REPORTER

Κυριακή 7Μαίου 1995 τεύχος 127

Παρουσίαση και mini συνέντευξη του Δ. Φ. από τον Θανάση Μάργαρη

ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ

Ένας ουτοπιστής φιλόσοφος

 

της λογοτεχνίας του φανταστικού

 

 

 

Η γνωριμία μου με τον συγγραφέα Διαμαντή Φλωράκη είναι αποτέλεσμα της αγάπης του γράφοντα για τη λογοτεχνία του φανταστικού  και της ενασχόλησής μου απ’ τα εφηβικά μου χρόνια με ένα είδος γραφής που προβληματίζει, ερεθίζει το νου και ανοίγει πνευματικούς ορίζοντες. Ο Δ, Φλωράκης πολυγραφότατος συγγραφέας με πάνω από δέκα βιβλία στο ενεργητικό του, είναι διευθυντής και εκδότης του αξιόλογου περιοδικού «Χωρόχρονος»-μια πειραματική έκδοση για τη λογοτεχνία του φανταστικού. Στις δραστηριότητές του θα πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα, η συνεργασία του με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και τη Δρα Δόμνα Παστουρματζή –παλαιότερα ο “R” δημοσίευσε συνέντευξή της στον γράφοντα- που διδάσκει Επιστημονική Φαντασία σε πανεπιστημιακό επίπεδο. Στο μάθημά της έγινε ανάλυση βιβλίων του Διαμαντή Φλωράκη από τη Δρα μεταξύ των φοιτητών και ενδοσκόπηση στις φιλοσοφικές αναζητήσεις του συγγραφέα,

Σε μια σύντομη κουβέντα που είχαμε με τον Δ. Φλωράκη και στις ερωτήσεις μου για τη ρευστότητα που διακρίνει το γράψιμό του και για τον κάπως συγκεχυμένο τρόπο αφήγησης, καθώς επίσης και για τη διαφορά μεταξύ των όρων επιστημονική φαντασία και εσχατολογική ουτοπία που χρησιμοποιεί στα έργα του, ο Διαμαντής Φλωράκης ανέλυσε με φιλοσοφικό τρόπο, όπως συνηθίζει, τις απόψεις του, τις οποίες παραθέτω:

 

«Πράγματι, το χωροχρονικό στίγμα των έργων μου είναι ασαφές και αυτό γιατί η «ιστορία» τους εκτυλίσσεται σε Υπαρξιακό και όχι ιστορικό Χρόνο. Επειδή εκείνο που με απασχολεί κυρίως δεν είναι το τεχνολογικό μέλλον αλλά το ψυχοπνευματικό, είναι φυσικό το χρονικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται η φαντασία και η σκέψη μου να είναι εκείνο του υπαρξιακού χρόνου (χρόνος του όντος). Χτίζω τις ιστορίες μου ξεκινώντας από μια ιδέα, η οποία στη συνέχεια, συνήθως, δεν είναι και η κεντρική. Το πώς έρχεται η ιδέα –ερέθισμα, ή οι άλλες που ακολουθούν, μου είναι εντελώς άγνωστο. Ο μηχανισμός δημιουργίας αυτών των ιδεών, υποθέτω πως βρίσκεται μέσα στον χώρο του ασυνείδητου, Σε αντίθεση με τις σκέψεις και την ανάπτυξη της δράσης που πηγάζουν από τον χώρο του συνειδητού.

Γράφω κυρίως επιστημονική φαντασία γιατί αυτή μου παρέχει τη δυνατότητα να κινηθώ φανταστικά μέσα στον Υπαρξιακό χρόνο.

Γράφω γενικά, γιατί υπάρχει ο πόνος, ο θάνατος, το υπαρξιακό αίνιγμα. Γιατί έχω ανάγκη να ονειρεύομαι, πως το τέλος της υπαρξιακής περιπέτειας των όντων, θα είναι αντάξιο των ονείρων μας. Ο καινοφανής όρος «εσχατολογική ουτοπία» με τον οποίο προσπάθησα να χαρακτηρίσω τα έργα μου, είναι κλάδος της λογοτεχνίας του φανταστικού, όπως είναι και νέος κλάδος της επιστημονικής φαντασίας.

Τα έργα μου είναι φιλοσοφικές αναλύσεις, αλλά κυρίως είναι «φυτώρια» φιλοσοφικών ερωτημάτων, με τα οποία προσπαθώ να εκφράσω μια υπαρξιακή εξέγερση, ένα υπαρξιακό παράπονο. Μια επιθυμία για την εγκαθίδρυση της συγνώμης, της συμφιλίωσης από το ελάχιστο μέχρι το μέγιστο και αντίστροφα.

Πατρίδα μας δεν είναι το Σύμπαν της ύλης -καταλήγει ο Διαμαντής Φλωράκης- της αντιπαράθεσης, του πόνου, του αίματος, της φθοράς, της χαοτικής εντροπίας, του πεπερασμένου των ιδιοτήτων μας. Δεν είναι το νεκροταφείο των ονείρων μας. Όχι. Όλα αυτά είναι ο αντίποδάς της».

 

Μία προτροπή του γράφοντα προς το Λαρισαίο αναγνώστη: Γνωρίστε τη γραφή του Διαμαντή Φλωράκη, ανοίξτε ένα παράθυρο γνωριμίας στο φιλοσοφικό γίγνεσθαι των ιδεών του. Θα νιώσετε μια πρωτόγνωρη «επαφή» μ’ ‘ένα κόσμο ενόρασης και προβληματισμού. Γιατί, όπως λέει και ο Τ. Ντε Σαρτέν: «Στο Διάστημα μόνο το φανταστικό στοιχείο έχει πιθανότητες να είναι πραγματικό».

Θανάσης Μάργαρης
http://diamflorakis5.blogspot.gr/2013/08/2_16.html?view=sidebar