Απόσπασμα από την 7^η έντυπη έκδοση του μυθιστορήματος:

«ΤΑ ΠΟΝΟΤΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ»

Μας λεί­πει ο σω­στός, ο ου­σια­στι­κός τρό­πος ε­πι­κοι­νω­νί­ας. Τί μπο­ρού­με να βά­λου­με στους ή­χους, στα γράμ­μα­τα των λέ­ξε­ων; Ε­λά­χι­στα πράγ­μα­τα, μη­δα­μι­νά. Τί  α­ντί­κρι­σμα  έ­χουν αυ­τά  που νιώ­θου­με στις λέ­ξεις; Κα­νο­νι­κά, θα 'πρε­πε να μπο­ρού­με να με­τα­δί­δου­με τα συ­ναι­σθή­μα­τά μας, σκέ­φτη­κα. (Τα όρ­γα­να που μας έ­δω­σε η Φύ­ση για ε­πι­κοι­νω­νί­α, εί­ναι κα­τώ­τε­ρα των α­να­γκών μας, των δυ­να­το­τή­των μας. Κι αυ­τό έ­χει προ­κα­λέ­σει μί­α τρα­γι­κή ε­τε­ρο­γο­νί­α στις με­τα­ξύ μας σχέ­σεις. Ο­δή­γη­σε την αν­θρώ­πι­νη Ι­στο­ρί­α σε λά­θος κα­τεύ­θυν­ση).

https://www.smashwords.com/books/view/296249