2014-3-14 (484)
? Σκέφτομαι ξανά αυτό: ΑΦ0Υ Ο,ΤΙ μας περιβάλλει είναι ατέλειωτο, τότε θα πρέπει να υπάρχει κι
ένας άλλος κόσμος όμοιος και διαφορετικός σε μια μόνο λεπτομέρεια. Κι ένας
άλλος εντελώς όμοιος σε γεγονότα και σε χρόνο, και πολλοί άλλοι όμοιοι. Αφού οι
δυνατοί συνδυασμοί είναι άπειροι, λογικά πρέπει να ταυτίζονται αμέτρητες φορές
κι άλλου. Άρα και σ’ άλλα σημεία του χώρου ζουν όντα ακριβώς όμοια με μας, με
ταυτόχρονες και όχι ταυτόχρονες ενέργειες, σκέψεις, προβλήματα. Κάτι σαν
αντικατοπτρισμός.
Το
αντίθετο αυτού του συλλογισμού μου φέρνει ζάλη τόση, όση και ή έννοια του άπειρου.
Είναι περισσότερο ακατανόητο ένα άπειρο πού δεν είναι άπειρο, από ένα άλλο πού
είναι. Και δεν είναι άπειρο ό,τι δεν παρουσιάζει αυτή τη δυνατότητα των
συνδυασμών. Και συμπληρώνω: Άλλωστε, μια τέτοια άπειρη δημιουργία ταιριάζει,
δένει με έναν άπειρων δυνατοτήτων Δημιουργό (όπου η φαντασία πλησιάζει ένα
άπειρο μέγεθος).
Ê
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου