ΑΝ
Ο ΣΤOΧΑΣΜΟΣ και Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ
Σας θέλγουν
Από 2-8 Μαρτίου
(ώρα ΗΠΑ)
Διαβάστε ΔΩΡΕΑΝ
19 e-books:
11 της Υπαρξιακής Αναρχίας/5 Αστυνομικά/2 Νουβέλες/1 Ημερολόγιο
ΕΔΩ:
Ê
Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014
απόσπασμα...
Απόσπασμα από το
21ο βιβλίο μου (σε e-book):
12/4/2002 (138)
4 Σκέφτομαι: Η ονοματοποίηση των εγκλημάτων που
διαπράττουν οι λαοί ενάντια σε άλλους λαούς, έπρεπε πρώτα να δείχνει το
ανθρώπινο είδος και όχι τον λαό, το κράτος, τον ηγέτη, το πολιτικό σύστημα που
το διέπραξε. Έτσι πρέπει να καταγράφεται στη συνείδησή μας.
Ê
Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014
Με αφορμή...
Με αφορμή τα
όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία:
απόσπασμα από το 21ο βιβλίο μου σε (e-book):
ΤΟ
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
ΕΝΟΣ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
(1999-2013)
Ê
25/3/2003 (223)
Ø Σε 3.500 χρόνια καταγεγραμμένης ανθρώπινης ιστορίας μόνο τα 260 χρόνια
κύλησαν ειρηνικά! (Κατά τον ιστορικό Γουίλ Ντιουράντ). Ήγουν, τα 92% των 3.500
χρόνων υπήρξαν ποτισμένα από δάκρυα, πόνο, αίμα και θάνατο. Αυτή η περίληψη της
ιστορίας μας, απαλλαγμένη από ονόματα κρατών, ηγετών, ιδεολογιών, ημερομηνιών,
άλλοθι της αλληλοσφαγής μας, εναλλαγής ρόλων (θυμάτων σε θύτες, και αντίστροφα)
και εστιασμένη επάνω στο σύνολο του ανθρώπινου είδους αποκαλύπτει πως η Φύση,
άγνωστο γιατί, μας γκρέμισε σε μία φονική αρένα μονομάχων (για δύναμη,
κατάκτηση, ηδονή) ενώ ταυτόχρονα μας σφράγισε με μία αφανή δίψα για αγκάλιασμα.
Αυτός είναι ο σταυρός που κουβαλάμε. Ο Γολγοθάς μας θα οδηγήσει σε Ανάσταση
μόνο αν συνειδητοποιήσουμε πως είμαστε όλοι θύματα μίας φυσικής επιταγής
(δηλαδή ή μίας ζαριάς του τυχαίου) ή μίας θείας επιθυμίας, ευχής του Δημιουργού
για κατάκτηση της Αγάπης.
Ê
Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014
αποσπάσματα από...
αποσπάσματα από συνομιλίες με φίλες/φίλους (6)
Είπα: Αν θυμάμαι καλά, το είπε ο Κομφούκιος: «Το να σε αδικούν είναι κακό. Το να μην μπορείς όμως να ξεχάσεις την
αδικία είναι μεγαλύτερο κακό».
«Δύσκολο να ξεχάσεις μια αδικία…», είπε η Π.Μ.
«Απραγματοποίητη μου φαίνεται η πρόταση της ρήσης»,
είπε ο Ρ.Ρ.
Σκέφτηκα: Βέβαια, την ανάμνηση του γεγονότος είναι
αδύνατο να την ξεχάσουμε, αλλά τα αισθήματα που μας προκάλεσε μπορούμε να τα σβήσουμε,
ή έστω να τα αποδυναμώσουμε. Είμαστε άξιοι γι’ αυτό.
Ê
απόσπασμα...
απόσπασμα από
το βιβλίο:
ΤΑ ΓΟΝΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ
(1 έντυπη
έκδοση + 1 σε e-book)
Ê
“Τί άλλο σας είπε ο Αντρέας,
γέροντα”.
