ται, αισθάνεται, ενεργεί, δημιουργεί;»

«Όχι υποχρεωτικά», μου κάνει ο ψυχίατρος από το βάθος της έκστασής του. «Όχι υποχρεωτικά».

«Τότε, πώς αλλιώς;» συνεχίζω να ρωτώ.

«Ακόμα κι ένα σύμπαν χωρίς ψυχή, ενιαία σκέψη,

απο­κλειστικά μηχανιστικό, μπορεί να ’ναι παράλογο, αφού μπορεί να ’ναι λογικό. Εννοώ, πως ένα σύμπαν που το συγκροτούν νό­μοι, κάλλιστα, σε κάποια στιγμή, οι νόμοι αυτοί μπορούν να καταρρεύσουν, ή ν’ αντιστραφούν. Θέλω, μεταξύ των άλλων, να πω πως η συμπαντική δομή, ίσως μετασχηματίζεται σε χάος. Με ή χωρίς μεταφυσική αιτία, αυτό μπορεί να συμβεί. Δεν είναι υπο­χρεωτικό να ’ναι απεριόριστης διάρκειας οι φυσικοί νόμοι. Ούτε αυτοί οι νόμοι να μην περιέχουν στην εντελέχειά τους, τη δια­φοροποίηση. Ακόμα και το παιχνίδι. Το χιούμορ, τον σαρκασμό. Την οργή. Την αγάπη. Τη φθορά τους και δεν ξέρω τι άλλο ακό­μη. Η άλογη, ή η λογική αιτία που όρισε την ταχύτητα του φω­τός σε 300 χιλιάδες χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, μπορεί, ξαφνι­κά, να την ορίσει σε 300 μέτρα, ή σε 300 εκατομμύρια χιλιόμε­τρα. Κι ολ’ αυτά, χωρίς, υποχρεωτικά, να υπάρχει πίσω απ’ αυτό μια βούληση.

Όπως έγινε αυτό που υπήρξε, γίνεται τώρα αυτό που βλέ­πουμε να διαφοροποιείται.

Το ’πα και πριν. Γιατί να μην υπάρχει στους φυσικούς νό­μους και ο νόμος της κατάργησής τους, ή της μετατροπής τους; Κρατάμε στα χέρια μας ήδη πολλές αποδείξεις για κάτι τέτοιο. Εκείνο που μας λείπει είναι η απόδειξη της ύπαρξης ή όχι, μιας βούλησης. Της συμπαντικής βούλησης. Πάντως, ό,τι και να συμ­βαίνει, ήδη φυσά ένας αέρας ελευθερίας μέσα στο χωροχρονικό συνεχές. Δεν τον αισθάνεστε;»

«Ναι», απαντά η ομάδα υπνωτισμένα.

«Α, μας είπες κάτι το τρομερά σημαντικό, Τίτο»,



αποσπασμα απο το ηλεκτρονικο μου ημερολογιο.

 

2013-06-28 (402)

Συνέχεια του ημερολογίου με αποσπάσματα από την ΕΣΧΑΤΗ ΑΝΑΡΧΙΑ:

. (Ένας αξιοκρατικός φασισμός είναι η αγάπη, ο έρωτας, όταν δεν είναι γενικός, δεν αφορά όλους και όλα. Το σύνδρομο του Δον Ζουάν, μπορεί να ’ναι μια, κάπως, δημοκρατι­κή εκδήλωση αγάπης).

 

( Είναι γνωστό πως ο πόνος παράγει, προάγει, προσα­νατολίζει τη σκέψη. Η αναζήτηση περνά, αναγκαστικά μέσα από τους δρόμους του).

