Τετάρτη 30 Απριλίου 2014
από...
Από το 15/χρονο Ηλεκτρονικό μου Ημερολόγιο:
1/11/2000 (56)
?"Η Αλήθεια του Κόσμου
είναι το Αίνιγμά του". (Μεταθανάτιο μήνυμα του Ρόλλαν Αντύπα, από το μυθ.:
"Ο Άνθρωπος που δεν χρειαζότανε κανέναν").
Ê
από...
Από το 15/χρονο Ηλεκτρονικό μου Ημερολόγιο
5/8/2000 (47)
?"Μεγάλος είναι εκείνος που δείχνει έναν
δρόμο", είπε κάποιος. Επειδή Μεγάλοι σίγουρα υπήρξαν και οι δρόμοι
δείχθηκαν, τί φταίει κι ακόμα οδοιπορούμε; Ήταν οι δρόμοι που μας υποδείχτηκαν
αδιάβατοι, ή εμείς υπήρξαμε ανίκανοι οδοιπόροι;
Ê
Τρίτη 29 Απριλίου 2014
Αν...
Αν…
1ον: Είναι επιστημονικά πράγματι τεκμηριωμένο. 2ον:
Την ωκυτοκίνη η
επιστήμη μπορέσει να την αυξήσει στο ανθρώπινο (και όχι μόνο) αίμα μέχρι το
σημείο που να προκαλεί αίσθημα Αγάπης όμοιο μ’ εκείνο της Μάνας, τότε θα πρόκειται για
την μέγιστη των ανακαλύψεων που θα αλλάξει την ανθρώπινη μοίρα. Θα αφαιρέσει
τον πόνο, τα δάκρυα, το αίμα από την πορεία του ανθρώπου προς το Επέκεινα, θα
αποδυναμώσει το αίνιγμα της ύπαρξης του Σύμπαντος Κόσμου. Διαβάστε αυτό το χτεσινό
δημοσίευμα της εφημερίδας ΒΗΜΑ εδώ:
Που μεταξύ των
άλλων λέει:
«Όπως ο άνθρωπος όταν αγαπάει κάποιον άλλον
εμφανίζει αύξηση ως προς τα επίπεδα της ωκυτοκίνης στο αίμα, έτσι και στα ζώα
φαίνεται να συμβαίνει το ίδιο. Ενδεχομένως λοιπόν, και εκείνα να είναι σε θέση
να αγαπούν και να ερωτεύονται»
Και όσοι από σας έχετε διαβάσει ΤΑ
ΓΟΝΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ
και το ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΟ ΑΥΡΙΟ
Θα δείτε για ακόμα μια φορά τη προείδε η ελληνική ε.φ., αλλά και τι
ζητά η Αγάπη για να υλοποιηθεί.
η φονική...
Η φονική αντιπαράθεση των όντων. Και ένα οντολογικό ερώτημα: Τι σκεφτόταν η Δημιουργός Αιτία
όταν τα έπλασε…
απόσπασμα...
Απόσπασμα από το 1ο βιβλίο της 11/λογίας
της Υπαρξιακής Αναρχίας/Εσχατολογικής
Ουτοπίας
=9 έντυπες εκδόσεις (μια στα αγγλικά σε
έκδοση τσέπης) + 1 σε δισκέτα Η/Υ το1994 + 2 σε e-book το 2012 - 2013 (στο Amazon αγγλικά και στο Smashwords ελληνικά)=
Ê
Στοχασμός σε υποτυπώδη
μορφή, λατρεία της βίας, της αλληλοσφαγής. Εγκλεισμός στο ασφυκτικό
πεδίο του εγώ. Θαυμασμός σε ό,τι δημιουργούσαν οι μύωνες. Αθλητική
άμιλλα, επιτεύγματα του κορμιού, πάντα σε βάρος του μικρού ατροφικού
εγκεφάλου. Φανατισμοί που προκαλούσαν αστεία φιλοσοφικά, κοινωνικά
και οικονομικά συστήματα. Λανθασμένη ιεράρχηση σκοπών. Αυτά και
ό,τι άλλο χαρακτήριζε την νηπιακή ηλικία του ανθρώπου, ο31..., σε βιβλία,
σε ταινίες εκείνης της εποχής, τα ρουφούσε αχόρταγα, ανεβάζοντας
έτσι την ένταση του συναισθήματος 1 σε ύψη απλησίαστα, πρωτοφανή.