“Μας είπε τι του πρότεινε ο Θεός”.
“Τί;”.
“Να εξοφλήσει το χρέος του προς τον Ρήγα. Προς τους
ανθρώπους. Θα σε περιμένω με το τελευταίο Μου πρόσωπο, μέσα στον πόνο των άλλων.
Εκεί θα με βρεις”.
Διαβάστε δωρεάν το 20% του βιβλίου για δοκιμή:
Μια άλλη διάσταση του αστυνομικού
μυθιστορήματος
Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014
απόσπασμα...
Απόσπασμα από τη 2η έκδοση
(διπλάσιας έκτασης από την 1η)
του μυθιστορήματος:
«Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ
ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝΕ ΚΑΝΕΝΑΝ»
(2 έντυπες εκδόσεις
+ 1 σε e-book)
Μία μουσική
πρόκειται να έρθει μέσα στη νύχτα. Ένα μήνυμα του Ρόλλαν. Νότες σαξοφώνου.
Σκαλοπάτια για μία αλήθεια, ή για ένα αίνιγμα.
Είναι το «Ρέκβιεμ
Για Μία Απόσταση», στα χέρια μου.
Βάζω το cd στη συσκευή και μετά την
ενεργοποιώ.
Διαβάστε, αφού είναι αδύνατο ν’ ακούσετε.
Μην ανησυχείτε. Θα είμαι συνοπτικός. Ελπίζω και κατανοητός. (Εκπέμπει μία μουσική ο χωρόχρονος. Βγάζουν νότες τις
νύχτες τ’ αστέρια. Μία σιωπή. Μία υπόσχεση επανόρθωσης. Μία συγνώμη):
Το καταλαβαίνω
από την αρχή: Μία Κίρκη από νότες είναι το Ρέκβιεμ. Και να που τώρα νιώθω να
είμαι ένα ελάχιστο σωματίδιο ύλης, όμοιο με τ’ αμέτρητα άλλα που συνθέτουν το
Όλο. Κινούμαι, ενώνομαι, μεταμορφώνομαι, αποσυντίθεμαι, αναλώνομαι, για κάτι
και από κάτι που δεν γνωρίζω. Σίγουρα, αναζητώ, ποθώ κάτι που δεν το βλέπω,
αλλά που όμως το νιώθω να υπάρχει κάπου απέραντα μακριά μου. Παντοτινά μακριά
μου. Είναι κάτι ανάμεσά μας. Ναι, είναι η αδυναμία του να με πλησιάσει,
διασχίζοντας το σχεδόν μηδενικό νοητικό και συναισθηματικό μου δυναμικό. Το
ασήμαντό μου. Είναι η αδυναμία του Μεγίστου να γίνει ελάχιστο. Του ελάχιστου
να δει το Μέγιστο. Κάπου είναι ένα φως που δεν βλέπω. Είναι μία μοναξιά, ένα
σκοτάδι μέσα μου. Ένα παράπονο. Και μία βούληση αναβάθμισης, υπέρβασης. Είναι η
Αλήθεια μέσα μου.
Ύστερα, η μουσική
Κίρκη με κάνει πρωτογενές έμβιο ον., και έχω την ελπίδα πως δεν θα νιώσω ό,τι
και στην πρώτη μου μεταμόρφωση. Αλλά η ελπίδα μου σύντομα πνίγεται μέσα στις
νότες. Μέσα στην σκληρή Αλήθεια.
Το ίδιο μου
συμβαίνει κι όταν σε απανωτές μεταμορφώσεις γίνομαι ιός, σκύλος, γάτα,
πάνθηρας, λιοντάρι, αετός, σπουργίτι, φάλαινα, δελφίνι, καρχαρίας και ό,τι
άλλο αναπνέει.
Τέλος,
μεταμορφώνομαι στην άθροιση των πιο εξελιγμένων έμβιων όντων. Όμως, και τότε
όλες μου οι νοητικές, συναισθηματικές, ενορατικές δυνατότητες δεν επαρκούν για
να γίνω αντιληπτός από το Μέγιστο. Νιώθω την Αλήθεια στον βαθμό και με τον
τρόπο που την ένιωσα και ως σωματίδιο ύλης.
«Είναι σα να μην
υπάρχει Θεός, Ρόλλαν. Αυτό λες με τις νότες σου. Την Αλήθεια. Είναι σα να μου
λες πως ο άνθρωπος είναι κι αυτός έγκλειστος μέσα στους νόμους της τροφικής
αλυσίδας», φωνάζω όταν βγαίνω από την έκσταση του «Ρέκβιεμ Για Μία Απόσταση».
Το φως της ημέρας
με βρίσκει βουτηγμένο στο σκοτάδι της Αλήθειας του Κόσμου μας. Στη γνώση πως
οι Κόσμοι είναι άπειροι και πως ο δικός μας βρίσκεται στην κατώτερη κλίμακά
τους, όπου το Καλό, ο Θεός, η αγάπη, το Επέκεινα απουσιάζουν, όπως από τη ζωή
ενός ζώου, ενός ιού, ενός σωματιδίου ύλης.
Κοιτάζομαι σ’
έναν καθρέφτη. Το βλέμμα μου είναι σκοτεινό, αλλά δεν είναι και για να το
κρύψω πίσω από μπλε αδιαφανή γυαλιά.
Αποφασίζω να μη
μιλήσω ποτέ για το Ρέκβιεμ που άκουσα τη νύχτα. Να μην πω σε κανέναν πως έλαβα
το Ρέκβιεμ που περιμέναμε. Το κρατίδιο που ιδρύσαμε είναι το ίδιο, ή και
περισσότερο αναγκαίο να υπάρχει τώρα. Και μάλιστα, στο κοντινό μέλλον, θα
πρέπει να περιέχει και τις μορφές ζωής στις οποίες μεταμορφώθηκα για να δω την
Αλήθεια του Κόσμου μας. Αυτές οι μορφές και οι ανθρώπινες, πρέπει να είναι
ενωμένες, στη μοναξιά της Αλήθειας του Κόσμου μας. Ενός κόσμου σκοτεινού,
χωρίς το φως του Θεού, του Καλού. Ενός Κόσμου που βρίσκεται στον πάτο των
Κόσμων. Στα άχρηστα της Υπερδημιουργίας. (Είναι ρατσιστική, φασιστική η δομή του Κόσμου μας. Και είναι λάθος μας
που την αποδεχόμαστε, επειδή βρισκόμαστε στην κορυφή της πυραμίδας του. Είναι
βάσεις, για άλλους Κόσμους, οι κορυφές των πυραμίδων κάποιων Κόσμων, μέσα στην
απεραντοσύνη των Κόσμων).
Ê
τρόμος για κάτι που έρχεται...
Το αναδημοσιεύω γιατί
κάποιοι
που «αγαπούν» το βιβλίο
το διέγραψαν από μπλοκ μου.
(άρχισαν οι πρώτες
εκδηλώσεις τρόμου για ό,τι έρχεται…)
Ê
e-book: το αύριο του βιβλίου σήμερα
το αύριο του βιβλίου σήμερα
Γιατί:
1ον:Είναι πλανητικής κυκλοφορίας.
2ον:Είναι πολύ φθηνότερο του έντυπου (30 –
80%).
3ον:Οι αναγνώστες του έχουν τη δυνατότητα να
διαβάσουν δωρεάν το 20% του βιβλίου, (στη Smashwords)σημαντικό
ποσοστό στο ΑΜΑΖΟΝ και όλο το βιβλίο δωρεάν με τα free της ίδιας εταιρίας πριν το αγοράσουν! Κι αυτό είναι κάτι
(και όχι το μόνο) που η έντυπη έκδοση αδυνατεί να προσφέρει. Κάτι που δίκαια
κάνει τον αναγνώστη κυρίαρχο αλλά και υπεύθυνο της μοίρας ενός βιβλίου.
4ον:Οι
αναγνώστες του μπορούν να το βαθμολογήσουν. Να του γράψουν μια κριτική.
5ον:Δεν είναι αιχμάλωτο στην αφάνεια εξ αιτίας
της κρίσης των εκδοτών, οι οποίοι αναγκαστικά κρίνουν με πρώτο κριτήριο
(μερικοί από αυτούς και με μοναδικό) την εμπορικότητα του βιβλίου. Ή θύμα
άστοχης κριτικής, ή αδιαφορίας, αδυναμίας των κριτικών να το παρουσιάσουν, να
το κρίνουν, ή των βιβλιοπωλών να το βιτρινάρουν από έλλειψη χώρου.
6ον:Ο συγγραφέας έχει τη δυνατότητα να
παρακολουθεί την κίνηση του βιβλίου του καθημερινά καθώς και να εισπράττει κάθε
μήνα τα δικαιώματά του.
7ον:Ο συγγραφέας μπορεί με ελάχιστα έξοδα να
γίνει εκδότης του βιβλίου του αν έχει, καλή γνώση της αγγλικής γλώσσας και
κάποιες γνώσεις στους Η/Υ, ή τη βοήθεια κάποιου φίλου του που διαθέτει αυτές
τις γνώσεις.
8ον:Μπορεί ο συγγραφέας να δημοσιεύσει βίντεο
που αφορά το λογοτεχνικό έργο του, τη ζωή του κ.α. Να έχει επαφή άμεση με τους
αναγνώστες του.
9ον:Το e-book θάβεται αν αξίζει να θαφτεί σε αντίθεση με το έντυπο που
αρκετές φορές έχει μια άδικη μοίρα.
10ον:Θα αυξήσει σημαντικά την αναγνωσιμότητα
(μειώνοντας ταυτόχρονα σημαντικά το κόστος της) με άμεσο αποτέλεσμα την άνοδο
της πνευματικής καλλιέργειας. Και θα μειώσει τον θάνατο αμέτρητων δέντρων.
11ον: Φέρνει σε άμεση επαφή,
χωρίς κανέναν ενδιάμεσο, τον συγγραφέα με τον τελικό κριτή που είναι ο
αναγνώστης.
12ον:Τέλος, θα φέρει στο έντυπο βιβλίο νέους
φίλους!
Μπείτε στην ομάδα: ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ
ΒΙΒΛΙΟΥ:
από...
Απόσπασμα από το 7ο
βιβλίο
της 11/λογίας:
Υπαρξιακή Αναρχία/Εσχατολογική Ουτοπία
«Ο ΚΑΙΑΔΑΣ»
(3 έντυπες εκδόσεις +
1 σε e-book)
Ê
Ê
...(Η
κάθε ανθρώπινη ηθική αποτυχία, πρέπει να ’ναι μια αφαίρεση, μια πληγή στο σώμα
του Καλού. Αν η ανθρώπινη ιστορία αστοχήσει ηθικά, το Καλό θα πεθάνει. Και τό
το σύμπαν της Ιδέας, θα πάψει να ’ναι το μεταφυσικό αντίκρισμα του υλικού
σύμπαντος. Άρα, κάπου πρέπει να υπάρχει μια πρόνοια. Να υπάρχει η συγγνώμη.
Διαφορετικά, το μηδέν θα τα καταπιεί όλα. Ακόμα και τον Θεό).
Ê
Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014
απόσπασμα από το 15/χρονο ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο
2013-02-25
(483)
? Σκέφτομαι:
Το ελλειμματικό Ήθος του ανθρώπου -που βέβαια δεν μοιάζει παντοτινό- που είναι
αυτό που μας τυφλώνει και δεν βλέπουμε πως είναι η αιτία που διαμορφώνει την τραγική,
αιματηρή, όλο πόνο, δάκρυα Ιστορία μας (κατακτητικοί πόλεμοι, εκμετάλλευση του
ανθρώπου από τον άνθρωπο, επιθετικότητα, εγωτικός τρόπος σκέψης, βίου, έγκλημα,
έλλειμμα συναισθημάτων συμπόνιας, αλληλεγγύης, δικαίου, παραβατικότητα σε όλες
τις μορφές, που μεταμορφώνει σε ουτοπίες τα ιδανικά εκείνα συστήματα που θα
έκαναν τις κοινωνίες μας ανθρώπινες,
αλλά προπάντων, δεν τον βοηθά, το ελλειμματικό ήθος του, να αντιμετωπίσει τους όρους της ύπαρξης -που
αυτός δεν έθεσε-). Αυτό που χρειαζόμαστε, λοιπόν, είναι η ενδυνάμωση του Ήθους
μας. Και ο τρόπος γι αυτό είναι ένας: ουμανιστική εκπαίδευση, όχι τεχνοκρατική.
Και να μη ξεχνάμε αυτό: Τραγικοί συνοδοιπόροι προς το επέκεινα (μέσα στην αινιγματική, όλο πόνο, δάκρυα και αίμα, έρημο της
ύπαρξης) είμαστε και γι’ αυτό πρέπει να κρατάμε ο ένας το χέρι του άλλου.
Ê
http://wiki.redworlds.gr/tiki-index.php?page=%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%82+%CE%A6%CE%BB%CF%89%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014
από το 21 βιβλίο σε e-book
απόσπασμα από το 21ο βιβλίο μου (σε e-book)
12/3/2000 (26)
ØΣκέφτομαι: Ο μοναδικός λόγος για τον οποίον απέτυχαν οι κοινωνίες του "Εμείς" να δώσουν ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη, αδελφοσύνη, υλική αυτάρκεια -δηλαδή, ουσιαστικά, να μην υπάρξουν ποτέ- βρίσκεται στην απλή εξήγηση ότι τα άτομα που μπορούσαν να υλοποιήσουν (διάβαζε να πληρώσουν το κόστος) μίας τέτοιας κοινωνίας ήσαν αριθμητικώς ανεπαρκή. Η πλειοψηφία εκείνων που φάνηκαν να στηρίζουν αυτές τις κοινωνίες, συνειδητά ή όχι, ενεργούσε με τη λογική των κοινωνιών του "Εγώ". Δύο είναι οι αιτίες που, μέχρι στιγμής, τ' άτομα με συνείδηση και δυνατότητες "Εμείς" είναι είδος σε ανεπάρκεια: η Φύση και η χαμηλή ταχύτητα με την οποία ο πνευματικός, ουμανιστικός πολιτισμός επιδρά διορθωτικά επάνω στους ανθρώπους του "Εγώ". Να γιατί το απώτερο μέλλον του καπιταλισμού θα είναι δύσκολο. Γιατί το παρόν του είναι εξασφαλισμένο.
ØΣκέφτομαι: Ο μοναδικός λόγος για τον οποίον απέτυχαν οι κοινωνίες του "Εμείς" να δώσουν ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη, αδελφοσύνη, υλική αυτάρκεια -δηλαδή, ουσιαστικά, να μην υπάρξουν ποτέ- βρίσκεται στην απλή εξήγηση ότι τα άτομα που μπορούσαν να υλοποιήσουν (διάβαζε να πληρώσουν το κόστος) μίας τέτοιας κοινωνίας ήσαν αριθμητικώς ανεπαρκή. Η πλειοψηφία εκείνων που φάνηκαν να στηρίζουν αυτές τις κοινωνίες, συνειδητά ή όχι, ενεργούσε με τη λογική των κοινωνιών του "Εγώ". Δύο είναι οι αιτίες που, μέχρι στιγμής, τ' άτομα με συνείδηση και δυνατότητες "Εμείς" είναι είδος σε ανεπάρκεια: η Φύση και η χαμηλή ταχύτητα με την οποία ο πνευματικός, ουμανιστικός πολιτισμός επιδρά διορθωτικά επάνω στους ανθρώπους του "Εγώ". Να γιατί το απώτερο μέλλον του καπιταλισμού θα είναι δύσκολο. Γιατί το παρόν του είναι εξασφαλισμένο.
Ê
απόσπασμα...
Κι άλλο απόσπασμα
από 8ο βιβλίο
Της 11/λογίας: Υπαρξιακή
Αναρχία/Εσχατολογική Ουτοπία
“Η
ΕΣΧΑΤΗ ΑΝΑΡΧΙΑ”
(3 έντυπες εκδόσεις + 1 σε e-book)
ΦΑΝΤΑΣΙΑ – ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ
Ê
Διαισθάνομαι πως οι εικόνες από το παρελθόν
του Γίγνεσθαι τελειώνουν. Διαισθάνομαι πως πλησιάζει η αποκάλυψη της βούλησης
της δημιουργίας. (Άραγε κι αυτή θα επιδιορθωθεί, αφού φανερωθεί; Και πως απεικονίζεται
μια βούληση και μάλιστα μια άπειρη βούληση. Τ’ Απόλυτο δηλαδή;)
Ξαφνικά, το μυαλό μου δέχεται την αστραπή
μιας σκέψης.
«Όχι», φωνάζω. «Όχι. Δεν πρέπει να γίνει αυτό».
Το όχι μου δεν αφορούσε την αποκάλυψη του Απόλυτου.
Τους κινδύνους που έκρυβε κάτι τέτοιο. Αφορούσε μια δολοφονία. Πιο σωστό, μια
στοργική Ευθανασία. Και τέλος μια αυτοκτονία εξέγερση.
Να προσπαθήσω να σας εξηγήσω. Όμως, μη ζητάτε
περισσότερα απ’ όσα μπορώ να δώσω κι απ’ όσα μπορείτε να πάρετε. Με λέξεις
πρέπει να γίνει αυτό. Με φτωχές ανθρώπινες λέξεις, που και όλες δεν τις κατέχω.
Αρχίζω από το τέλος. Από την αυτοκτονία εξέγερση. Ποιος, Τί αυτοκτονεί με μια
εξέγερση την έσχατη,
τη μεγαλύτερη, τη συνισταμένη όλων των εξεγέρσεων;
πρέπει να ρωτήσετε.
Απαντώ: Το χωροχρονικό συνεχές. Το σύμπαν. Το
Όλο.
Δεύτερη ερώτησή σας: Και για ποια αιτία;
Ενάντια σε τί έρχεται αυτή η εξέγερση;
Ενάντια στους νόμους που το διέπουν. Το φυλακίζουν.
Απαντώ.
Εσείς συνεχίζετε τις ερωτήσεις:
Δηλαδή φαντάζεσαι ένα χωροχρονικό συνεχές,
ένα σύμπαν σκεφτόμενο; Με βούληση;
Απαντώ:
Όχι υποχρεωτικά. Τουλάχιστον όχι περισσότερο
ή λιγότερο από τον βαθμό που δείχνει πως σκέφτεται ή όχι, για να παράγει ή να
φιλοξενεί αυτά που σκέφτονται, βούλονται. Και για να προλάβω μια σας ερώτηση:
Αν είναι, το χωροχρονικό συνεχές, αυτοαιτία, η εξέγερση στρέφεται ενάντια στον
εαυτό του. Αν δεν είναι, τότε η εξέγερσή του έχει για στόχο το Δημιουργό του.
Τον Θεό, δηλαδή.
Η κάθε επανάσταση στρέφεται ενάντια σε μια κυριαρχία.
Η έσχατη κυριαρχία είναι η ύπαρξη των φυσικών νόμων που παράγουν όλες τις
επιμέρους κυριαρχίες, όλες τις αιτίες για επανάσταση.
Και φυσικά, έσχατη επανάσταση είναι ό,τι
στρέφεται ενάντια στους έσχατους νόμους που συγκροτούν το Όλο. Βέβαια, η
κατάργηση των έσχατων νόμων οδηγεί στο Χάος, όπου φαίνεται πως κατοικεί η
έσχατη ελευθερία. Μόνο το Μηδέν δεν υπάγεται σε νόμους. Μόνο αυτό είναι
ελεύθερο. Μόνο το Μηδέν έχει και την ελευθερία της μη-γνώσης πως είναι ελεύθερο.
Ιδεαλιστική θεώρηση, θα σκεφτείτε. Ε τότε, ας
το πω διαφορετικά, όχι αντίθετα. Γιατί εγώ σκέφτομαι μια Τρίτη κατάσταση
μεταξύ του ιδεαλισμού και του υλισμού.
Μια υλική αυτοαιτία που διαφοροποιεί, κατ’ αρχήν,
τους νόμους για να τους καταργήσει τελικά, χωρίς αιτία, χωρίς σκοπό
επανάστασης ή άλλον. Έτσι απλά συμβαίνει αυτό, όπως ακριβώς συνέβη και το
όποιο άλλο, που δομεί το χωροχρονικό συνεχές. (Έτσι τριχοτομήθηκε, ερμηνευτικά,
ο Κόσμος. Έτσι υπάρχει μια ερμηνεία μη-Ιδεαλιστικο-υλιστική).
Με βούληση ή όχι. Με σκοπό επανάστασης ή όχι.
Οι νόμοι του σύμπαντος διαφοροποιήθηκαν ήδη, η ανθρώπινη Ιστορία, το ανθρώπινο
Γίγνεσθαι, από το τώρα μέχρι το βάθος του παρελθόντος του επανορθώθηκε, με
ηθικά κριτήρια.
Πάρτε το όπως θέλετε. Όποιον δρόμο κι αν ακολουθήσετε
θα βγείτε εδώ: Όποια κι αν ήταν η αιτία που στο Όλο, υπήρξε το αίμα, ο πόνος, η
κυριαρχία της νομοτέλειάς του, από την ίδια αιτία έχουμε τώρα την επανόρθωση,
την κατάλυση των νόμων της συγκρότησης, της εντελέχειας του Όλου.
Έτσι, για μένα, η κατάλυση της μονόδρομης
ροής του χρόνου, η αποκατάσταση των όντων, είναι μια στοργική προετοιμασία
ευθανασίας, του χωροχρόνου, για τα όντα. Είναι μια δολοφονία των όντων, μια αυτοκτονία
του χωροχρόνου.
Να γιατί είμαι γεμάτος φόβο. Γιατί φωνάζω: Όχι.
Σέβομαι την αναρχική βούληση του Όλου ενάντια
στη δυναστεία των νόμων που το συγκροτούν. Είμαι βαθύτατα συγκινημένος από την
αποκατάσταση της ύπαρξης. Από τον ηθικό μετασχηματισμό της. Αλλά, παρ’ ολ’
αυτά, διαφωνώ με τον μετασχηματισμό του Όλου σε μηδέν. Κι αυτό μου συμβαίνει
για δυο λόγους:
Ο πρώτος: Επειδή υπάρχει το χιούμορ.
Ο δεύτερος: Επειδή υπάρχει η Ελπίδα.
Τώρα, μέσα στο σχεδόν Τίποτα του σύμπαντος,
που έχει ενωθεί με τον σωσία του, ενεργοποιείται η αυτοαιτία του νόμου της
Ελπίδας. Του νόμου του Όντος.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)