 

Ναι, χωρίς υπερβολή, είχα γί­νει πομπός ευτυχίας και καλοσύνης. Και δέκτης. Αν και το σω­στότερο θα ’ταν να πω πως ήμουν ένας αναμεταδότης όλων αυ­τών των συναισθημάτων, μια και ο αρχικός πομπός μου ήταν άγνωστος.(Αλήθεια, γιατί αυτό δε συμβαίνει και με τον Θεό; Πού στην οργή διαχέεται η καλοσύνη του υπέρτατου Όντος;)



αποσπασμα απο το ηλεκτρονικο μου ημερολογιο

 

2013-06-28 (401)

Σκέφτομαι αυτό που γράφω στην Έσχατη Αναρχία (2007): (Τ’ ατέρμονο του χωροχρόνου, αναμφίβολα, περιέχει τη δυνατότητα ύπαρξης του απρόβλεπτου, του παράλογου, ακριβώς γιατί είναι ατέρμονο, γιατί ο εαυτός του είναι, κυρίως, η προσωποποίηση του αντιλογικού, του απρόβλεπτου. Καθαρά λογικό είναι μόνο το Μηδέν. Είναι παράλογη η ύπαρξη του Κόσμου, γιατί αυτή η ύπαρξη προ­ϋποθέτει τον απόλυτο παραλογισμό: την αυτοαιτία της Ιδέας, ή της Ύλης.

Πρόβλεψη: Θα ’ρθει καιρός που κάποιοι θα δουν αποτέλε­σμα χωρίς αιτία, και θα βλέπουν σωστά. Και άλλα παρόμοια...).



Απόσπασμα από την ΕΣΧΑΤΗ ΑΝΑΡΧΙΑ

 

(8ο βιβλίο της 11/λογίας):

 

. (Τί θα συμβεί αν στο Αίνιγμα της ύπαρξης, αντιπαραθέσουμε το αίνιγ­μα της δικιάς μας αδιαφορίας; Πώς το Αίνιγμα του Κόσμου θα λύσει το δικό μας αίνιγμα; Πώς το μέγιστο θα χωρέσει στο ε­λάχιστο. Και ποια σημασία μπορεί να ’χει ένα αίνιγμα χωρίς τους λύτες του; Το πάω πιο κάτω: Η δημιουργία είναι ένα δώρο του Δημιουργού στον εαυτό του, κυρίως. -Κάπου μέσα σ’ αυτή τη φράση υπάρχει ένα κλειδί της ιστορίας μου-).



Η 11/Λογία της ΥΠΑΡΞΙΑΚΗΣ ΑΝΑΡΧΙΑΣ/ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΗΣ ΟΥΤΟΠΙΑΣ.

 

Βιβλίο 2ο: ΤΑ ΠΟΝΟΤΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ

 

(7 έντυπες εκδόσεις + 1 σε e-book το 2013)

 

http://www.smashwords.com/books/view/296249

 



Η 11/λΟΓΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΙΑΚΗΣ ΑΝΑΡΧΙΑΣ/ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΗΣ ΟΥΤΟΠΙΑΣ

 

Βιβλίο 1ο: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

(9 έντυπες εκδόσεις + σε δισκέτα Η/Υ το 1994 + 1 σε e-book το 2013:

 

 

http://www.smashwords.com/books/view/296193

 



ΤΑ ΓΟΝΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ

 

Αστυνομικό εμπλουτισμένο με στοχασμό και στοιχεία SF:

 

http://www.smashwords.com/books/view/308907

 

 



ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ

 

Αστυνομικό εμπλουτισμένο με στοχασμό (2η έκδοση).

Η ιστορία ενός τρομοκράτη:

http://www.smashwords.com/books/view/308902

 

 

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝΕ ΚΑΝΕΝΑΝ.

(2η έκδοση). Αστυνομικό εμπλουτισμένο με στοχασμό:
http://www.smashwords.com/books/view/308555



αποσπασμα απο το ηλεκτρονικο μου ημερολογιο.

2013-06-24 (400)

Ø Σκέφτομαι ξανά αυτό του Καμύ: “ Ο καλλιτέχνης αντιμάχεται το πραγματικό”.

Και λέω: Ναι, το αντιμάχεται και κάποτε κάποτε φαντάζεται πως το πραγματικό ίσως κρύβει πίσω του τον αντίποδά του.

Η ΕΝΤΡΟΠΙΑ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΒΕΛΟΥΔΙΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ

Αστυνομικό εμπλουτισμένο με στοχασμό και στοιχεία SF (κυκλοφορεί και σε έντυπη έκδοση με το ψευδώνυμο Aris Mavridis):
http://www.smashwords.com/books/view/308667



Σήμερα στις 10.30 π.μ.

Θα είμαι στο ΦΙΛΙΟ

Η ΟΑΣΗ ΜΙΑΣ ΦΡΑΣΗΣ

Αστυνομικό εμπλουτισμένο με στοχασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει σε έντυπη μορφή κι αν υπάρχει θα είναι από τα κλεμμένα:http://www.smashwords.com/books/view/308561



αποσπασμα απο το ηλεκτρονικο μου ημερολογιο.

2013 -06- 22 (399)

Γράφει στον «Επαναστατημένο Άνθρωπο» ο Καμύ: “…Η τέχνη μας επαναφέρει λοιπόν στις αρχές της εξέγερσης, όταν προσπαθεί να δώσει τη μορφή της σε μια αξία που χάνεται μέσα στο διαρκές γίγνεσθαι, αλλά που ο καλλιτέχνης διαισθάνεται και θέλει να την απομονώσει από την ιστορία. Θα πειστούμε καλύτερα γι’ αυτό αν συλλογιστούμε την τέχνη που έχει ακριβώς για σκοπό της να εισχωρήσει μέσα στο γίγνεσθαι, για να του δώσει το ύφος που λείπει: το μυθιστόρημα”.

Σκέφτομαι: Η τελευταία παράγραφος δείχνει αυτό που σπανίζει ακόμα και στο παγκόσμιο μυθιστόρημα.

απο το ηλεκτρονικο μου ημερολογιο.

2013-06-20 (398)

Πρόταση: Σε θρησκευόμενους, άθεους ανθρωπιστές, κομμουνιστές (κόκκινους ή ροζ) σοσιαλιστές και όποιους άλλους νιώθουν τον συνάνθρωπό τους ως συνταξιδιώτη μέχρι το Επέκεινα και έχουν ένα σταθερό μισθό, σύνταξη ή εισόδημα: Ας καταθέτουμε ένα ποσό σε κοινό λογαριασμό μιας τράπεζας κάθε μήνα και για όσο διάστημα είναι αναγκαίο, για όσες οικογένειες δεν έχουν κανένα εργαζόμενο μέλος. Ελάτε να δώσουμε ένα παράδειγμα στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου και ίσως σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ελάτε να ενεργοποιήσουμε τα ανενεργά αισθήματα αλληλεγγύης που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Να πούμε κάτι στην Αιτία της Δημιουργίας, όποια κι αν είναι αυτή. Να υλοποιήσουμε μια Ουτοπία. Να σώσουμε τους συνανθρώπους μας που σιωπηλοί, μόνοι βιώνουν αβοήθητοι τον πόνο της εγκατάλειψης.

αποσπασμα απο το (14χρονο) ηλεκτρονικο μου ημερολογιο.

2013-06-20 (397)

Ø Σκέφτομαι: Η Φύση ή το χωρίς νου τυχαίο, ή ό,τι άλλο, μας έπλασε το πιο άγριο πλάσμα από τα γνωστά του πλανήτη, το μοναδικό ίσως που στρέφεται με δολοφονική μανία ενάντια στους όμοιούς του. Κι εμείς, για το αίμα που ρέει μέσα στην ανθρώπινη Ιστορία, χρεώνουμε ο ένας λαός τον άλλον, ο ένας άνθρωπος τον άλλον άνθρωπο. Είναι δύσκολο να δούμε σε ποια παγίδα είμαστε ριγμένοι. Με τι όρους της ύπαρξής μας πρέπει να παλέψουμε για να δούμε πως όλοι είμαστε θύματα της ίδιας ακατανόητης Αιτίας. Κι αυτή η γνώση είναι ο μοναδικός δρόμος που βγάζει σε αυτό που ονομάζουμε Αγάπη.

αποσπασμα απο το ηλεκτρονικο μου ημερολογιο.

2013-06-19 (396)

Ø Σκέφτομαι: Τελικά, η βουδιστική και νιτσεϊκή «Αιώνια Επιστροφή», είναι ό,τι πιο φοβερό φαντάστηκε ο Άνθρωπος.

αποσπασμα απο το ηλεκτρονικο μου ημερολογιο.

2013-06-18 (395)

Η περίληψη:

Η συντεχνία των πολιτικών (η πιο ανάλγητη κι επικίνδυνη συντεχνία) δανειζόταν για να αγοράζει ψήφους, να διορίζει υπεράριθμους χρυσοπληρωμένους οπαδούς της, χρεώνοντας κυρίως τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Οι υπόλοιπες συντεχνίες, εκβιάζοντας συνεχώς άρπαζαν προνόμια ως άλλοι πολίτες πρώτης κατηγορίας, που κι αυτά πλήρωναν οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, υποκρινόμενοι πως τα αποσπούν από κάποιον καπιταλιστή εργοδότη.

Αποτέλεσμα: Ζούμε σε μια κοινωνία μηδενικής ενότητας, στην οποία όλες οι συντεχνίες στραγγαλίζουν εκείνους τους πολίτες που αδυνατώντας να ανταποδώσουν τα ίδια, θρηνούν ήδη 1.400. 000 ανέργους για τους οποίους λίγα μόνο υποκριτικά δάκρυα χύθηκαν, μηδενικές προσπάθειες αλληλεγγύης έγιναν, σε αντίθεση με τα δάκρυα που χύθηκαν και την αντίδραση των γνωστών συντεχνιών  που παραλίγο να ρίξει τη χώρα σε χάος, προκειμένου να μην χάσουν κυρίως 700 περίπου ακριβοπληρωμένοι πλεονάζοντες δημοσιογράφοι τη δουλειά τους.

Έγραφα στο ημερολόγιό μου στις: 12 Μαΐου 2012

 

• Αν τελικά το «πλοίο» βουλιάξει, αυτό θα οφείλεται στις τρύπες που άνοιξαν οι συντεχνίες στα ύφαλα του. Στο γεγονός πως κάποιοι σοσιαλιστές, κόκκινοι και ροζ, πίστεψαν πως σοσιαλισμός είναι το τι θα αρπάξεις από τους άλλους και όχι το τι θα προσφέρεις στην κοινωνία.

Και το «πλοίο»  για το 50%+ του λαού που δεν ζει κάτω από την προστασία κάποιας συντεχνίας, έχει ήδη βουλιάξει.

Οι πολιτικοί και οι συντεχνίες γνώριζαν με ποιον τρόπο θα έπρεπε να μοιραστεί η ανεργία ισομερώς μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, αλλά δεν θέλησαν να τον εφαρμόσουν. (Έπρεπε το κράτος να πάψει να δανείζεται για να πληρώνει τους υπαλλήλους του, να απολύσει άμεσα τους πλεονάζοντες, βασικά αλλά όχι μόνο). Έτσι τα αριστερά κόμματα κατάντησαν να υπερασπίζονται τους «αριστοκράτες» των εργαζομένων αντί τους «πληβείους».

Είναι που το συμφέρον ναρκώνει το αίσθημα δικαίου, τη λογική η αιτία για όλα αυτά.

αποσπασμα απο το ηλεκτρονικο μου ημερολογιο..

2013-06-14 (394)

Ø Σκέφτομαι (ξανά και ξανά) αυτό: Η κυριαρχία του κακού στην ανθρώπινη ιστορία (χτες σήμερα και αρκετά μέσα στο αύριο) έχει μόνο μια αιτία: Το γεγονός πως το ανθρώπινο είδος βιώνει την ηθική της παιδικής ηλικίας του.

αποσπασμα απο το ηλεκτρονικο μου ημερολογιο.

2013-06-11 (393)

Ø Απόσπασμα από γράμμα του Μπιελίνσκι στον Χέγκελ: “…Δε θέλω την ευτυχία ακόμα και χάρισμα, αν δεν είμαι ήσυχος για όλα τα αδέλφια μου”.

Σκέφτομαι: Αυτή η φράση, προεκτεινόμενη, είναι ικανή να γεμίσει εφιάλτες τους παραδείσους των θρησκειών.

αποσπασμα απο το ηλεκτρονικο μου ημερολογιο.

2013-06-09 (392)

Ø Σκέφτομαι αυτό που είπε ο Ρουσσώ: «Τίποτα εδώ κάτω δεν αξίζει ν’ αποχτηθεί με τίμημα το ανθρώπινο αίμα».

Και συμπληρώνω: Ούτε καν η αιωνιότητα του Επέκεινα.

Η Αγάπη των όντων!

http://www.lifo.gr/team/omorfia/38893

Για τους ελληνόφωνους του πλανήτη.

http://diamflorakis.blogspot.gr/

αποσπασμα απο το ηλεκτρονικο μου ημερολογιο.

2013-06-05 (391)

ØΣκέφτομαι: Η υπαρξιακή εξέγερση κάποιων υλιστών είναι παράλογη, αδικαιολόγητη, γιατί εξέγερση ενάντια στο χωρίς νου τυχαίο της Πρώτης Αιτίας τι έννοια έχει;

αποσπασμα απο το ηλεκτρονικο μου ημερολογιο.

2013-06-04 (390)

Ø Σκέφτομαι: Αυτό που λείπει από την ελληνική λογοτεχνία, και όχι μόνο, είναι η «πλανητική» και ακόμα περισσότερο, η «συμπαντική» ματιά θεώρησης της Ύπαρξης.

αποσπασμα απο το ηλεκτρονικο μου ημερολογιο.

15/6/2003 (235)

Ø Σκέφτομαι (με αφορμή τη διαπίστωση έρευνας για την σχεδόν μηδενική αποδοχή της ελληνικής λογοτεχνίας στο ευρωπαϊκό αναγνωστικό κοινό): Αλήθεια, πόσο χάνουν από το «ύψος» τους οι λογοτεχνικοί «γίγαντές» μας, όταν τους αφαιρεθούν τα ξυλοπόδαρα που τους δανείζουμε προκειμένου να τονώσουν κάποιες συμπλεγματικές μας αντιλήψεις για τον, τάχα μου, σημαντικό σύγχρονο πνευματικό μας πολιτισμό.

PONOTRONS free σήμερα και τέλος.

http://www.amazon.com/dp/B00ALHJBH0/ref=rdr_kindle_ext_tmb

αποσπασμα απο το ηλεκτρονικο μου ημερολογιο.

2013-06-02 (389)

Γράφει στα «Τετράδια» ο Καμύ: “Αν είχα να γράψω ένα βιβλίο περί ηθικής, θάχε 100 σελίδες, οι 99 λευκές. Στην τελευταία θάγραφα: Δεν γνωρίζω άλλο χρέος από την αγάπη”.

Κι εγώ σκέφτομαι: Αν όλα τα βιβλία που γράφτηκαν είχαν λευκές σελίδες, εκτός από το έσχατο του οποίου μόνο η τελευταία σελίδα θα έγραφε: Αγάπη, τότε ο Άνθρωπος θα είχε γράψει και διαβάσει το βιβλίο της Ύπαρξης. Θα είχε υποδείξει κάτι στην πρώτη Αιτία του Κόσμου.