Θεός, για κείνους τους ανθρώπους, ήταν
η Ύπαρξη. Εκείνο, δηλαδή, το φαινόμενο που, για να πραγματωθεί, έπρεπε να
προηγηθούν άπειρες ευνοϊκές συγκυρίες, μέσα στο σκοτεινό μηχανισμό του
τυχαίου. Αυτό το θαύμα της κατάληξης των άπειρων συμπτώσεων που, αν μόνο μια
τους δε μεσολαβούσε, θ’ αρκούσε για να κρατήσει την ύπαρξη, αιώνια στα σπλάγχνα
του Τίποτα.
Ο κάθε σκοπός μέσα στο Γίγνεσθαι,
(ακόμα κι’ αυτός που οδηγεί στην Ελευθερία) σημαίνει, στο βάθος του, την
κατάργηση της Ελευθερίας. Μόνο το Χάος, περιέχει Ελευθερία. Το χάος του
άσκοπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου