ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ

16/χρονο (1999 – 2015)

 ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

 

 ΕΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ (1.800+ likes)

 

2015-11-01 (570)

? Στην ομιλία μου στην ομάδα RAN ένας γηραιός φίλος ρώτησε: Στο Ημερολόγιο σου στις  16/11/2001 (91) γράφεις:

 Σκέφτομαι: Ο Κόσμος δείχνει σαν μία κατασκευή, την οποία ο Κατασκευαστής της, αφού την ενεργοποίησε, την εγκατέλειψε στο πεπρωμένο των προδιαγραφών της.

Εμένα αυτή η σκέψη μου προκάλεσε απορία, παράπονο, οργή, αίσθημα υπαρξιακής εξέγερσης. Αυτά τα συναισθήματα ήθελες να προκαλέσεις;

Ναι. Αλλά κι ένα άλλο συναίσθημα που προκαλεί αυτή η σκέψη: Δεν πειράζει…

Ο γηραιός φίλος αφού έμεινε για λίγο σιωπηλός, είπε: Αυτό το νιώθω σαν την απόλυτη έκφραση της Αγάπης.

Σωστά νιώθεις, του είπα.

https://www.smashwords.com/books/view/381261

 

Ίσως το ωραιότερο παραμύθι του Κόσμου:

http://diamflorakis4.blogspot.gr/search?q=%CE%AF%CF%83%CF%89%CF%82+%CF%84%CE%BF+%CF%89%CF%81%CE%B1%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF+%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%B9

 

Βιβλιογραφία

Βίντεο: 104

(ένα ερώτημα για τη σταύρωση του Καλού)

https://www.youtube.com/watch?v=53N4X_BKw8Y&feature=youtu.be

 

Για ελληνόγλωσσους:

http://4.bp.blogspot.com/-zy8V2kbj2OE/U8_NbYfo2eI/AAAAAAAABoI/gVEoSXQD6ts/s1600/%CF%83%CE%AC%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B70002.jpg

 

 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ

16/χρονο (1999 – 2015)

 ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

 

 ΕΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ (1.700+ likes)

 

2013-06-28 (381)

ØΣκέφτομαι αυτό που γράφω στην Έσχατη Αναρχία(2007): (Τ’ ατέρμονο του χωροχρόνου, αναμφίβολα, περιέχει τη δυνατότητα ύπαρξης του απρόβλεπτου, του παράλογου, ακριβώς γιατί είναι ατέρμονο, γιατί ο εαυτός του είναι, κυρίως, η προσωποποίηση του αντιλογικού, του απρόβλεπτου. Καθαρά λογικό είναι μόνο το Μηδέν. Είναι παράλογη η ύπαρξη του Κόσμου, γιατί αυτή η ύπαρξη προ-ϋποθέτει τον απόλυτο παραλογισμό: την αυτοαιτία της Ιδέας, ή της Ύλης.

Πρόβλεψη: Θα ’ρθει καιρός που κάποιοι θα δουν αποτέλεσμα χωρίς αιτία, και θα βλέπουν σωστά. Και άλλα παρόμοια...).

Βίντεο: 103

(Μία ακραία εκδήλωση Αγάπης)

https://www.youtube.com/watch?v=E9c1Lb6_rsY&feature=youtu.be

«Η ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ ΜΙΑΣ ΝΟΥΒΕΛΑΣ

ΠΟΥ ΚΑΤΑΠΙΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

ΤΟΥ ΑΙΣΘΗΤΟΥ»

(απόσπασμα από το 11^ο βιβλίο της

Υπαρξιακής Αναρχίας/

Εσχατολογικής Ουτοπίας

που μόλις κυκλοφόρησε)

 

Σούρουπο είναι και βρίσκομαι μόνος, σε παιδική ηλικία, καθισμένος στα σκαλάκια της εξώπορτας του σπιτιού του γερο-Γληνού στη γειτονιά των παιδικών μου χρόνων. Τα σπίτια είναι μισοφωτισμένα, αλλά άδεια από το ανθρώπινο περιεχόμενό τους. Το ίδιο και οι δρόμοι. Σιωπή παντού.