Δευτέρα 28 Απριλίου 2014
από το 15/χρονο Ηλεκτρονικό μου Ημερολόγιο...
2014-04-29 (492)
? Σκέφτομαι αυτό που γράφω στο «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ»: (Αχ, πόσο σαρκασμό φυλάει το μέλλον μέσα του!). Και
λέω: Αν ρίξουμε μια ματιά στο γνωστό παρελθόν της ανθρωπότητας, μπορούμε να
φανταστούμε το πώς το μέλλον θα δει το παρών μας. Τραγικοί οδοιπόροι του
Αινίγματος του σύμπαντος Κόσμου, είμαστε…
Κυριακή 27 Απριλίου 2014
απόσπασμα...
Απόσπασμα
από το 15/χρονο Ηλεκτρονικό μου Ημερολόγιο:
23/1/2004
(251)
?Ο γηραιός της παρέας είπε αυτά: Όλοι αυτοί οι αστείοι ψεύτες της «αλήθειας» τους που διεκδικούν την ψήφο μας, με τα όσα λένε στα παράθυρα της τηλεόρασης, δεν μαρτυρούν μόνο το τι είναι, αλλά κυρίως δείχνουν αυτό που είμαστε όλοι εμείς που τους ακούμε.
?Ο γηραιός της παρέας είπε αυτά: Όλοι αυτοί οι αστείοι ψεύτες της «αλήθειας» τους που διεκδικούν την ψήφο μας, με τα όσα λένε στα παράθυρα της τηλεόρασης, δεν μαρτυρούν μόνο το τι είναι, αλλά κυρίως δείχνουν αυτό που είμαστε όλοι εμείς που τους ακούμε.
Ê
απόσπασμα...
Απόσπασμα από:
ΤΟ 14/ΧΡΟΝΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
ΕΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
(1999-2013)
14/8/2002
(165)
4 Σκέφτομαι: Ποια είναι
η φιλοσοφική Αλήθεια που όχι μόνο δεν αντιστρατεύεται τις άλλες αλλά ούτε καν
τους αντιστέκεται;
Σάββατο 26 Απριλίου 2014
κάτι από το 15/χρονο Ηλεκτρονικό μου Ημερολόγιο
2014-04-27 (491)
? Γράφω στη
νουβέλα μου Η ΕΚΡΗΞΗ: «Είμαστε τα πλάσματα του τίποτα πού ονειρεύεται», και
σκέφτομαι αυτό: Αυτή η σκέψη – ερμηνεία, μου φαίνεται ολιγότερο παράλογη από τη
σκέψη της αυτοαιτίας του Θεού κι ακόμα περισσότερο της αυτοαιτίας της Ύλης, που
είναι οι δύο, μέχρι τώρα, μοναδικές ερμηνείες της ύπαρξης του σύμπαντος Κόσμου.
κάτι ακόμα...
Κάτι ακόμα που μπορεί να κάνει το e-book, αυξάνοντας αφάνταστα την αναγνωσιμότητα των βιβλίων, δηλαδή
την πνευματική καλλιέργεια:
Παρασκευή 25 Απριλίου 2014
απόσπασμα...
Απόσπασμα από το 15/χρονο
Ηλεκτρονικό μου Ημερολόγιο:
14/5/2001 (80)
Ø Τί ήθελε να πει, μέσω του Ιβάν Καραμαζώφ, ο Ντοστογιέφσκι,
στον μύθο του Μεγάλου Ιεροεξεταστή; Τι σήμαινε η σιωπή Του Ιησού; Το φιλί Του
προς τον Μεγάλο Ιεροεξεταστή;.
Οι επιθέσεις...
Οι Επιθέσεις
Συμπόνιας
(που έγιναν αιτία να δούμε ποιοι «φίλοι» δεν ήσαν ποτέ Φίλοι)
συνεχίζονται…
Πέμπτη 24 Απριλίου 2014
2 ακόμα...
2 ακόμα αποσπάσματα από το μυθιστόρημα:
«Η ΕΝΤΡΟΠΙΑ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ ΚΑΙ ΟΙ
ΒΕΛΟΥΔΙΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ»
Στις δικές μου ερωτήσεις (που τις φαντάζεστε) αρνήθηκε ν΄
απαντήσει. Μου είπε μόνο αυτό: “Η Κόλαση των άλλων είναι και δική μας”.
Δεν μπορώ να ξέρω πως σας φαίνεται η ρήση του. Εμένα πάντως μου
φάνηκε, από τη στιγμή που την άκουσα, σοφή, αληθινή και με βάθος. Αντήχησε μέσα
μου έτσι: Η κόλαση των καταφρονεμένων, των πεινασμένων, των αδικημένων, των
θυμάτων της δύναμης κοντολογίς, του Κόσμου αυτού, είναι και η δική μας κόλαση.
Μία κόλαση που κάποτε θα μας καταπιεί.
Η Ράνια, όμως, έδωσε μία βαθύτερη μεταφυσική ερμηνεία της. Είπε:
“Παράδεισος θρησκευτικός με αντίποδα μία κόλαση, δεν μπορεί να υπάρξει”.
Ψάχνοντας την ερμηνεία της
Ράνιας γκρεμίστηκα σε διανοητική άβυσσο από την οποία τρόμαξα να γλιτώσω. Δεν
είμαι για τέτοια βάθη εγώ.
……………………………………
Και σαν να μην έφτανε αυτό, μας είχε προκύψει
μία μέρα πριν κι ένα ακόμα μυστήριο: Στον φορητό Η/Υ του ανθρώπου-αίνιγμα
βρήκαμε, στο μοναδικό
του
αρχείο, αυτή τη φράση: “Η συνειδητοποίηση
πως είμαστε όλοι έγκλειστοι του ίδιου αιματηρού και άλυτου Αινίγματος, είναι η
πιο ισχυρή αιτία δημιουργίας αισθημάτων αλληλεγγύης. Ακόμα και προς το ίδιο το
Αίνιγμα”.
Η Ράνια, όταν ατέλειωτες φορές το διάβασε, έμεινε για ώρα βουβή. Ώσπου
κάποια στιγμή είπε: “Χαοτική σκέψη. Είναι η περίληψη ενός συνταρακτικού πιστεύω.
Ίσως και η περίληψη της Αλήθειας του Κόσμου. Μπορεί να γραφτεί ολόκληρο δοκίμιο
πάνω του. Δεν έχω διαβάσει κάτι καλύτερο για την υπαρξιακή Αγάπη. Για το
μεγαλείο της Συγνώμης. Σαν κλεμμένα λόγια από τη σιωπή του Θεού, μοιάζουν. Σου
δίνει την εντύπωση πως εμφυτεύει σκέψη στο άνοο, στο τυχαίο, στο άσκοπο της
Δημιουργίας… Ένα βουβό παράπονο κρύβεται μέσα του, αλλά και μία μεγαλειώδης
συγνώμη. Αμφίστομη φράση. Περιέχει, απευθύνεται και στις δύο δυνατές εκδοχές ερμηνείας
της Ύπαρξης”.
Μια...
Μια από τις σπάνιες
περιπτώσεις που το Συμφέρον δεν ναρκώνει την αίσθηση Δικαίου
και τον εαυτόν του:
e-book: το αύριο του
βιβλίου σήμερα
Γιατί:
1ον:Είναι
πλανητικής κυκλοφορίας.
2ον:Είναι
πολύ φθηνότερο του έντυπου (50 – 80%) γιατί καταργεί τους ενδιάμεσους μεταξύ
του παραγωγού (συγγραφέα) και καταναλωτή (αναγνώστη, που είναι ο τελικός κριτής).
3ον:Οι
αναγνώστες του έχουν τη δυνατότητα να διαβάσουν δωρεάν το 20%, αλλά και το 100%
του βιβλίου, με τα δωρεάν κουπόνια που μπορεί να προσφέρει ο συγγραφέας (στη Smashwords) σημαντικό
ποσοστό στο ΑΜΑΖΟΝ και όλο το βιβλίο δωρεάν με τα free της ίδιας
εταιρίας πριν το αγοράσουν! Κι αυτό είναι κάτι (και όχι το μόνο) που η έντυπη
έκδοση αδυνατεί να προσφέρει. Κάτι που δίκαια κάνει τον αναγνώστη κυρίαρχο αλλά
και υπεύθυνο της μοίρας ενός βιβλίου.
4ον:Οι
αναγνώστες του μπορούν να το βαθμολογήσουν. Να του γράψουν μια κριτική. Να το
συστήσουν σε χιλιάδες (κυριολεκτικά) άλλους.
5ον:Δεν
είναι αιχμάλωτο στην αφάνεια εξ αιτίας της κρίσης των εκδοτών, οι οποίοι
αναγκαστικά κρίνουν με πρώτο κριτήριο (μερικοί από αυτούς και με μοναδικό) την
εμπορικότητα του βιβλίου. Ή θύμα άστοχης κριτικής, ή αδιαφορίας, αδυναμίας των
κριτικών να το παρουσιάσουν, να το κρίνουν, ή των βιβλιοπωλών να το βιτρινάρουν
από έλλειψη χώρου.
6ον:Ο
συγγραφέας έχει τη δυνατότητα να παρακολουθεί την κίνηση του βιβλίου του
καθημερινά καθώς και να εισπράττει κάθε μήνα τα δικαιώματά του.
7ον:Ο
συγγραφέας μπορεί με ελάχιστα έξοδα να γίνει εκδότης του βιβλίου του αν έχει,
καλή γνώση της αγγλικής γλώσσας και κάποιες γνώσεις στους Η/Υ, ή τη βοήθεια
κάποιου φίλου του που διαθέτει αυτές τις γνώσεις.
8ον:Μπορεί
ο συγγραφέας να δημοσιεύσει βίντεο που αφορά το λογοτεχνικό έργο του, τη ζωή
του κ.α. Να έχει επαφή άμεση με τους αναγνώστες του.
9ον:Το
e-book θάβεται αν αξίζει να θαφτεί σε αντίθεση με το έντυπο που
αρκετές φορές έχει μια άδικη μοίρα.
10ον:Θα
αυξήσει σημαντικά την αναγνωσιμότητα (μειώνοντας ταυτόχρονα σημαντικά το κόστος
της. –ας σημειωθεί πως η δωρεάν ανάγνωση των e-books συνήθως είναι πολλαπλάσια της αγορασμένης)
με άμεσο αποτέλεσμα την άνοδο της πνευματικής καλλιέργειας. Και θα μειώσει τον
θάνατο αμέτρητων δέντρων.
11ον:Τέλος,
θα φέρει στο έντυπο βιβλίο νέους φίλους!
Μπείτε στην
ομάδα: ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ:
Τετάρτη 23 Απριλίου 2014
απόσπασμα...
Απόσπασμα από το
μυθιστόρημα:
«Η ΕΝΤΡΟΠΙΑ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΒΕΛΟΥΔΙΝΟΙ
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ»
(1 έντυπη έκδοση και 1 σε e-book)
Λοιπόν: δύο μήνες μετά τα γεγονότα που σας αφηγήθηκα, πήρα ένα e-mail (σταλμένο από ένα internet-café της
Νότιας Κορέας) που έλεγε: “Έχουν μετρήσει τη συνολική αδυναμία των τριών
δισεκατομμυρίων καταραμένων του πλανήτη. (Την έλλειψη γνώσεων, παιδείας,
ιατρικής περίθαλψης, τον χαμηλό μέσο όρο ζωής, τη στρατιωτική και οικονομική
τους ισχνότητα. Το μισό, το ένα, μέχρι και τα δύο δολάρια ημερήσιο, κατά
κεφαλή, εισόδημά τους). Αλλά δεν μέτρησαν ποτέ σωστά τους ποταμούς των δακρύων
τους κι ό,τι αυτοί έσερναν μέσα τους. Κι έτσι. η δύναμη δεν βρίσκεται τώρα πια
μόνο στην πλευρά τους. Πλησιάζει ο καιρός που θα το διαπιστώσουν, αυτό”.
για πολύ...
Για πολύ φίλους:
Κάθε
Πέμπτη 9.30 – 10.30 π.μ.
είμαι
στο flocafe
Φ.
Νέγρη και Δροσοπούλου
Τρίτη 22 Απριλίου 2014
νέο απόσπασμα από...
Νέο απόσπασμα από το μυθιστόρημα:
« Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝΕ ΚΑΝΕΝΑΝ»
«Αχ, κάποιες φορές, πόσο
παγιδευμένη είναι η λογική μέσα στον εαυτόν της. Πόσο είναι παράλογη...»,
σκέφτομαι.
. (Ο Κόσμος είναι ήδη
αλλαγμένος από τη στιγμή που τον φανταστήκαμε καλύτερο, ηθικότερο. Να γιατί είναι
ρεαλιστικές οι ουτοπίες μας).
«Πού σκέφτεστε να χτίσετε το γηροκομείο;» ρωτάω όταν η σιωπή ανάμεσά μας
αρχίζει να γίνεται αμήχανη.
«Πενήντα μέτρα μακριά από τη Μονή».
«Τόσο κοντά... Μήπως η γειτνίαση θα είναι εμπόδιο στην περισυλλογή σας;».
«Α, όχι. Χαρά θα είναι Καλή η προσευχή, καλή η περισυλλογή, αλλά ακόμα
καλύτερη η έμπρακτη συμπόνια. Εμείς οι μοναχές τί να την κάνουμε τη σωτηρία
των ψυχών μας, αν είναι να χαθεί αυτός ο κόσμος μέσα στα σκοτάδια του πόνου,
της αναλγησίας; Πρέπει να είμαστε σε θέση να θυσιάσουμε και την αιώνια σωτηρία
των ψυχών μας προκειμένου να σώσουμε το σώμα ενός συνανθρώπου μας, να του
απαλύνουμε τον πόνο», λέει η Ηγουμένη.
«Μα εσείς είσαστε μία έκπληξη, αγαπητή μου. Είσαστε η αίρεση που
αναβαθμίζει το χριστιανικό δόγμα. Υπάρχει θεός στα λόγια σας».
«Μόνο στις πράξεις αγάπης, θυσίας υπάρχει ο Θεός», μου κάνει η Ηγούμενη με
φωνή που μόλις ακούγεται.
«Μόνο εκεί;».
«Μόνο».
«Δηλαδή ούτε και στη Μονή;».
«Ούτε».
Σηκώνομαι και την πλησιάζω.
«Υπάρχουν, λοιπόν, άγιοι στην εποχή μας!», σκέφτομαι.
«Επιτρέψτε μου να φιλήσω το χέρι σας», λέω.
Μου προτείνει το μέτωπό της.
Τη φιλώ.
Υπάρχει το ίχνος της Αλήθειας στα
μάτια της. Και στη σιωπή της.
απόσπασμα...
Απόσπασμα από το
μυθιστόρημα:
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝΕ ΚΑΝΕΝΑΝ
(2 έντυπες εκδόσεις + 1 σε e-book)
Αλήθεια,
η φράση του Ρόλλαν: «Πρέπει ν’ αγαπήσουμε το
ανθρώπινο πεπρωμένο, για να το αλλάξουμε», δεν
σημαίνει μεταξύ των τόσων άλλων και την ισορροπία μεταξύ των σκοτεινών μας
παρορμήσεων και των ηθικών μας επιταγών; Δεν σημαίνει μία πιστή αναπαραγωγή,
της σχέσης Καλού και Κακού που υπάρχει, ο τέτοιος βίος; Δεν σημαίνει την
κατάργηση της υπαρξιακής ενοχής; Την αυτονομία, την ελευθερία; Την επίγνωση
της μοναξιάς των όντων, που έτσι κερδίζουν την αυτονομία τους; (Αυτή είναι η
μέγιστη απόδειξη της αγάπης, του σεβασμού του Θεού προς τα όντα).
Ναι, είχε
μιλήσει σωστά αυτός που απέδειξε το πιστεύω της Ηγουμένης, πως το Καλό είναι
μόνο τα ολιγάριθμα φωτεινά σημεία της αγάπης και της συμπόνιας, μέσα στον
σκοτεινό αμοράλ, χαοτικό σύμπαν.
Δευτέρα 21 Απριλίου 2014
απόσπασμα...
Απόσπασμα από το 15/χρονο
Ηλεκτρονικό μου Ημερολόγιο
22/8/2000 (49)
Ø Η μόνη λογική αυτοαιτία θα ήταν εκείνη του Τίποτα. Αφού, όμως, υπάρχει το Κάτι του Κόσμου, γιατί οι υλιστές βρίσκουν λογικότερη την αυτοαιτία της Ύλης από κείνη της Ιδέας; Αυτό σκεφτόμουν σήμερα διαβάζοντας, μετά από χρόνια, κάποια κείμενα του Νίτσε, αυτού του μεγάλου μοναχικού πνεύματος, που ονειρεύτηκε τον Υπεράνθρωπό του πάνω από το πτώμα της Ηθικής Ιδέας, την οποία θεωρούσε ως μοναδική αιτία της καθήλωσης του ανθρώπου στο επίπεδο του δυστυχισμένου, μνησίκακου ζώου. Γιατί δεν σκέφτηκε, ή δεν αποδέχτηκε την άποψη πως η αιτία της καθήλωσης ήταν η λανθασμένη εικόνα της Ιδέας που είδε ο Άνθρωπος; Κοντολογίς, γιατί δεν φαντάστηκε έναν Θεό στα μέτρα του (Του);
Ø Η μόνη λογική αυτοαιτία θα ήταν εκείνη του Τίποτα. Αφού, όμως, υπάρχει το Κάτι του Κόσμου, γιατί οι υλιστές βρίσκουν λογικότερη την αυτοαιτία της Ύλης από κείνη της Ιδέας; Αυτό σκεφτόμουν σήμερα διαβάζοντας, μετά από χρόνια, κάποια κείμενα του Νίτσε, αυτού του μεγάλου μοναχικού πνεύματος, που ονειρεύτηκε τον Υπεράνθρωπό του πάνω από το πτώμα της Ηθικής Ιδέας, την οποία θεωρούσε ως μοναδική αιτία της καθήλωσης του ανθρώπου στο επίπεδο του δυστυχισμένου, μνησίκακου ζώου. Γιατί δεν σκέφτηκε, ή δεν αποδέχτηκε την άποψη πως η αιτία της καθήλωσης ήταν η λανθασμένη εικόνα της Ιδέας που είδε ο Άνθρωπος; Κοντολογίς, γιατί δεν φαντάστηκε έναν Θεό στα μέτρα του (Του);
από το 15/χρονο (1999-2014) Ηλεκτρονικό μου Ημερολόγιο
2014-04-21 (490)
? Σκεφτόμουν στις28/3/12:
Τετάρτη, 28 Μαρτίου2012
Ê
Υπάρχει έλλειμμα ηθικής, καλών
αισθημάτων (Αγάπης, Συμπόνιας, Αλληλεγγύης) . Ο Άνθρωπος (αυτός ο τρομερός και
τραγικός θηρευτής)εδώ, παντού, χτες, σήμερα και βαθειά μέσα στο αύριο (αλλά όχι
για πάντα) θα κυριαρχείτε από τους όρους της Ύπαρξης(κυριαρχία της Δύναμης, της
δίψας για Αιωνιότητα, για Ηδονή) τους οποίους όρους συνεχώς αντιμάχεται
κερδίζοντας μικρές μάχες. Ενώ ο θάνατος είναι η κοινή του μοίρα με τους ομοίους
του και όλα τα άλλα όντα, χαμένος μέσα στην έρημο του Εγώ του ψάχνει (όχι
μάταια) για την όαση της Αγάπης, που είναι το τελικό πεπρωμένο του. Ο σκοπός
της ύπαρξής του. Η Αγάπη τελικά θα σώσει τις Υπάρξεις. Θα δικαιολογήσει την
ύπαρξη του σύμπαντος Κόσμου. Θα τον νοηματίσει. Ας αφήσουμε στις επόμενες
υπάρξεις έναν, έστω και λίγο, καλύτερο Κόσμο.
Και συμπληρώνω σήμερα:
Είναι μια περίληψη του πιστεύω μου, του έργου μου (με φαντασία και στοχασμό) για
την περίληψη του Κόσμου…
Κυριακή 20 Απριλίου 2014
Σάββατο 19 Απριλίου 2014
απόσπασμα...
Απόσπασμα από το μυθιστόρημα:
«Ο
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝΕ ΚΑΝΕΝΑΝ»
(2 έντυπες
εκδόσεις + 1 σε e-book)
…………………………………………………………………………
Είναι στα χέρια
μου ένας αδιάβροχος φάκελος. Στα νερά μία ξανθιά θεά που χάνεται σχίζοντας τα
νερά σαν δελφίνι. Μία ξεψυχισμένη αναμονή μέσα μου. Το αίμα του ήλιου πάνω στα
νερά του κόλπου.
