ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ απο το μυθιστορημα ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ

Ο Μαυράκης έχει παρκάρει το αυτοκίνητό του στην άκρη του δάσους και τώρα βαδίζει αργά πάνω στην αμμουδιά της ακτής, έχοντας δίπλα του τον Μπόρα. Ο Ταμιωλάκης τον παρακολουθεί από μα­κριά με τα κιάλια του.

Υπάρχει ένα κόκκινο ολόγιομο φεγγάρι λίγο πάνω από τη θάλασσα.

Υπάρχουν ναυαγημένες μνήμες μέσα στην ψυχή του Μαυράκη, που τώρα βγαίνουν στην ακτή: Ένα μικρό κοριτσάκι τρέχει πάνω στην ηλιόλουστη, αση­μένια άμμο, κρατώντας ένα κουβαδάκι. Πίσω του α­κολουθεί μία νέα μελαχρινή γυναίκα, που δείχνει να το παρακολουθεί.

Είναι απόγευμα.

"Μαμά, βρήκα κι άλλο γαλάζιο βοτσαλάκι", λέει γελώντας το κοριτσάκι.

Η γυναίκα πίσω σηκώνει τα χέρια της.

  "Ένα ακόμα γαλάζιο βοτσαλάκι για τον Ροβύρο", συνεχίζει το κοριτσάκι.

   Η εικόνα σβήνει. Αλλά μία άλλη έρχεται:

   Σούρουπο είναι, στην ίδια ακτή.

"Ροβύρο, αυτά τα γαλάζια βοτσαλάκια τα μάζεψα για σένα", λέει το κοριτσάκι.

"Σ’ ευχαριστώ καρδιά μου. Σ’ ευχαριστώ παιδί μου".

 Υπάρχουν τρεις αγκαλιασμένοι άνθρωποι στην α­κτή.

  Υπάρχει μία θάλασσα που μέσα της ταξιδεύουν δελφίνια, καΐκια, βαρκούλες, άσπρα πανιά, όνειρα.

  Υπάρχει μία εικόνα που πρόκειται να σφαγεί.