Πρέπει να πάρω τις αποφάσεις μου.

 

Ρωτάω τον εαυτό μου: Θέλω το υπαρξιακό Μηδέν, ή το προσωπικό μου Επέκεινα;

Με σιγουριά επιλέγω το δεύτερο, αφού εγώ θα ορίσω τη μορφή του Επέκεινα. Εγώ θα γίνω αιτία της δημιουργίας μου. Θα ελευθερωθώ, δηλαδή, από τη σκλαβιά του αιτιατού, του δημιουργήματος κερδίζοντας την απόλυτη ελευθερία της αυτοαιτίας. Εγώ θα ορίσω τις όποιες ηθικές, πνευματικές δυνατότητές μου, μέχρι το απόλυτο, θεϊκό μέγεθος.

«Να γεννηθεί ο Κόσμος μέσα στον οποίο έζησα, με τα όντα που περιείχε, χωρίς της όποιας μορφής αντιπαλότητα. Χωρίς τις ηθικές κακοτεχνίες του. Χωρίς τις αμοράλ, δοτές, ακατάβλητες ιδιότητες των ενστίκτων των όντων του. Να ζουν ειρηνικά, αιώνια τα όποια μορφής ελαφάκια με τα πρώην σαρκοφάγα, (σωμάτων, συναισθημάτων, ψυχών) τα όποια σαρκοφάγα. Αυτό που λέμε Αγάπη να είναι η κυρίαρχη ιδιότητα των όντων, ακόμα και της Ύλης. Η φθορά, ο θάνατος οι όποιες απειλές ενάντια στις υπάρξεις αυτοβούλως να αποσυρθούν. Κοντολογίς, να γεννηθεί το σύμπαν που έζησα αντίθετο στις δομές του, εκτός από εκείνες που περιείχαν την κατανόηση, τη συγγνώμη, την αλληλεγγύη, τη συμπόνια, την αγάπη», λέω ήρεμα, γεμάτος σιγουριά για εκείνο που θα ακολουθήσει. (Πρόταση: φανταστείτε τι θα ακολουθήσει).

 

Έχει μια μέγιστη αληθοφάνεια το Επέκεινά μου. Ομολογώ πως δεν εκπέμπει δυνατή, στέρεα αίσθηση της αλήθειας.

Πάντως, αν δεν βρίσκομαι στο Επέκεινα αλλά εγκλωβισμένος σε κάποιο όνειρό μου. Τότε αυτά όλα που ονειρεύτηκα μπορούν να είναι μια πρόταση προς τη Σιωπηλή, Αινιγματική, αμέτοχη στα τεκταινόμενα του αισθητού Κόσμου, Αιτία της Δημιουργίας. Μια υπόδειξη. Ακόμα και στις θρησκείες που φαντάζονται τους θεούς τους τόσο μικρούς, ώστε να απαιτούν τη λατρεία, την υποταγή (των εγκαταλειμμένων στη μοίρα των προδιαγραφών τους δημιουργημάτων τους) στερημένους από την απόλυτη Αγάπη και δημιουργούς ενός αινιγματικού, όλο δάκρυα, πόνο και αίμα Κόσμου.

(Εδώ τελειώνει ένα ακόμα όνειρό μου. Το τελευταίο;).

***

Είμαι εδώ:

http://diamflorakis4.blogspot.gr/

https://plus.google.com/112854498464374601289/posts

http://diamflorakis5.blogspot.gr/?view=sidebar#!/2014/08/60.html

http://diamflorakis.blogspot.gr/

http://www.amazon.com/Diamandis-Florakis/e/B009Z0IEZE

http://www.sf-encyclopedia.com/entry/florakis_diamandis

https://www.facebook.com/diamantes.phlorakes

 

Την Τετάρτη 21/10/15

κυκλοφόρησε το 11^ο βιβλίο

της

11/Λογιας:

ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΑΝΑΡΧΙΑ/ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΗ ΟΥΤΟΠΙΑ

«Η ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ ΜΙΑΣ ΝΟΥΒΕΛΑΣ

ΠΟΥ ΚΑΤΑΠΙΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΑΙΣΘΗΤΟΥ»

Αν το αγοράσετε και σας ενδιαφέρει μια έκπληξη

υπογράψτε στο τέλος της σελίδας: 146,

σαρώστε τη σελίδα και στείλτε την εδώ:

fd@ath.forthnet.gr

Σε κάποιο βιβλιοπωλείο της Αθήνας

ένα άλλο βιβλίο της 11/Λογίας, ίσης αξίας με το 11^ο βιβλίο

θα είναι δώρο για σας.  

 

Κυκλοφόρησε:

«Η ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ ΜΙΑΣ ΝΟΥΒΕΛΑΣ

ΠΟΥ ΚΑΤΑΠΙΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΑΙΣΘΗΤΟΥ»

(μυθιστόρημα)

ΓΙΑ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

REPORTER

Κυριακή 7Μαίου 1995 τεύχος 127

Παρουσίαση και mini συνέντευξη του Δ. Φ. από τον Θανάση Μάργαρη

ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ

Ένας ουτοπιστής φιλόσοφος

 

της λογοτεχνίας του φανταστικού

 

 

 

Η γνωριμία μου με τον συγγραφέα Διαμαντή Φλωράκη είναι αποτέλεσμα της αγάπης του γράφοντα για τη λογοτεχνία του φανταστικού  και της ενασχόλησής μου απ’ τα εφηβικά μου χρόνια με ένα είδος γραφής που προβληματίζει, ερεθίζει το νου και ανοίγει πνευματικούς ορίζοντες. Ο Δ, Φλωράκης πολυγραφότατος συγγραφέας με πάνω από δέκα βιβλία στο ενεργητικό του, είναι διευθυντής και εκδότης του αξιόλογου περιοδικού «Χωρόχρονος»-μια πειραματική έκδοση για τη λογοτεχνία του φανταστικού. Στις δραστηριότητές του θα πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα, η συνεργασία του με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και τη Δρα Δόμνα Παστουρματζή –παλαιότερα ο “R” δημοσίευσε συνέντευξή της στον γράφοντα- που διδάσκει Επιστημονική Φαντασία σε πανεπιστημιακό επίπεδο. Στο μάθημά της έγινε ανάλυση βιβλίων του Διαμαντή Φλωράκη από τη Δρα μεταξύ των φοιτητών και ενδοσκόπηση στις φιλοσοφικές αναζητήσεις του συγγραφέα,

Σε μια σύντομη κουβέντα που είχαμε με τον Δ. Φλωράκη και στις ερωτήσεις μου για τη ρευστότητα που διακρίνει το γράψιμό του και για τον κάπως συγκεχυμένο τρόπο αφήγησης, καθώς επίσης και για τη διαφορά μεταξύ των όρων επιστημονική φαντασία και εσχατολογική ουτοπία που χρησιμοποιεί στα έργα του, ο Διαμαντής Φλωράκης ανέλυσε με φιλοσοφικό τρόπο, όπως συνηθίζει, τις απόψεις του, τις οποίες παραθέτω:

 

«Πράγματι, το χωροχρονικό στίγμα των έργων μου είναι ασαφές και αυτό γιατί η «ιστορία» τους εκτυλίσσεται σε Υπαρξιακό και όχι ιστορικό Χρόνο. Επειδή εκείνο που με απασχολεί κυρίως δεν είναι το τεχνολογικό μέλλον αλλά το ψυχοπνευματικό, είναι φυσικό το χρονικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται η φαντασία και η σκέψη μου να είναι εκείνο του υπαρξιακού χρόνου (χρόνος του όντος). Χτίζω τις ιστορίες μου ξεκινώντας από μια ιδέα, η οποία στη συνέχεια, συνήθως, δεν είναι και η κεντρική. Το πώς έρχεται η ιδέα –ερέθισμα, ή οι άλλες που ακολουθούν, μου είναι εντελώς άγνωστο. Ο μηχανισμός δημιουργίας αυτών των ιδεών, υποθέτω πως βρίσκεται μέσα στον χώρο του ασυνείδητου, Σε αντίθεση με τις σκέψεις και την ανάπτυξη της δράσης που πηγάζουν από τον χώρο του συνειδητού.

Γράφω κυρίως επιστημονική φαντασία γιατί αυτή μου παρέχει τη δυνατότητα να κινηθώ φανταστικά μέσα στον Υπαρξιακό χρόνο.

Γράφω γενικά, γιατί υπάρχει ο πόνος, ο θάνατος, το υπαρξιακό αίνιγμα. Γιατί έχω ανάγκη να ονειρεύομαι, πως το τέλος της υπαρξιακής περιπέτειας των όντων, θα είναι αντάξιο των ονείρων μας. Ο καινοφανής όρος «εσχατολογική ουτοπία» με τον οποίο προσπάθησα να χαρακτηρίσω τα έργα μου, είναι κλάδος της λογοτεχνίας του φανταστικού, όπως είναι και νέος κλάδος της επιστημονικής φαντασίας.

Τα έργα μου είναι φιλοσοφικές αναλύσεις, αλλά κυρίως είναι «φυτώρια» φιλοσοφικών ερωτημάτων, με τα οποία προσπαθώ να εκφράσω μια υπαρξιακή εξέγερση, ένα υπαρξιακό παράπονο. Μια επιθυμία για την εγκαθίδρυση της συγνώμης, της συμφιλίωσης από το ελάχιστο μέχρι το μέγιστο και αντίστροφα.

Πατρίδα μας δεν είναι το Σύμπαν της ύλης -καταλήγει ο Διαμαντής Φλωράκης- της αντιπαράθεσης, του πόνου, του αίματος, της φθοράς, της χαοτικής εντροπίας, του πεπερασμένου των ιδιοτήτων μας. Δεν είναι το νεκροταφείο των ονείρων μας. Όχι. Όλα αυτά είναι ο αντίποδάς της».

 

Μία προτροπή του γράφοντα προς το Λαρισαίο αναγνώστη: Γνωρίστε τη γραφή του Διαμαντή Φλωράκη, ανοίξτε ένα παράθυρο γνωριμίας στο φιλοσοφικό γίγνεσθαι των ιδεών του. Θα νιώσετε μια πρωτόγνωρη «επαφή» μ’ ‘ένα κόσμο ενόρασης και προβληματισμού. Γιατί, όπως λέει και ο Τ. Ντε Σαρτέν: «Στο Διάστημα μόνο το φανταστικό στοιχείο έχει πιθανότητες να είναι πραγματικό».

Θανάσης Μάργαρης
http://diamflorakis5.blogspot.gr/2013/08/2_16.html?view=sidebar

 

Τι είπε η ελληνική ε.φ πριν από…

http://diamflorakis5.blogspot.gr/2014/03/blog-post_6.html?view=sidebar

Ξανά…

https://www.youtube.com/watch?v=5IrREmH41ug

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ

16/χρονο (1999 – 2015)

 ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

 

 ΕΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ (1.700+ likes)

 

17/11/2000 (51)

Ξανασκέφτομαι: Από πάντα όλα μας τα προβλήματα ήσαν ένα. Αυτό: Η εντελέχεια της αρχής.

https://www.smashwords.com/books/view/381261