κι αλλο αποσπασμα απο το ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥ

(Η επιστήμη, μόνο τις «μάσκες» της Φύσης μπορεί να δει. Και η θρησκεία, μόνο τις «μάσκες» του Θεού. Σας δείχνω μερικές «μάσκες»: Το πεπερα­σμένο, είναι μάσκα του άπειρου. Ο χωρόχρονος, μάσκα του Από­λυτου. Η ζωή, ο θάνατος, μάσκα του Γίγνεσθαι. Τα φαινόμενα, μάσκα του Είναι του Κόσμου. Το Καλό, το Κακό, μάσκα του Θε­ού. Η ανθρώπινη αυτοσυνείδηση, μάσκα του ανθρώπου. Το Κακό, μάσκα του Καλού. Κι οι παραπάνω μάσκες, όλες οι μάσκες, είναι μέρη μιας ονειρικής Μάσκας).Η τελευταία Μάσκα του Θεού, που είδε η Βάρτα, ήταν αυ­τή: Το Κακό, είναι ένας λανθασμένος τρόπος έκφρασης του Κα­λού. Δηλαδή, Κακό δεν υπάρχει. Η ενοχή, είναι εκδήλωση της αγωνίας του Καλού, για όποιο του λάθος. Η ύπαρξη, η όποια ύπαρξη, είναι «σωσμένη», «δικαιωμένη», απριόρι. Γιατί η Αγάπη είναι ο Θεός, για όλα και χωρίς όρους. Γιατί η Ύλη είναι ένα όνειρο, κάποιες φορές εφιαλτικό, της Ιδέας.