Μία μουσική πρόκειται να έρθει μέσα στη νύχτα. Ένα μήνυμα του
Ρόλλαν. Νότες σαξοφώνου. Σκαλοπάτια για μία αλήθεια, ή για ένα αίνιγμα.
Είναι το «Ρέκβιεμ Για Μία Απόσταση», στα χέρια μου.
Βάζω το cd στη συσκευή και μετά την ενεργοποιώ.
Διαβάστε, αφού
είναι αδύνατο ν’ ακούσετε. Μην ανησυχείτε. Θα είμαι συνοπτικός. Ελπίζω και
κατανοητός. (Εκπέμπει μία μουσική
ο χωρόχρονος. Βγάζουν νότες τις νύχτες τ’ αστέρια. Μία σιωπή. Μία υπόσχεση
επανόρθωσης. Μία συγνώμη):
Το καταλαβαίνω από την αρχή: Μία Κίρκη από νότες είναι το Ρέκβιεμ.
Και να που τώρα νιώθω να είμαι ένα ελάχιστο σωματίδιο ύλης, όμοιο με τ’
αμέτρητα άλλα που συνθέτουν το Όλο. Κινούμαι, ενώνομαι, μεταμορφώνομαι,
αποσυντίθεμαι, αναλώνομαι, για κάτι και από κάτι που δεν γνωρίζω. Σίγουρα,
αναζητώ, ποθώ κάτι που δεν το βλέπω, αλλά που όμως το νιώθω να υπάρχει κάπου
απέραντα μακριά μου. Παντοτινά μακριά μου. Είναι κάτι ανάμεσά μας. Ναι, είναι η
αδυναμία του να με πλησιάσει, διασχίζοντας το σχεδόν μηδενικό νοητικό και
συναισθηματικό μου δυναμικό. Το ασήμαντό μου. Είναι η αδυναμία του Μεγίστου να
γίνει ελάχιστο. Του ελάχιστου να δει το Μέγιστο. Κάπου είναι ένα φως που δεν
βλέπω. Είναι μία μοναξιά, ένα σκοτάδι μέσα μου. Ένα παράπονο. Και μία βούληση
αναβάθμισης, υπέρβασης. Είναι η Αλήθεια μέσα μου.
Ύστερα, η μουσική Κίρκη με κάνει πρωτογενές έμβιο ον., και έχω
την ελπίδα πως δεν θα νιώσω ό,τι και στην πρώτη μου μεταμόρφωση. Αλλά η ελπίδα
μου σύντομα πνίγεται μέσα στις νότες. Μέσα στην σκληρή Αλήθεια.
Το ίδιο μου συμβαίνει κι όταν σε απανωτές μεταμορφώσεις γίνομαι
ιός, σκύλος, γάτα, πάνθηρας, λιοντάρι, αετός, σπουργίτι, φάλαινα, δελφίνι,
καρχαρίας και ό,τι άλλο αναπνέει.
Τέλος, μεταμορφώνομαι στην άθροιση των πιο εξελιγμένων έμβιων
όντων. Όμως, και τότε όλες μου οι νοητικές, συναισθηματικές, ενορατικές δυνατότητες
δεν επαρκούν για να γίνω αντιληπτός από το Μέγιστο. Νιώθω την Αλήθεια στον
βαθμό και με τον τρόπο που την ένιωσα και ως σωματίδιο ύλης.
«Είναι σα να μην υπάρχει Θεός, Ρόλλαν. Αυτό λες με τις νότες σου.
Την Αλήθεια. Είναι σα να μου λες πως ο άνθρωπος είναι κι αυτός έγκλειστος μέσα
στους νόμους της τροφικής αλυσίδας», φωνάζω όταν βγαίνω από την έκσταση του
«Ρέκβιεμ Για Μία Απόσταση».
Το φως της ημέρας με βρίσκει βουτηγμένο στο σκοτάδι της Αλήθειας
του Κόσμου μας. Στη γνώση πως οι Κόσμοι είναι άπειροι και πως ο δικός μας
βρίσκεται στην κατώτερη κλίμακά τους, όπου το Καλό, ο Θεός, η αγάπη, το
Επέκεινα απουσιάζουν, όπως από τη ζωή ενός ζώου, ενός ιού, ενός σωματιδίου
ύλης.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)