απο την ΕΚΡΗΞΗ κι αυτό

ΗΜΕΡΑ: 185η.

Τον παράδεισο πρέπει να τον φαντάστηκαν οι κολασμένοι. Αν υπάρχει, θ’ ανήκει σ’ όλους. (Τί φρί­κη! ακόμα και στους δημίους μας). Όμως, μόνο εκείνοι πού έχουν την ανάμνηση της κόλασης, θα τον νιώσουν για τέτοιον. Κι αυτή θα είναι η αιώνια τιμωρία των δολοφόνων μας.

Έχω φτιάξει έναν παράδεισο : Σ’ ένα τεράστιο ζεστό, ασφαλές καλύβι, εμείς οι κολασμένοι. Έξω η θέα των μαρτυρίων πού ζήσαμε, ανήμπορη να περάσει τα τοιχώματα τού παραδείσου μας, ανίκανη για μια επανάληψη.

Δεν θέλω, δεν θα καταλάβαινα άλλον παράδεισο.