κι αυτό...

Κι αυτό από τον «ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝΕ ΚΑΝΕΝΑΝ»

«Λοιπόν, σ’ ένα από τα βιβλία σου αναφέρεσαι στην ενοποιημένη δύναμη του πόνου των όντων, αλλά και της Ύλης, με την οποία, ένα μέρος των ανθρώπων εκείνης της μακρινής εποχής, ετοιμάζε­ται, με μία γιγάντια αναρχική εξέγερση, να καταλύσει τη Δημιουργία την οποία θεωρεί ως απορριπτέο έργο του Θεού. Σωστά τα λέω μέχρι εδώ;».

«Ναι, αλλά υπάρχει και συνέχεια...».
«Άσε τη συνέχεια. Έχουμε να κάνουμε μ’ ένα μεταφυσικά αναρχικό κείμενο, του οποίου ο αναρχι­σμός στρέφεται ενάντια στον Δημιουργό του Κό­σμου. Σωστά;».
«Σωστά».